Buluyorlar biraz çalışıp çıkıyor, işi oluyor gelemiyor, yada yetmiyor bir kişi. Mevsimlik iş(kışları kapalı), dolayısıyla düzenli çalışan alamıyorlar. Yani çok sıkıntılı bir durum yaşıyoruz.Bir yıldan bu yana yanlarına çalışacak kimseyi bulmadılar mı ?
Hani masraf olarak falan mı görüyorlar yoksa bulamıyorlar mı ?
Siz yine üzerinize düşeni yapmışsınız bi yere kadar idare edilir bi durum sonuçta .
Vicdan azabından ölecegim. Çalışsam da kendi hayatımı mahvediyorum ne evime ne eşime zaman ayırabiliyorum. Aklım sürekli onlarda.Bir yıldan bu yana yanlarına çalışacak kimseyi bulmadılar mı ?
Hani masraf olarak falan mı görüyorlar yoksa bulamıyorlar mı ?
Siz yine üzerinize düşeni yapmışsınız bi yere kadar idare edilir bi durum sonuçta .
Lütfen kendi hayatınıza odaklanın , kendinizi bu kadar yıpratmayın . Sonuçta bu onların tercihi …Vicdan azabından ölecegim. Çalışsam da kendi hayatımı mahvediyorum ne evime ne eşime zaman ayırabiliyorum. Aklım sürekli onlarda.
Merhaba, ailem ile alakalı yaşadığım bir sorunu paylaşmak istiyorum. İşin içinden çıkamıyorum. Annem ile babam emekli olduktan sonra bir işletme açtılar. Restaurant tarzı salaş bir yer, kahvaltı ve ev yemekleri veriyorlar. Yaşlar 55. Çok çalışkan insanlar, fakat sorun şu ki, daha önce ikisinin de ne ticaret ne işletme tecrübesi var. Dolayısıyla çok zorlanıyorlar. Çalışan bulamıyorlar, hem getir götür hem mutfak ikisi halletmeye çalışıyorlar çok yoruluyorlar. İki kardeşiz kız kardeşim farklı şehirde yaşıyor. Ben çalışıyorum, evliyim. Geçen sene ilk seneleri idi mesailerimin dışında destek oldum fakat hem fiziken hem ruhen çok yıprandım. Yetişemiyoruz, insanlar söyleniyor, koşturmaktan canımız çıkıyor yani olmuyor. Ben daha fazla dayanamayıp kendimi bu sene geri çektim. Onlar da çağırmıyorlar. Ancak gittiğim zaman hallerine dayanamayıp yardım ediyorum, dinlenmem gereken zamanlarda saatlerce çalışırken buluyorum kendimi. Özellikle ruhsal olarak çok yoruldum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Benim işim olsa bu halde devam etmezdim, ama bırakmıyorlar, sabah 8 den akşam 23 e kadar çalışıyorlar o yaşta insanlar. Onlar için ayrı üzülüyorum, elimden de daha fazla bir şey gelmiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Deniyorum..Lütfen kendi hayatınıza odaklanın , kendinizi bu kadar yıpratmayın . Sonuçta bu onların tercihi …
Evet ama beceremiyorlar. Bende bir fiil işin içinde olmadığım için eleman ayarlama yönetme vs yapamıyorum.Sabah 8'den akşam 23'e kadar bir işletme vardiyalı eleman çalıştırmalı. Sözleşmeli eleman alabilirler. 2 kişi biri 3 gün sabahçı, 3 gün akşamcı olabilir. Ama tabi bunların maaşını+yemeğini+sigortasını düzgün ayarlamak gerekir. Annenler masa sayısını azaltabilirler ya da menüyü azaltsınlar.
Girdik bir işe kafasındalar, çok zorlanıyorlar ama başarısız olmak da istemiyorlar. Ki zaten müşteri var iş anlamında sorunları yok ama yönetim, işletme kısmını halledemiyorlarDaha kolay bir iş yapmayı düşünmezler mi?
İş gorusmesine gelenlerle siz ilgilenin. Yok mu ailede yazın çalışmak isteyen gençler vs. Eş dost çocuğuna kardeşine iş arayan. En az 2 tane eleman şart.Merhaba, ailem ile alakalı yaşadığım bir sorunu paylaşmak istiyorum. İşin içinden çıkamıyorum. Annem ile babam emekli olduktan sonra bir işletme açtılar. Restaurant tarzı salaş bir yer, kahvaltı ve ev yemekleri veriyorlar. Yaşlar 55. Çok çalışkan insanlar, fakat sorun şu ki, daha önce ikisinin de ne ticaret ne işletme tecrübesi var. Dolayısıyla çok zorlanıyorlar. Çalışan bulamıyorlar, hem getir götür hem mutfak ikisi halletmeye çalışıyorlar çok yoruluyorlar. İki kardeşiz kız kardeşim farklı şehirde yaşıyor. Ben çalışıyorum, evliyim. Geçen sene ilk seneleri idi mesailerimin dışında destek oldum fakat hem fiziken hem ruhen çok yıprandım. Yetişemiyoruz, insanlar söyleniyor, koşturmaktan canımız çıkıyor yani olmuyor. Ben daha fazla dayanamayıp kendimi bu sene geri çektim. Onlar da çağırmıyorlar. Ancak gittiğim zaman hallerine dayanamayıp yardım ediyorum, dinlenmem gereken zamanlarda saatlerce çalışırken buluyorum kendimi. Özellikle ruhsal olarak çok yoruldum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Benim işim olsa bu halde devam etmezdim, ama bırakmıyorlar, sabah 8 den akşam 23 e kadar çalışıyorlar o yaşta insanlar. Onlar için ayrı üzülüyorum, elimden de daha fazla bir şey gelmiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Asgari veriyorlar. Sabah 8 akşam 6 konuşuyorlar. Ama bilmiyorum olmuyor bir şekilde.Az paraya işi halletmek istiyorlar gibi
Yorma kendini
Bilerek açmışlar sonuçta eleman da dükkanın bir gideri kabul etsinler düzgün maaş verip alsınlar
Evet maalesef rolleri değişmiş gibiyizTercihleri buysa ne yapabilirsiniz ki? Onlar evlat siz anne gibi olmuşsunuz. Bırakın ne istiyorlarsa öyle yapsınlar. Alanlarına müdahale etmeyin. Kendinize odaklanın.