Her zamanki gibi yine sana katılıyorum fozgeb!
Aile evi cinselliğe vurulan kocaman bir darbe. Yaşın 30 bile olsa 'mervelere' gitmen gerekir, açık açık nerede kaldığını bile söyleyemezsin. O yaşında kendinden utandirir insanı...
Ayrıca sizin annenize suç bulmanız çok doğru. Kadın resmen asalak, kendine bağımlı bir çocuk yetiştirmek için çalışmış çabalamış. Maalesef çoğu türk annesi böyle. Evlenince kendi evini benimseyemeyen-donunu makinaya atmaya erinen erkekler de hep bu annelerin eseri!
Benim gerçekten de içimdeki en büyük boşluk; hala aile evinde yaşamam.
4 sene kadar kendi evimde yaşamıştım öğrenciyken. Aksam yemeğini yiyip bisikletle tura çıkardık,gece yarısı eve gelirdim. Oysa şimdi 'persembe akşamı bisikletcileri' gurubu var şehrimde, en sevdiğim şey gece bisiklet sürmek onu bile yapamıyorum ailem yüzünden... Bir mekana gitmissem en erken ben ayrılıyorum, kendi arkadaşımı çağırıp mutfakta güle oynaya egzantrik yemekler yapip yiyemiyorum,sıcak şarap kaynayatamiyorum...
Benim için büyük bir eziyet... Ama neyse ki ailemi gittigim seyehatlere alistirdim. En azından yılın onbeş gunu- bir ayı tamamen kendimle başbaşa kalabiliyorum.
Kürk mantolu madonna'da diyor ya: 'Asıl ben otuzbes seneye yaklaşan ömrümde,ancak üç dört ay kadar yaşamış, sonra,benimle alakası olmayan manasız bir hüviyetini derinliklerine gömülüp kalmistim' diye.
Ben de tam olarak böyle hissediyorum. Kocaman bir sene vakit geçiriyorum ama sadece elimde haritayla özgür özgür dolaştiğim seyehatlerde kendimi yaşamış hissediyorum...
Umarım ikimiz de tez vakitte kendi evimize çıkarız
