- 5 Nisan 2013
- 2.933
- 2.844
- Konu Sahibi parfumkokusu
- #1
Merhaba, canımı sıkan bir konu var. Hem fikir almak hem de içimi dökmek için yazıyorum. Ben evliyim. Çalışıyorum. Türkiye standartlarında ortalama gelire sahibim. Devlet okullarında okudum. Bir şekilde ailemin desteği ile işe girdim. Aynı kurumda 10 yıldır çalışıyorum. Bir tane de kardeşim var. O da devlette okudu. Ama yıllarca bana göre daha fazla imkana sahip oldu. Özel yurtlarda kaldı mesela. Ben 5 kuruş istememek için üniversite okurken de çalıştım. O hep bişeylerden memnun olmadı. Keyfi olarak 2 kez yurt dışına tatile bile çıktı okurken. Masraflar hep ailem tarafından karşılandı. Şimdi ikimiz de evliyiz. Ben çok şükür çalışarak eşimle biriktirerek ev araba yaptık. Kredi çektik. Kimse bize 50 tl bile vermedi .biz de istemedik. Ama kardeşim 3 kez iş değiştirdi. Kendi işimi kuracağım adı altında 200 bin tl civarı parayı batırdı. Bu giden paranın içinde kendi düğün takılarının yanında ciddi miktarda ailemden gelen para da var. Şuan kardeşim çalışmıyor. Yaklaşık 6 aydır ailem para gönderiyor. Sadece eşinin çalıştığı ile geçinemiyorlar. Kendisinin sürekli bir bahanesi var. Çok yorulduğunu falan söylüyor psikolojik olarak. Yaşı da şuan 28. Yine iş kuracağım diyor ve biliyorum o para da çöp olacak.
Ailemi asla ikna edemiyorum. Giden meblağlarla ev alınırdı. Yani ev alsınlar bari. Ailem o kadar para akıtacaksa bir ev alsın kendi üzerlerine, bunlarda orda otursunlar. Aileme söylediğimde” ee sen kazanıyorsun, o ne yapsın? , çocuğu ortada mı bırakalım “ falan diyorlar. Girdiği işlerde çalışmayıp beğenmeyen ve bırakan o… girdiği işler de hep kurumsal düzgün yerlerdi. Hep bir hayal peşinde koşuyor. Olmayınca ceremesi tüm aileye kesiliyor.oğlum var. Şu ana kadar doğum günleri hariç bir şey almadılar torunlarına bile. Üvey miyim diye düşünüyorum!en son tartıştım.” Böyle bir seçeneğimin olduğunu bilseydim ben de yıllarca kendimi zora koşmazdım. Çalışmazdım. Canım isterse çalışırdım. Siz de bana para gönderirdiniz. Gezer yer içerdim. Sabah 6 da iş için kalkmazdım mesela. Bende sabah keyif kahvaltımı yapardım. Faturalarımı öderdiniz “ dedim babamla konuşurken. Zoruna gitti yada işine gelmedi. Kapadı telefonu..
3 kuruş 5 kuruş hesabı yapmıyorum. Mirasına da lanet gelsin onu da istemiyorum kimseden ama böyle adaletsizce, haksızlığa uğramak zoruma gidiyor. Ben her iş için yıllarca süründüm. Kendim her şeyimi yaptım evimi aldım ettim diye, kıskanç durumuna düşüyorum. Ben suçlu oluyorum. Evet eşek gibi çalışıp, birikim yapmak, lüksten feragat edip ev almak benim seçimimdi. Her sene baba parasıyla tatiller yapıp, hala onunla geçinen şımarık çocuk olmak kardeşimin seçimiydi. Yazık zavallı kardeşim çok kıskanmışım gerçekten. Adaletsizliği kıskanmış olabilirim evet…
edit: bugun yine bir talep ile geldiler. tamamen bencilce bir talepti kardeşimle ilgili. dünkü soğuk konuşmaya rağmen sağolsunlar bencilce yaptılar. (ne olduğunu yazmıyorum kimlik gizliliği sebebiyle) talebi kabul etmeyince yine benim bencil olduğum konusu yüzüme vuruldu. iyi tamam yapma bi daha yüzümüzü göremezsin bile dediler. bende iyi yaparım ama siz de benim yüzümü göremezsiniz dedim. sonrasında da eskiden beri neler yaşadıysam ve hissettiysem yazdım. sevilmediğimi değer verilmediğimi belirttim. ama hiçbir şekilde olur mu sende bizim kızımızsın falan demediler. peki öyle olsun falan gibisinden saçma sapan cümleler kurdular. büyük konuşmak istemiyorum ama artık görüşmeyi de düşünmüyorum. ne kdar değersiz olduğumu gördüm. insanları yıllarca sırtında taşırsın kimse teşekkür bile etmez ama bir kez off dersin. sen dünyanın en kötüsü olursun. meğerse ailem varken bile ben yıllarca kimsesizmişim. bazen üvey bir çocuğum olsaydı onu kalbime basardım derken ben öz halimle bile sevilmemişim. çok acı gerçekten.....
yorum yazan herkese teşekkür ederim.
Ailemi asla ikna edemiyorum. Giden meblağlarla ev alınırdı. Yani ev alsınlar bari. Ailem o kadar para akıtacaksa bir ev alsın kendi üzerlerine, bunlarda orda otursunlar. Aileme söylediğimde” ee sen kazanıyorsun, o ne yapsın? , çocuğu ortada mı bırakalım “ falan diyorlar. Girdiği işlerde çalışmayıp beğenmeyen ve bırakan o… girdiği işler de hep kurumsal düzgün yerlerdi. Hep bir hayal peşinde koşuyor. Olmayınca ceremesi tüm aileye kesiliyor.oğlum var. Şu ana kadar doğum günleri hariç bir şey almadılar torunlarına bile. Üvey miyim diye düşünüyorum!en son tartıştım.” Böyle bir seçeneğimin olduğunu bilseydim ben de yıllarca kendimi zora koşmazdım. Çalışmazdım. Canım isterse çalışırdım. Siz de bana para gönderirdiniz. Gezer yer içerdim. Sabah 6 da iş için kalkmazdım mesela. Bende sabah keyif kahvaltımı yapardım. Faturalarımı öderdiniz “ dedim babamla konuşurken. Zoruna gitti yada işine gelmedi. Kapadı telefonu..
3 kuruş 5 kuruş hesabı yapmıyorum. Mirasına da lanet gelsin onu da istemiyorum kimseden ama böyle adaletsizce, haksızlığa uğramak zoruma gidiyor. Ben her iş için yıllarca süründüm. Kendim her şeyimi yaptım evimi aldım ettim diye, kıskanç durumuna düşüyorum. Ben suçlu oluyorum. Evet eşek gibi çalışıp, birikim yapmak, lüksten feragat edip ev almak benim seçimimdi. Her sene baba parasıyla tatiller yapıp, hala onunla geçinen şımarık çocuk olmak kardeşimin seçimiydi. Yazık zavallı kardeşim çok kıskanmışım gerçekten. Adaletsizliği kıskanmış olabilirim evet…
edit: bugun yine bir talep ile geldiler. tamamen bencilce bir talepti kardeşimle ilgili. dünkü soğuk konuşmaya rağmen sağolsunlar bencilce yaptılar. (ne olduğunu yazmıyorum kimlik gizliliği sebebiyle) talebi kabul etmeyince yine benim bencil olduğum konusu yüzüme vuruldu. iyi tamam yapma bi daha yüzümüzü göremezsin bile dediler. bende iyi yaparım ama siz de benim yüzümü göremezsiniz dedim. sonrasında da eskiden beri neler yaşadıysam ve hissettiysem yazdım. sevilmediğimi değer verilmediğimi belirttim. ama hiçbir şekilde olur mu sende bizim kızımızsın falan demediler. peki öyle olsun falan gibisinden saçma sapan cümleler kurdular. büyük konuşmak istemiyorum ama artık görüşmeyi de düşünmüyorum. ne kdar değersiz olduğumu gördüm. insanları yıllarca sırtında taşırsın kimse teşekkür bile etmez ama bir kez off dersin. sen dünyanın en kötüsü olursun. meğerse ailem varken bile ben yıllarca kimsesizmişim. bazen üvey bir çocuğum olsaydı onu kalbime basardım derken ben öz halimle bile sevilmemişim. çok acı gerçekten.....
yorum yazan herkese teşekkür ederim.
Son düzenleme: