Aile apartmanında aile olamamak

ffestinalente .!.:

Belki iyi bir insan olmak farklı birşeydir. Her tuzum var diyene koşunca iyi olunmuyordur. Herkese destek olmak için kendini paralamak değildir. Bende bu kk da bunu sorgulamaya başladım. Gereğinden fazla kendinden ödün veren insanlara hayat elbet öğretiyor bunu.

Genişletmek için tıkla...

Moonse .!.:

Kızlar aile apartmanında doğdum büyüdüm. Babamın tüm ailesi, kardeşleri ve onların kurdukları aileler de dahil tam bir kabuslar evi. İyi kötü büyüdüm bu yaşa geldim. İçli dışlı bir yaşamın yanında bir o kadar donuk, mesafeli ama hep bu evin kızı olduğum aşılanarak her işlerine el attım. Uzakta olduğum dönem aradım sordum. Her zaman babaannem, dedem ve babamın kardeşlerine saygı duydum kısacası. Şimdi benim düğünüme aylar kaldı. Nişanımda surat astılar. Sonrasında sordum dedim ki neden böyle yaptınız ben her şeyimde sizi yanımda istiyorum böyle yapmayın dedim. Bir iki düzelir gibi oldular ama bu süreçte ne nişanlımı soruyorlar ne ailesini. Sanki yoklar gibi davranıyorlar. Elalem konuşuluyor benim kuracağım yuva asla mevzu haline bile gelmiyor. Neyse biz nişanlımla gittik mobilyaları beyaz eşyaları falan hallettik. Bu süreçte dedemler ve babamin kardeşleri yazlıktalar. Yazlıktan döndükten sonra babam eşyaları aldığımızı söylemiş. Bir gün oturuyoruz halamla bana birden yüklendi. Sen bizden nefret etmişsin belli diye. İnsan hiç kayınvalidesi gelince çağırmaz mı oturmaya dedi. Ben de senin de çağırman gerekirdi iki kez elinizi öpmeye geldi asla yüz vermediniz dedim. Eşyaları alıp onlara haber vermememe bozulmuşlar. Arayıp sordunuz mu ne yaptın, hazırlık nasıl gidiyor, aldınız mı eşyaları diye bende sitem ettim. Durduk yere arayıp haber mi vericem kızlar? Çok zoruma gidiyor anlatamam. Önlerinde öyle saygıyla davrandığım sevdiğim insanlardı bunlar. Nişanlımı hâlâ da sormazlar. Nasıl iyi mi demezler. Adını söylerim X'in selamı var derim. Kim diye sorarlar. Artık pislik yapıldığını düşünüyorum. İtin hatırı yoksa sahibinin vardır. Bırakın beni, anne babama bile bu dönemde hiçbir soru sormadılar. Nasıl gidiyor, bir şeye ihtiyacınız var mı denilmedi. Ben babama bu konuyu açtığım zaman babam da farkında ve onun da zoruna gidiyor ancak bir araya gelinince babamda hiçbir değişim yok. Sanki yok sayılan o ve ailesi değilmiş gibi. Şimdi biz de babaannemlerin yazlığına geldik. Nişanlım babaanneme ve dedeme selam söyledi. Ben de bunu dile getirdim. Babaannem hıh diyor. Kızlar çok zoruma gidiyor ben çok değer verdim. Çok mahçup ettiler beni nişanlıma ailesine karşı. Kendime de kızgınım ben de hâlâ kabullensinler istiyorum. Onlar sormadan konusunu açıyorum. İşte yok şöyle yaptık yok böyle yaptık diye heveslenip anlatıyorum. Hep benden bekleniyor kızlar. O evde kaç tane kuzenim var. Ama aranmayı sorulmayı hep benden bekliyorlar. Ben değil başka bir kuzenim evleniyor olsaydı hiç sanmam ki böyle olsun. Benim ailemde bunun farkında ama babam asla değişmiyor. Artık onunla da bu konuyu konuşmuyorum. Zoruna gidiyordur ailesinin yaptıkları. Ama benim daha çok zoruma gidiyor. Ben hep bu aileye layık olmaya çalışan enayi torun, yeğen olmuşum. Bana da yazıklar olsun ki değer verilmediğim yere kendi ayaklarımla geldim.

Genişletmek için tıkla...

Moonse .!.:

Kızlar aile apartmanında doğdum büyüdüm. Babamın tüm ailesi, kardeşleri ve onların kurdukları aileler de dahil tam bir kabuslar evi. İyi kötü büyüdüm bu yaşa geldim. İçli dışlı bir yaşamın yanında bir o kadar donuk, mesafeli ama hep bu evin kızı olduğum aşılanarak her işlerine el attım. Uzakta olduğum dönem aradım sordum. Her zaman babaannem, dedem ve babamın kardeşlerine saygı duydum kısacası. Şimdi benim düğünüme aylar kaldı. Nişanımda surat astılar. Sonrasında sordum dedim ki neden böyle yaptınız ben her şeyimde sizi yanımda istiyorum böyle yapmayın dedim. Bir iki düzelir gibi oldular ama bu süreçte ne nişanlımı soruyorlar ne ailesini. Sanki yoklar gibi davranıyorlar. Elalem konuşuluyor benim kuracağım yuva asla mevzu haline bile gelmiyor. Neyse biz nişanlımla gittik mobilyaları beyaz eşyaları falan hallettik. Bu süreçte dedemler ve babamin kardeşleri yazlıktalar. Yazlıktan döndükten sonra babam eşyaları aldığımızı söylemiş. Bir gün oturuyoruz halamla bana birden yüklendi. Sen bizden nefret etmişsin belli diye. İnsan hiç kayınvalidesi gelince çağırmaz mı oturmaya dedi. Ben de senin de çağırman gerekirdi iki kez elinizi öpmeye geldi asla yüz vermediniz dedim. Eşyaları alıp onlara haber vermememe bozulmuşlar. Arayıp sordunuz mu ne yaptın, hazırlık nasıl gidiyor, aldınız mı eşyaları diye bende sitem ettim. Durduk yere arayıp haber mi vericem kızlar? Çok zoruma gidiyor anlatamam. Önlerinde öyle saygıyla davrandığım sevdiğim insanlardı bunlar. Nişanlımı hâlâ da sormazlar. Nasıl iyi mi demezler. Adını söylerim X'in selamı var derim. Kim diye sorarlar. Artık pislik yapıldığını düşünüyorum. İtin hatırı yoksa sahibinin vardır. Bırakın beni, anne babama bile bu dönemde hiçbir soru sormadılar. Nasıl gidiyor, bir şeye ihtiyacınız var mı denilmedi. Ben babama bu konuyu açtığım zaman babam da farkında ve onun da zoruna gidiyor ancak bir araya gelinince babamda hiçbir değişim yok. Sanki yok sayılan o ve ailesi değilmiş gibi. Şimdi biz de babaannemlerin yazlığına geldik. Nişanlım babaanneme ve dedeme selam söyledi. Ben de bunu dile getirdim. Babaannem hıh diyor. Kızlar çok zoruma gidiyor ben çok değer verdim. Çok mahçup ettiler beni nişanlıma ailesine karşı. Kendime de kızgınım ben de hâlâ kabullensinler istiyorum. Onlar sormadan konusunu açıyorum. İşte yok şöyle yaptık yok böyle yaptık diye heveslenip anlatıyorum. Hep benden bekleniyor kızlar. O evde kaç tane kuzenim var. Ama aranmayı sorulmayı hep benden bekliyorlar. Ben değil başka bir kuzenim evleniyor olsaydı hiç sanmam ki böyle olsun. Benim ailemde bunun farkında ama babam asla değişmiyor. Artık onunla da bu konuyu konuşmuyorum. Zoruna gidiyordur ailesinin yaptıkları. Ama benim daha çok zoruma gidiyor. Ben hep bu aileye layık olmaya çalışan enayi torun, yeğen olmuşum. Bana da yazıklar olsun ki değer verilmediğim yere kendi ayaklarımla geldim.

Genişletmek için tıkla...

HaslanmisPattis .!.:

Ben başka bir açıdan bakacağım.
Yani o selam söylediler burun kıvırmak vs saygısızlık onu asla tartışmıyorum.
Ama evlenen kişilere her hafta ne yaptınız, eşya aldınız mı, ne aldınız diye sormak bana garip geliyor.
Biz de sormadığımız için trip yedik eşimle bu hafta kaynım ve elti adayımdan.
Ben neden gelinlik seçerken gitmemişim mesela, yani benim ne işim var senin gelinliğinle Allah aşkına? İlgisizmişim, evet ilgisizim doğru çünkü beni ilgilendirmiyor. Ben olsam elti görümce vs ayağımın altında dolaşsa rahatsız olurdum. 10 senedir tek gelin bendim, eş ailesi de bana alışık, bu şekilde davrandıkları için onlar da suçlu oldu

Genişletmek için tıkla...

Moonse .!.:

Kızlar aile apartmanında doğdum büyüdüm. Babamın tüm ailesi, kardeşleri ve onların kurdukları aileler de dahil tam bir kabuslar evi. İyi kötü büyüdüm bu yaşa geldim. İçli dışlı bir yaşamın yanında bir o kadar donuk, mesafeli ama hep bu evin kızı olduğum aşılanarak her işlerine el attım. Uzakta olduğum dönem aradım sordum. Her zaman babaannem, dedem ve babamın kardeşlerine saygı duydum kısacası. Şimdi benim düğünüme aylar kaldı. Nişanımda surat astılar. Sonrasında sordum dedim ki neden böyle yaptınız ben her şeyimde sizi yanımda istiyorum böyle yapmayın dedim. Bir iki düzelir gibi oldular ama bu süreçte ne nişanlımı soruyorlar ne ailesini. Sanki yoklar gibi davranıyorlar. Elalem konuşuluyor benim kuracağım yuva asla mevzu haline bile gelmiyor. Neyse biz nişanlımla gittik mobilyaları beyaz eşyaları falan hallettik. Bu süreçte dedemler ve babamin kardeşleri yazlıktalar. Yazlıktan döndükten sonra babam eşyaları aldığımızı söylemiş. Bir gün oturuyoruz halamla bana birden yüklendi. Sen bizden nefret etmişsin belli diye. İnsan hiç kayınvalidesi gelince çağırmaz mı oturmaya dedi. Ben de senin de çağırman gerekirdi iki kez elinizi öpmeye geldi asla yüz vermediniz dedim. Eşyaları alıp onlara haber vermememe bozulmuşlar. Arayıp sordunuz mu ne yaptın, hazırlık nasıl gidiyor, aldınız mı eşyaları diye bende sitem ettim. Durduk yere arayıp haber mi vericem kızlar? Çok zoruma gidiyor anlatamam. Önlerinde öyle saygıyla davrandığım sevdiğim insanlardı bunlar. Nişanlımı hâlâ da sormazlar. Nasıl iyi mi demezler. Adını söylerim X'in selamı var derim. Kim diye sorarlar. Artık pislik yapıldığını düşünüyorum. İtin hatırı yoksa sahibinin vardır. Bırakın beni, anne babama bile bu dönemde hiçbir soru sormadılar. Nasıl gidiyor, bir şeye ihtiyacınız var mı denilmedi. Ben babama bu konuyu açtığım zaman babam da farkında ve onun da zoruna gidiyor ancak bir araya gelinince babamda hiçbir değişim yok. Sanki yok sayılan o ve ailesi değilmiş gibi. Şimdi biz de babaannemlerin yazlığına geldik. Nişanlım babaanneme ve dedeme selam söyledi. Ben de bunu dile getirdim. Babaannem hıh diyor. Kızlar çok zoruma gidiyor ben çok değer verdim. Çok mahçup ettiler beni nişanlıma ailesine karşı. Kendime de kızgınım ben de hâlâ kabullensinler istiyorum. Onlar sormadan konusunu açıyorum. İşte yok şöyle yaptık yok böyle yaptık diye heveslenip anlatıyorum. Hep benden bekleniyor kızlar. O evde kaç tane kuzenim var. Ama aranmayı sorulmayı hep benden bekliyorlar. Ben değil başka bir kuzenim evleniyor olsaydı hiç sanmam ki böyle olsun. Benim ailemde bunun farkında ama babam asla değişmiyor. Artık onunla da bu konuyu konuşmuyorum. Zoruna gidiyordur ailesinin yaptıkları. Ama benim daha çok zoruma gidiyor. Ben hep bu aileye layık olmaya çalışan enayi torun, yeğen olmuşum. Bana da yazıklar olsun ki değer verilmediğim yere kendi ayaklarımla geldim.

Genişletmek için tıkla...

HaslanmisPattis .!.:

Ben başka bir açıdan bakacağım.
Yani o selam söylediler burun kıvırmak vs saygısızlık onu asla tartışmıyorum.
Ama evlenen kişilere her hafta ne yaptınız, eşya aldınız mı, ne aldınız diye sormak bana garip geliyor.
Biz de sormadığımız için trip yedik eşimle bu hafta kaynım ve elti adayımdan.
Ben neden gelinlik seçerken gitmemişim mesela, yani benim ne işim var senin gelinliğinle Allah aşkına? İlgisizmişim, evet ilgisizim doğru çünkü beni ilgilendirmiyor. Ben olsam elti görümce vs ayağımın altında dolaşsa rahatsız olurdum. 10 senedir tek gelin bendim, eş ailesi de bana alışık, bu şekilde davrandıkları için onlar da suçlu oldu

Genişletmek için tıkla...

Moonse .!.:

Kızlar aile apartmanında doğdum büyüdüm. Babamın tüm ailesi, kardeşleri ve onların kurdukları aileler de dahil tam bir kabuslar evi. İyi kötü büyüdüm bu yaşa geldim. İçli dışlı bir yaşamın yanında bir o kadar donuk, mesafeli ama hep bu evin kızı olduğum aşılanarak her işlerine el attım. Uzakta olduğum dönem aradım sordum. Her zaman babaannem, dedem ve babamın kardeşlerine saygı duydum kısacası. Şimdi benim düğünüme aylar kaldı. Nişanımda surat astılar. Sonrasında sordum dedim ki neden böyle yaptınız ben her şeyimde sizi yanımda istiyorum böyle yapmayın dedim. Bir iki düzelir gibi oldular ama bu süreçte ne nişanlımı soruyorlar ne ailesini. Sanki yoklar gibi davranıyorlar. Elalem konuşuluyor benim kuracağım yuva asla mevzu haline bile gelmiyor. Neyse biz nişanlımla gittik mobilyaları beyaz eşyaları falan hallettik. Bu süreçte dedemler ve babamin kardeşleri yazlıktalar. Yazlıktan döndükten sonra babam eşyaları aldığımızı söylemiş. Bir gün oturuyoruz halamla bana birden yüklendi. Sen bizden nefret etmişsin belli diye. İnsan hiç kayınvalidesi gelince çağırmaz mı oturmaya dedi. Ben de senin de çağırman gerekirdi iki kez elinizi öpmeye geldi asla yüz vermediniz dedim. Eşyaları alıp onlara haber vermememe bozulmuşlar. Arayıp sordunuz mu ne yaptın, hazırlık nasıl gidiyor, aldınız mı eşyaları diye bende sitem ettim. Durduk yere arayıp haber mi vericem kızlar? Çok zoruma gidiyor anlatamam. Önlerinde öyle saygıyla davrandığım sevdiğim insanlardı bunlar. Nişanlımı hâlâ da sormazlar. Nasıl iyi mi demezler. Adını söylerim X'in selamı var derim. Kim diye sorarlar. Artık pislik yapıldığını düşünüyorum. İtin hatırı yoksa sahibinin vardır. Bırakın beni, anne babama bile bu dönemde hiçbir soru sormadılar. Nasıl gidiyor, bir şeye ihtiyacınız var mı denilmedi. Ben babama bu konuyu açtığım zaman babam da farkında ve onun da zoruna gidiyor ancak bir araya gelinince babamda hiçbir değişim yok. Sanki yok sayılan o ve ailesi değilmiş gibi. Şimdi biz de babaannemlerin yazlığına geldik. Nişanlım babaanneme ve dedeme selam söyledi. Ben de bunu dile getirdim. Babaannem hıh diyor. Kızlar çok zoruma gidiyor ben çok değer verdim. Çok mahçup ettiler beni nişanlıma ailesine karşı. Kendime de kızgınım ben de hâlâ kabullensinler istiyorum. Onlar sormadan konusunu açıyorum. İşte yok şöyle yaptık yok böyle yaptık diye heveslenip anlatıyorum. Hep benden bekleniyor kızlar. O evde kaç tane kuzenim var. Ama aranmayı sorulmayı hep benden bekliyorlar. Ben değil başka bir kuzenim evleniyor olsaydı hiç sanmam ki böyle olsun. Benim ailemde bunun farkında ama babam asla değişmiyor. Artık onunla da bu konuyu konuşmuyorum. Zoruna gidiyordur ailesinin yaptıkları. Ama benim daha çok zoruma gidiyor. Ben hep bu aileye layık olmaya çalışan enayi torun, yeğen olmuşum. Bana da yazıklar olsun ki değer verilmediğim yere kendi ayaklarımla geldim.

Genişletmek için tıkla...