Ah yine anne...Annem narsist olabilir mi?

Benzer şeyleri yaşadım. Annemin inatla kavgada üzerime gelmesinden dolayı sinir krizi geçirdim. Psikologa gittim annem gitmiyorsa en azından ben gideyim dedim. Depresyon belirtileri görmedi, ilaç vermek istemedi. Nefes egzersizleri önerdi. Başta yapsam da sonra yapmamaya başladım. Çareyi annemden uzaklaşmakta buldum. Aynı evde iki ayrı yabancı olduk. Kafam daha rahat ve o günden sonra hiç sinir krizi geçirmedim. Ben de annemin narsist olduğunu düşünmekteyim zira anlattıklarınız benim annemde de var. Bu insanların bariz psikolojik problemleri var. Ben size yalnızca kendinizi kurtarmanızı öneririm. İnsanlar yalnız bırakma diye üzerinize sorumluluk yükleyebilir. Anne de olsa bana kalırsa en mühim olan sizin sağlığınız. Kendi haline bırakın. Unutmayın insanı insandan uzaklaştıran yine insandır.
 
Çocuk büyütürken söylenmeyen anne var mıdır? Toksik ebeveynlere ilişkin çok kitaplar okudum ama bence bu öyle bir örnek değil.
Var. Ben. Çok yalnızdım, çalışıyordum, bütün sorumluluğu bendeydi, çok zorlandigim zamanlar oldu ama hiç soylenmedim... arkadaşlarımla derlesmisimdir bazen ama bir kez bile kızıma sensin demedim. Arada bir o kadar yorgun ve bitmiş olurdum ki çocuk kendi sorardı annecim iyi misin? diye ve hep aynı cevabı alırdı : sen yanımdayken ben nasıl iyi olmam çilekli şurubum bir gün sırf kendimi tatmin etmek ya da menfaat sağlamak için çocuğuma kötü hissettirecek bir şey yapacak veya soyleyecek kadar aklımı kaçirirsam, o dakika ölmeyi isterim.Bu kadar da netim.
 
Son düzenleme:
Hiç sıkmayın caninizi. Anneniz tuhafmiş ama belli ki babanizin da ondan kalir yani yok. Catlak karisiyla baş başa bırakın da birbirleriyle ugrassinlar. Siz uç kardes kurtulun o cehennemden.
 
Yani ne denir bilmiyorum,ama bir insana sırf doğurduğu için anne denmesini kabul edemiyorum.Yani şimdi ağır konusacam ama madem çocuk istemiyordun .yatmasaydin kocanla .senin bı suçun yok .Benim annemde aynı sizinki kadar değil ama benimki cahil hatta kafa 70 lerde sadece sorun bu ama benimde çocukluğumu gençliğimi çalmıştır anne denen insan .Çünkü ben kendimi suclardim 20 li yaslarimda ,şimdiyse kendime kesinlikle laf söyletmiyorum .Böyle insanlardan kendi kendinizi korumanız lazım .Böyle insanlar sizi mahveder .uzak durun tek çare .Üzülmemek için de yapabilecekleriniz yapın geriye çekilin bu onun kararı .
 
Böyle eve gelmem zaten deseydiniz.
 
O kadar o kadar üzüldüm ki size sarılıyorum.var gibi narsistik örüntü.senelerce bitmeyen istikrarlı bi istismar.size diyeceğim tek şey zor da olsa mesafeli olun.annemizin dedikleri yaptıkları hep kendiyle ilgili asla içe almayın.grey rock methodunu araştırabilirsiniz.çok muhtemel ki çoook yaralısınız siz de .kendinize ebeveynlik yapmayı öğrenin.çünkü duygusal ihmal ve istismara uğradığınız bi anneniz varmış.anneniz şöyle miydi böyle miydi boşverin bilinki asla düzelmeyecek değişmeyecek asla sizin duygularınızı anlamayacak böyle kabul etmek zorundasınız.kendi yaralarınızı sarmaya enerjinizi harcayın
 
Hiç sıkmayın caninizi. Anneniz tuhafmiş ama belli ki babanizin da ondan kalir yani yok. Catlak karisiyla baş başa bırakın da birbirleriyle ugrassinlar. Siz uç kardes kurtulun o cehennemden.
Dün akşama kadar ev baktın.Babam kardeşlerimin canını sıkmış.Kızkardeşime sen de git gelme filan demiş.Ben bütün sülaleyi arayacağım mutlu nezarıma gelmesin demiş.Ben de ev bulamadım mı?Mecbur geldim eve.Evler peynir ekmek gibi yabancılar tarafından gidiyor.10 dakika düşünmek için kendime zaman veremiyorum.Bir bakın ki ev gitmiş..İstanbulun Esenyurt bölgesi.Her yerden de ev tutulmaz.Kiralar 2000 fen başlıyor..Parasını geçtim,parasına değsin..
Neyse dün annem yarım saat ağladı beni de ağlattı.psikiyatriye gideceğim diye söz verdi.kendine bir şey yapacak diye ödün kopuyo.
Ama ben gitmek istiyorum hala,,ev arayışlarına devam ediyorum.Ve ev aramak gerçekten çok zor..
 
Keşke o da bizi kabul etse..bir kere bize olumlu bir şey söylesin bütün yapılanları unutup , sarılasım geliyor..Ben böyleyken onun böyle olmasını anlayamıyorum..Annem sinirlenmesin diye küçüklüğümden beri diken üstündeyim..Şimdi de öyle..Her kavga benim travmaydı .Şimdi de aynı şeyleri yaşıyorum.
 
İşte bu beklentiye son vermeniz gerekiyor.kabul etmezseniz yara açılmaya devam edecek.diken üstünde de yürümeyeceksiniz.muhtemelen annenizden onay bekliyosunuz her kararınızda.karar alıp sevabıyla günahıyla onay beklemeden uygulamanız lazım sınırlarınızı korumanız gerek bu anne de olsa.kısa be net cümlelerle iletişim kurmanız gerekiyor.tek başınayız bu hayatta.diyelim ki hasta bi evladınız var ona her türlü yardımı yapabilirsiniz ama onun yerine acı çekemezsiniz.böyle bi tek başınalıl hayat.anneniz kendi acılarıyla meşgul gibi gözükse de aslında kendi acılarını da görmüyor hiç görmedi o yüzden sizinkileri görmesini beklemeden kabullenirsiniz rahatlayacaksınız
 
Allah yardimciniz olsun anneniz hazir söz vermisken usteleyin ne olur insallah her sey yoluna girer ama siz uzmeyin kendinizi anneniz belli ki hasta biri
 
Evi tutup anahtarı alin ondan sonra taşının.. kardeslerinde calisiyorsa onlar da gelsin beraber yasar birbirinize destek olursunuz maddi manevi
 
Anneniz tedavi olacağını söylediyse hemen başlasın tabi ama siz ev aramaktan kesinlikle vaz geçmeyin, bulunca da taşının, çünkü o ilaçlar mucize yaratmayacak. O tedavi olurken siz zaman kazanmış olacaksınız. Taşınmayacağım diye bir söz vermeyin, sessiz kalın ve izleyin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…