Çok şükür,dilerim benim de karşıma gğzel ,seçebileceğim ve sevilebileceğim bir insan çıkar..
Çok şükür,dilerim benim de karşıma gğzel ,seçebileceğim ve sevilebileceğim bir insan çıkar..Boşluk dolmadığı gibi vermeye devam ettiği zarar da hiç bitmiyor. Her görüşme sonrası günlerce normale dönemiyorsun. Allah hayatımız boyunca iyilerle karşılaştırsın ki bunların verdiği zararla kalalım
Ben çok şanslıydım çok iyi bir eşe sahip oldum, ona sarılıp huzur buluyorum.
Of of..Görüşmeye devam ediyor musunuz?Ben de 10 11 yaşlarındayken çamaşırı onun gibi asmadım diye sağlam bir dayak yemiştim, neden o asarken bakmamışım öğrenmemişim. 38 yaşındayım asla çamaşırı onun gibi asmam. Bir defa sütü taşırdım diye dövmüştü, komşular almıştı elinden. 14 15 yaşlarındayken sivilcemi sıkmasına izin vermedim diye hortumla dövmüştü. Aynı yaşlarda bir başka sefer Bodyy giymek istemediğim için (tishirt giyecektim) yine hortumla dövdü, tishirtü ortasından kesti ve o boddyi bana giydirip gideceğimiz yere götürdü, kollarım mosmor ve şişmişti, hangi birini anlatmalı bilemiyor insan, kardeşim okulda suya girip ayaklarını ıslatıyor diye falakaya yatırırdı. Düşündükçe daha neler geliyor aklımauzun zamandır dövmeye gücü yetmiyor tabi ama hakaretten asla vazgeçmiyor. Sadece bize değil eşlerimize de aynı, kontrolsüz bir nefret taşıyor.
Mümkün olduğu kadar uzak durmak en güzeli, psikolog psikyatrist kelimelerini ağzına al da gör gününü, onlar gayet sağlıklıymış biz ahlaksız kötü terbiyesiz ve vicdansızız
Benim annem bu kadar siddet kullanmadi yani ne bileyim sizin annenizinkisi farkli bir boyutmus cok uzuldum. Buyuk ihtimalle ya yasadigi hayatla ilgili agir bir tatminsizlik hissi var yada ciddi psikolojik sorunlari var. Evinizi ayirin kafanizi toparlayin bir araya gelincede he he deyin gecin. Baska turlu basa cikamazsiniz allah yardimciniz olsun.
13 yıllık evliyim, mecbur kalmadıkça görüşmüyorum aramızda 70km var ama mecburiyet hallerindeki görüşme bile canımıza yetiyor. Kardeşimle aynı bahçede yaşıyorlar. Evim tadilatta aynı zamanda kardeşim sünnet yapacak yardım için geldik ve annemin evinde kalmak zorundayız. Hepimizi yedi bitirdi, 8 gün daha buradayız. Şiddet konusunda anlattıklarım aklıma gelenler, bunların yanında daha neler var neler.Benim annem bu kadar siddet kullanmadi yani ne bileyim sizin annenizinkisi farkli bir boyutmus cok uzuldum. Buyuk ihtimalle ya yasadigi hayatla ilgili agir bir tatminsizlik hissi var yada ciddi psikolojik sorunlari var. Evinizi ayirin kafanizi toparlayin bir araya gelincede he he deyin gecin. Baska turlu basa cikamazsiniz allah yardimciniz olsun.
Ne kadar uzak dursan da zaman zaman kaçamıyorsunOf of..Görüşmeye devam ediyor musunuz?
Hasta olarak kabul etmeye çalılıyoruz zaten ama sabron da bir sonu var maalesefZemheriPoyraz Siz evliymissiz zaten. Iyiki esiniz duzgun biri en azindan hayatinza guzellik ve pozitiflik katiyor. Annenizle bir araya gelince birakin soylensin dursun hasta olarak kabuk ederseniz bu kadar uzulmezsiniz belki.
Benim psikoloğum annemin çocukluğundaki eksiklerinden ziyade onun yapısına yerleşmiş patolojik bir bozukluğu olduğunu ,onun hedefinin aslında biz olmadığını ,etrafında kim olursa olsun aynı şeylerin olacağını söyledi.Minimal düzeyde ilişki kurmamı söyledi.Bu cümleler belki size de iyi gelir..Siz de öyle düşünün,belki öfkeniz diner.13 yıllık evliyim, mecbur kalmadıkça görüşmüyorum aramızda 70km var ama mecburiyet hallerindeki görüşme bile canımıza yetiyor. Kardeşimle aynı bahçede yaşıyorlar. Evim tadilatta aynı zamanda kardeşim sünnet yapacak yardım için geldik ve annemin evinde kalmak zorundayız. Hepimizi yedi bitirdi, 8 gün daha buradayız. Şiddet konusunda anlattıklarım aklıma gelenler, bunların yanında daha neler var neler.
Geçmişinde ne varsa var, bizim geçmişimizde de onun gibi bir psikopat var ama biz normal olmak için elimizden geleni yapıyoruz. Karşıma alıp konuştuğum zamanlar da oldu, bak bu şekilde davranarak bizi soğutuyorsun iki güzel söz çıksın ağzından gibisinden ama kesinlikle biz iğrenç evlatlarız ve ona hiç güzel davranmıyoruz. Zaman zaman onunla kavga ederken ben de kafamı duvarlara vuruyorum. Başka hiçkimseyle tartışırken bu hale gelmiyorum ben, insanı delirtene kadar uğraşıyor ve sen delirince keyifle izliyor.
Benim de konum var burada ah anne ah diye
Cok uzuldum ya yani sizi o dereceye getirmesi zalimlik resmen. Hic mi vicdani sizlamiyor. Ben hangi gun cocuguma sesimi yukseltsem aksaminda ya kendimi tutamayio agliyorum yada vicdan azabindan uyku tutmuyor. Herkes anne olmayi hak etmiyor bazilari sadece uredikleri icin kendilerini anne zannediyor. Bu arada annenizle aynu bahcede yasayan kardesinize uzuldum valla cekilecek gibi degil.13 yıllık evliyim, mecbur kalmadıkça görüşmüyorum aramızda 70km var ama mecburiyet hallerindeki görüşme bile canımıza yetiyor. Kardeşimle aynı bahçede yaşıyorlar. Evim tadilatta aynı zamanda kardeşim sünnet yapacak yardım için geldik ve annemin evinde kalmak zorundayız. Hepimizi yedi bitirdi, 8 gün daha buradayız. Şiddet konusunda anlattıklarım aklıma gelenler, bunların yanında daha neler var neler.
Geçmişinde ne varsa var, bizim geçmişimizde de onun gibi bir psikopat var ama biz normal olmak için elimizden geleni yapıyoruz. Karşıma alıp konuştuğum zamanlar da oldu, bak bu şekilde davranarak bizi soğutuyorsun iki güzel söz çıksın ağzından gibisinden ama kesinlikle biz iğrenç evlatlarız ve ona hiç güzel davranmıyoruz. Zaman zaman onunla kavga ederken ben de kafamı duvarlara vuruyorum. Başka hiçkimseyle tartışırken bu hale gelmiyorum ben, insanı delirtene kadar uğraşıyor ve sen delirince keyifle izliyor.
Benim de konum var burada ah anne ah diye
Kendi yeğenlerini kuzucuklarım diye severBenim psikoloğum annemin çocukluğundaki eksiklerinden ziyade onun yapısına yerleşmiş patolojik bir bozukluğu olduğunu ,onun hedefinin aslında biz olmadığını ,etrafında kim olursa olsun aynı şeylerin olacağını söyledi.Minimal düzeyde ilişki kurmamı söyledi.Bu cümleler belki size de iyi gelir..Siz de öyle düşünün,belki öfkeniz diner.
KonuşmuyorlarCok uzuldum ya yani sizi o dereceye getirmesi zalimlik resmen. Hic mi vicdani sizlamiyor. Ben hangi gun cocuguma sesimi yukseltsem aksaminda ya kendimi tutamayio agliyorum yada vicdan azabindan uyku tutmuyor. Herkes anne olmayi hak etmiyor bazilari sadece uredikleri icin kendilerini anne zannediyor. Bu arada annenizle aynu bahcede yasayan kardesinize uzuldum valla cekilecek gibi degil.
Şimdi ben otobüs durağında dururken anneniz dese benim evlatların hayırsız, işe yaramaz, asi kadına hak verir sonrada acırız ben zaten çoğu yaşlının anlattıklarına hiç inanmam he, he der geçerim13 yıllık evliyim, mecbur kalmadıkça görüşmüyorum aramızda 70km var ama mecburiyet hallerindeki görüşme bile canımıza yetiyor. Kardeşimle aynı bahçede yaşıyorlar. Evim tadilatta aynı zamanda kardeşim sünnet yapacak yardım için geldik ve annemin evinde kalmak zorundayız. Hepimizi yedi bitirdi, 8 gün daha buradayız. Şiddet konusunda anlattıklarım aklıma gelenler, bunların yanında daha neler var neler.
Geçmişinde ne varsa var, bizim geçmişimizde de onun gibi bir psikopat var ama biz normal olmak için elimizden geleni yapıyoruz. Karşıma alıp konuştuğum zamanlar da oldu, bak bu şekilde davranarak bizi soğutuyorsun iki güzel söz çıksın ağzından gibisinden ama kesinlikle biz iğrenç evlatlarız ve ona hiç güzel davranmıyoruz. Zaman zaman onunla kavga ederken ben de kafamı duvarlara vuruyorum. Başka hiçkimseyle tartışırken bu hale gelmiyorum ben, insanı delirtene kadar uğraşıyor ve sen delirince keyifle izliyor.
Benim de konum var burada ah anne ah diye
Bence tekrar bir doktora goturun gerekirse yatarak bir sure ilaclar etki edene kadar tedavi edilsin uzucu bir durum ama sanirim surekli dikkati ustunde tutmaya calisiyor. Anneniz icin de zor bir durumMerhabalar..Benim sorunum annem..Annemle kolay kolay tartışmaya girmem.Bazen beni öyle tahrik eder ki biriken bütün duygularım boşalıverir.Bu gibi anlarda daha çok üstümüze gelir.Bugün dayanamadım ve sinir krizi geçirdim ve daha çok üstüme geldi.Dün erkek kardeşim kafasını duvarlara vurduğu halde susmadı..Daha çok tahrik etti..Çocuk 20 yaşında ve ergen sayılabilecek bir çocuk.
Ürtiker hastalığı var..En iyi doktorlara götürdüm..Her gidişimizde doktorları yanıltıyor.İyi gelen ilaca iyi gelmedi diyor,daha önce olduğu tedavileri söylemiyor ve söyletmiyor..”Bırak o bilsin..” diyor.Memlekete giderken “İlaçlarını alması İÇİN uyardık,çünkü sıcakta nükseden bir rahatsızlık ve bunu biliyor..Almak istemedi..Ve bizimle kavga edip ,bizi hastalığından mesul tutarak tekrar doktora gitti .Doktora da ilaçların iyi gelmediğini söyledi..
Çocukluğumdan beri annemin en sık söylediği laf şu:”Siz yokken ben daha iyiydim..Sizden sonra dertlerim çoğaldı..”
Daha fazlası var ama bunları anlatmakla yetineceğim..Kısacası annem kendisinin dünyanın en iyi insanı olmasına rağmen bütün belaların kendi başına geldiğini düşünen bir insan.Hasta olmayınseviyor ve iyileşme belirtisinde panikliyor..Evlatlarından şikayetçi ama ayağı takılsa bizi arar..Bizi seviyor mu nefret mi ediyor bilmiyorum ama o kadar tartışmadan sonra hiç bir şey olmamış gibi konuşabiliyor..
Anlayamıyorum..Hastalık mı,kişilik bozukluğu mu,depresyon mu..doktora gitmeyi asla ve asla istemiyor..Biz gidersek sorunlarımız bitermiş.20 Li yaşlarımda annemin bu laflarından ötürü intihar etmeyi düşündüm..”Hayatım siz doğduğunuzda beri çok kötü.Siz yokken sorunlarım yoktu..Benim hastalıklarım sizin yüzünüzden..vs”Allah aşkına bu laflara yürek mi dayanır arkadaşlar..Pskolğa gittiğimde fark ettim her şeyi..Dur demeyi öğrendim ama o durmayı bilmiyor..
Annemle bir yıldır birlikte yaşıyoruz .Bir kaç güne kadar evimi ayırıyorum.Pandemi ve tayin diye sabrettim ama yeter..Peki neden aklım onda?Ben niye hala ona üzülüyorum..Hasta olduğunu bildiğim için mi?
Merhabalar canım.Çok teşekkür ederim ..Yalnız olmadığımı bilmek iyi geldi..Yürekten sarılıyorum.Artık korunması gereken bir çocuk değiliz..Hızlandırılmış olarak atlatmaya çalışıyoruz süreci.Ben de senin gibi psikolog desteği alıyorum..Sevgiler...Bazı kadınlar gerçekten sıkıntılı. Konunuzu da ağlama duvarına çevirmek istemem. Bizimde başımızda var bir tane.
Çocukluğum annemi nasıl hasta ettiğimin hikayesini dinlemekle geçti. Kendisi şeker hastası, hamileliğinde pankreasında büyümüşüm ondan hasta. Benden önce bir düşük yapmış rüyasında sarışınla mavi gözlü bir çocukmuş. Çok güzelmiş aklıymış. Daha neler neler…
Kendi ailesinin onu hiç sevmediğini dinlemediğim bir konuşmamız yok. Hala 50 yıl önce nasıl onu istemediklerini anlatıyor. hayatımız annemin ailesinin isteklerini yapmaya çalışmakla geçti.
Yurtdışına taşındım anca rahatladım.
Eşimle mutlu huzurlu bir evliliğim var şükürler olsun. Bir süredir çocuk istiyoruz. Geçen gün kendimi insan kendinden nefret edecek birini neden dünyaya getirir derken yakaladım.
İki yıldır psikolog desteği alıyorum. Anne boşluğu hiç dolmuyor ama iyileşiyorsun. Psikoloğum artık korunmaya muhtaç çocuk olmadığımı hatırlatıyor. Ortamdan uzaklaşmak çok iyi geliyor. Çok yavaş ve acılı ama geçecek. Keşke sarılabilsem sana şu an.
Tavsiyem elimden geldiğince az iletişim kur. Psikolojik destek al. Güzel günler göreceksin inan.
Zorla mı doğurmuş gidin o zaman daha iyi olsun görüşmeyinMerhabalar..Benim sorunum annem..Annemle kolay kolay tartışmaya girmem.Bazen beni öyle tahrik eder ki biriken bütün duygularım boşalıverir.Bu gibi anlarda daha çok üstümüze gelir.Bugün dayanamadım ve sinir krizi geçirdim ve daha çok üstüme geldi.Dün erkek kardeşim kafasını duvarlara vurduğu halde susmadı..Daha çok tahrik etti..Çocuk 20 yaşında ve ergen sayılabilecek bir çocuk.
Ürtiker hastalığı var..En iyi doktorlara götürdüm..Her gidişimizde doktorları yanıltıyor.İyi gelen ilaca iyi gelmedi diyor,daha önce olduğu tedavileri söylemiyor ve söyletmiyor..”Bırak o bilsin..” diyor.Memlekete giderken “İlaçlarını alması İÇİN uyardık,çünkü sıcakta nükseden bir rahatsızlık ve bunu biliyor..Almak istemedi..Ve bizimle kavga edip ,bizi hastalığından mesul tutarak tekrar doktora gitti .Doktora da ilaçların iyi gelmediğini söyledi..
Çocukluğumdan beri annemin en sık söylediği laf şu:”Siz yokken ben daha iyiydim..Sizden sonra dertlerim çoğaldı..”
Daha fazlası var ama bunları anlatmakla yetineceğim..Kısacası annem kendisinin dünyanın en iyi insanı olmasına rağmen bütün belaların kendi başına geldiğini düşünen bir insan.Hasta olmayınseviyor ve iyileşme belirtisinde panikliyor..Evlatlarından şikayetçi ama ayağı takılsa bizi arar..Bizi seviyor mu nefret mi ediyor bilmiyorum ama o kadar tartışmadan sonra hiç bir şey olmamış gibi konuşabiliyor..
Anlayamıyorum..Hastalık mı,kişilik bozukluğu mu,depresyon mu..doktora gitmeyi asla ve asla istemiyor..Biz gidersek sorunlarımız bitermiş.20 Li yaşlarımda annemin bu laflarından ötürü intihar etmeyi düşündüm..”Hayatım siz doğduğunuzda beri çok kötü.Siz yokken sorunlarım yoktu..Benim hastalıklarım sizin yüzünüzden..vs”Allah aşkına bu laflara yürek mi dayanır arkadaşlar..Pskolğa gittiğimde fark ettim her şeyi..Dur demeyi öğrendim ama o durmayı bilmiyor..
Annemle bir yıldır birlikte yaşıyoruz .Bir kaç güne kadar evimi ayırıyorum.Pandemi ve tayin diye sabrettim ama yeter..Peki neden aklım onda?Ben niye hala ona üzülüyorum..Hasta olduğunu bildiğim için mi?
Gidiyorum inşallah yakında.Zorla mı doğurmuş gidin o zaman daha iyi olsun görüşmeyin
Kimseyi dinleme, ruh sağlığın onların reddinden daha önemli, yolundan dönmeMerhaba arkadaşlar.Ev tutmak İÇİN dışarı çıkarken babam beni evlatlıktan reddettiğini söyledi ve bir daha eve gelme dedi..Bütün bu yaşadıklarıma rağmen o da beni anlamadı ve saygı duymadı.Hiç bir şey diyemedim .Çok kötüyüm çok..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?