kızlar yıllardır eşim ve ailesiyle ilgili bitmek bilmeyen problemlerim vardı. bir süredir işlerim de pek yerinde gitmiyor. fotoğrafçıyım ben resmi daire gibi aktif alanlarda bir türlü yer bulamadım. daha çok düğün çekimi ağırlıklı ve sezon dışında hiç işim olmuyor diyebilirim. gün içinde kös kös dükkanda oturuyorum. kapatalım diorum eşim 4,5 yaşında bir oğlum var 2 yıl tam gün krese gitti tekrar gitmesini istemiyor. yarım gün anaokuluna gönderiyorum bende. kalan zamandada benim yanımda duruyor. dükkanı kapatmama da izin vermiyor. başka işe girip çalışmama da. daha önce onu dinlemeyerek işe girmiştim hergün kavga huzursuzluk derken mecburen dükkana razı oldum. vel hasıl hergün olmayan işin stresi dükkanda çocuk bakmaya çalışmak oldukça yordu beni. kendime bol bol yemeğe verdim. iyi bir kilo da aldım. eşim tam bir işkolik 7/24 çalışır gık demez. e haliyle evin işi çocugun sorumlulugu okula götür dükkana bak eve git yemek yap çamaşır bulaşık akrabaları idare et vs vs vs derken iyice bunaldım. pazartesi günü patladım iyice. tartıştık. tartışmanın sonunda '' senden karın olarak mantıksız bişey istemiyorum ! sadece biraz zaman ayırmanı ve sevgi göstermeni istiyorum dedim'' hepsi bu yapamazmısın dedim. '' yapamam vaktim yok dedi'' bu sefer mesele büyüdü ben gitmeye kalktım bu defa da çocugu götüremezsin götürememe tutuştuk. iş boşanmalara kadar geldi. en son dedi ki tamam aç mahkeme çocuğu kime verirse onda kalır. bunları bile konulştuk. ben de dedim tamam o zaman madem öyle herşeyi bu kadar konuşucak kadar açıgız dedim. benim annem öldü babam başka bir hanımla evli 2 kız kardeşim var zaten onlarında sorunlu evlilikleri var kimseye yıkılmıcam bana bir süre müsade et ben kendi başımın çaresine bakcam dedim. neyse buralara kadar geldik ama ancak ikimizinde boşanma niyeti yok. yalandan birbirimize gaz veriyoruz. günlerdir konuşmuyoruz. ancak iş durumundan ve çok mecbur kalmadıgımız sürece konuşmuyoruz gayet mesefeleyiz. ayrı yatıyoruz. aynı sokakta işyerlerimiz olduğu için sabah küsüs die ben onla gitmiyorum ama akşam dönüşü birlikte dönmek zorunda kalıyoruz. yine de konuşmuyoruz. bende ilk günler çok kırdı beni yemek yiyemedim. derken fırsat bu fırsat diyerek acil bir diyete girdim hem aldığım şu fazla kiloları veririm hemde kendime güvenim birazcık gelsin die. biz kadınlar erkeklere hep ne kaybettiğini görsün dersin. şimdi benim acele bir sabıra ve ona güzel bir ders vermeye ihtiyacım var. beni çok kötü bir hale getirdi kafamda sürekli ben bu kadar çirkin bir kadınmıyım onun uğruna yaptıgım fedakarlıklara ragmen dünyanın en kötü kadını nasıl ben olabiliyorum sürekli böyle düşünüyorum. elimde değil aynaya baktıgım bile kendimi çok çirkin hissediyorum. şişman ve çirkin. burdan biraz birbirimize destek olalım. yalnız kalmamaya çok ihtiyacım var 
Allâh yardımcınız olsun 
