İnanın şu an çok üzüldüm. Başınız saolsun. Bende tüm ailemi kaybettim günlük hiç bir şeye üzülmem umursamam bu yüzden doktora bile gittim. Ama doktor çok şanslısın ölümün anlamını tam olarak kavramışsın dediKonu hortlatmak hiç huyum değildir aslinda ama uzun yıllar geçti foruma pek giremiyorum, bu aralar girmeye basladim. Yıllar ne çabuk geçmiş. Çok sevdiğim canım eşim 2015 yılında anı bir kalp krizi ile vefat etti. Kayınvalide olacak şahıs da geçtiğimiz aralık ayında vefat etti. Keşke eşimi kaybetmeseydim de hepsi konuşup dursalardı ne boş ve gereksiz şeylere üzülmüşüm meğer. Bu konuya yazmanın sebebi ise hanımlar, herşey gelip geçiyor kimse için kendinizi üzmeyin gün geliyor hepsi silik birer hatira olarak kalıyor. Herkese mutlu günler dilerim.
Çok sagolun. Ölümler insani düşünmeye sevkediyor hayata daha relax bakıyoruz daha "napalim böyle olmuş " diyebiliyoruz. Iyi dilekleriniz için teşekkür ederimİnanın şu an çok üzüldüm. Başınız saolsun. Bende tüm ailemi kaybettim günlük hiç bir şeye üzülmem umursamam bu yüzden doktora bile gittim. Ama doktor çok şanslısın ölümün anlamını tam olarak kavramışsın dedi
Ölüm insanı cidden çok değiştiriyor ve insan artık basit şeylere umursamıyor
eşinizin kaybı beni de derinden üzdü... tekrar başınız saolsun
Evet malesef 11 yılda basım ağrıyor diyip yatmamış bir adamdı benim eşim öyle sağlıklı. Ama anıdan pat diye kaybettik malesef. Kayınvalide ettiğini mi buldu bilmem ama artık o da yok ne ettiyse kendine etti ilahi adalete inancım tam.Belki oğlu yaşadığı strese dayanamamıştir. KV olacak kişi başkasının kızına ettiğini kendi canı yanarak ödemiş. Allah rahmet eylesin eşinize. Diğeri için rahmet dilemiyorum
Evet hem evlat acısı gördü hemde 4 yıl torununun yüzünü bilr görmedi. Eşimin kaybından sonra tüm irtibatı kestik. Vefatını bile tesadüfen ortak tanislardan öğrendim.Ölüm birçok şeye anlam yüklerken birçok şeyide anlamsızlaştırıyor
Başınız sağ olsun
Yani kv evlat acısını gördü
34 yaşında kaybettikRahmetli kvniz size iskence etmek isterken kendi ogluna da dunyayi dar etmis.. esiniz kac yasindaydi vefat ettiginde. Cok uzuldum bu konuya. Bundan sonra mutlu gunleriniz olsun.
Çok alttan almışsınız bir şey olmasın diye ama eşinizden sonra ilişkiyi tamamen kesmissiniz. Torunu dahi gostermeyecek kadar. Eşinizin acisi mi tavrinizi değiştirdi?Evet hem evlat acısı gördü hemde 4 yıl torununun yüzünü bilr görmedi. Eşimin kaybından sonra tüm irtibatı kestik. Vefatını bile tesadüfen ortak tanislardan öğrendim.
Esasın eşimi kaybettiğim zamanlar hiç mesafe koymadım. Evlerimiz 5 dk yürüme mesafesindeydi. Eşim ticaret ile uğradığından vefatından sonra bütün tük bana kaldı. Sorumluluklar çoğaldı cocugum 3 yaşındaydı ve babasının vefatına şahit oldu ikisini sarılmış buldum eşim can çekişiyor, kizim baba kalk oyun oynayalım diye ağlıyor. Yaşadığım şoku az buçuk tahmin edersiniz. Ben 1 yıl o evde yaşadım tam 1 yıl. Çocuğuma tek başıma 2 bayram geçirdim aileme bile gitmedim bu insanlar tek erkek evlatlarını kaybetti mahzun olmasınlar dedim. Ama arife sabahı beni arayıp bayramda bizegelme kızlarımız gelecek dediler. Kızlar ile konuşmuyorduk çünkü eşimin vefatından sonra artan sorumluluklarım yüzünden çok sık gidemez oldum. Ve tek sorun buydu. Ben de kızımı kreşe verdim ehliyet aldim tek başıma 1 yıl çalıştım sonra düşündüm çocuğum kimseleri görmeden bir aile sevgisi yaşamadan büyüüp gidiyor 1 gecede karar verdim işyerini evimi ne varsa sattım ailemin oldug şehre taşındım o 1 yıl da 1 defa evime gelmediler. Torunumuz var demediler ben 29 yaşında tek başına bir kadın geceleri yastigimin altına biber gazi saklar yatardım korkardım.simdi bakıyorum hepsi boşmuş. Taşındığında bile ruhları duymadı o kadar ilgisizdirler. Yani zaman içinde tavır aldim eşimi kaybettiğimde çok hassasiyet gösterdim onlara ama onlar dışladılar.Çok alttan almışsınız bir şey olmasın diye ama eşinizden sonra ilişkiyi tamamen kesmissiniz. Torunu dahi gostermeyecek kadar. Eşinizin acisi mi tavrinizi değiştirdi?
Esasın eşimi kaybettiğim zamanlar hiç mesafe koymadım. Evlerimiz 5 dk yürüme mesafesindeydi. Eşim ticaret ile uğradığından vefatından sonra bütün tük bana kaldı. Sorumluluklar çoğaldı cocugum 3 yaşındaydı ve babasının vefatına şahit oldu ikisini sarılmış buldum eşim can çekişiyor, kizim baba kalk oyun oynayalım diye ağlıyor. Yaşadığım şoku az buçuk tahmin edersiniz. Ben 1 yıl o evde yaşadım tam 1 yıl. Çocuğuma tek başıma 2 bayram geçirdim aileme bile gitmedim bu insanlar tek erkek evlatlarını kaybetti mahzun olmasınlar dedim. Ama arife sabahı beni arayıp bayramda bizegelme kızlarımız gelecek dediler. Kızlar ile konuşmuyorduk çünkü eşimin vefatından sonra artan sorumluluklarım yüzünden çok sık gidemez oldum. Ve tek sorun buydu. Ben de kızımı kreşe verdim ehliyet aldim tek başıma 1 yıl çalıştım sonra düşündüm çocuğum kimseleri görmeden bir aile sevgisi yaşamadan büyüüp gidiyor 1 gecede karar verdim işyerini evimi ne varsa sattım ailemin oldug şehre taşındım o 1 yıl da 1 defa evime gelmediler. Torunumuz var demediler ben 29 yaşında tek başına bir kadın geceleri yastigimin altına biber gazi saklar yatardım korkardım.simdi bakıyorum hepsi boşmuş. Taşındığında bile ruhları duymadı o kadar ilgisizdirler. Yani zaman içinde tavır aldim eşimi kaybettiğimde çok hassasiyet gösterdim onlara ama onlar dışladılar.
Işte zaten böyle düşünebilsek kötülük olmadı dünyada. Eşimi sevgiyle saygıyla özlemle acıyla pişmanlıklarla anıyorum. Ama kayınvalideyi anamıyorum. Hakkım varsa helal olsun. Allah bana versin mükafatını dedim ölümünü duyunca. Hiç bela okumadım oh olmuş demedim neden bilmiyorum ama diyemedim.Başınız sağolsun.Eşinize Allahtan rahmet, sizede sabırlar dilerim.
Ölüm gibi bir gerçeğin karşısında, herşey öyle boş, öyle anlamsız geliyorki. Keşke yaşarken, sağlığımız yerindeyken hayatımızı en güzel biçimde yaşayabilsek, kimse kimseyi üzmese, kırmasa diye düşünüyorum.İyilik ve güzel dileklerle hatırlanıp, anılmakta çok önemli bence.
Çok teşekkür ederim Allah hepimizin evlatlarına güzel yazılar yazsın acılarını göstermesin.Tebrik ederim çok güçlü durmuşsunuz. Düşenin dostu olmuyor diyorlar ya kesinlikle çok doğru.
Allah evladınıza güzel ömür versin....
Ben mi kötü kalpliyim acaba? Bir kez bile tartismadim hicbiriyle ama hakkımı asla helal etmiyorum eşim de dahil. İyi niyetimi, mutluluğumu, huzurumu, mutlu yuva hayalimi elimden aldılar. Böyle hissetmem anormal mi acaba bilmiyorumIşte zaten böyle düşünebilsek kötülük olmadı dünyada. Eşimi sevgiyle saygıyla özlemle acıyla pişmanlıklarla anıyorum. Ama kayınvalideyi anamıyorum. Hakkım varsa helal olsun. Allah bana versin mükafatını dedim ölümünü duyunca. Hiç bela okumadım oh olmuş demedim neden bilmiyorum ama diyemedim.
Hayir bunun kötü kalplilikle ilgisi yok. Her insanın yaşadıklarını hazmetmesi yüreğine gömmesi zaman alır. Bazısı 1 yılda atlatır bazısı 10 bazısı 20 yılda. Ama emin olun gün geliyor "aman Allah sorsun banane" kıvamına geliyor insan. Yaşadıklarınızı bilemiyorum tabi ama benim yıllar icinde vardığım nokta bu oldu. Kendinizi yargılamayın biraz akışına bırakmak herzaman iyidir.Ben mi kötü kalpliyim acaba? Bir kez bile tartismadim hicbiriyle ama hakkımı asla helal etmiyorum eşim de dahil. İyi niyetimi, mutluluğumu, huzurumu, mutlu yuva hayalimi elimden aldılar. Böyle hissetmem anormal mi acaba bilmiyorum
Buraya ilk defa konu acıyorum ve ağlayamıyorum bile donugum icim bomboş..
Geccen yıl hamile oldugum icin 10 saat uzaklıktaki aileme iki bayramdada gidememiştim. bebeğim doğdu 4 aylıkken ramazan bayramı geldi memleketime gittik eşim ve bebeğimle..
Dönüşte kayınvalide diye tabir ettiğim merhametsiz insan bana surat o bicim sabır cekip görmezden geldim.
Kurban bayramındada 1 hafta izni vardı eşimin kalk gidelim memleketine dedi. Gitmeyi cok istememe rağmen başıma gelecekleri bildiğimden istemiyorum dedim ama eşim benden habersiz planı programı yapmış ailesine biz gidiyoruz dediğinde duydum bende hicbir tepki vermediler hatta olgunlukla karşıladılar. Buraya kadar herşey normal.
Bayramın 1. günü bayramlaşmak için aradık ve macera başladı.
Kayınvalideyi dana tepmiş kolu bacağı morarmış bacağı şişmiş tutulmuş adım atamıyormuş ağlıyor telefonda banada arada verdi veriştirdi tabii siz gittiniz beni burda dana tepti diye. Sanki ben burda olsam dana tepmeyecekti..
Neyse dün sabah memleketimden yola cıktık yaşadıgımız şehre dönmek için ve telefon caldı kayınvalidem çabuk gelin beni hastaneye götürün dedi. (10 saat yol gidicez ve cabuk gelin diyor!) tamam dedi eşim 10 dakikada bir telefonla taciz cabuk olun cabuk olun diye sanki 10 dakka yol gidiyoz ya Allahımmmm sonra en sonunda eşim patladı bir yola cıktım burnumdan getirdiniz kaza yapicam sayenizde gebericem vs deyince sesleri kesildi..
Varır varmaz eve ugramadan onlara gittik yolda bebek haliyle epey yordu bizi. Bir kaşık corbayı zaten beklemiyoruz hasta ya.. Ne bir hoşgeldin ne bir güleryüz direkt nerde kaldınız dedi kayınvalide hanım.. Veryansın etti durdu etler balkonda cürüdü diye 4 tane kızı var hepsi gelip kalıp gitmişler kimse elini sürmemiş.. kıymalarımı cekmeden giderseniz Allah belanızı versin dedikalktık eşimle kıymaları yaptık paketledim buızluğa doldurdum. Salona gectim ben saftirik hala ''anne kıymaları su kadar paket cıktı suraya koydum'' dedim kadın tenezzül edip yüzüme dahi bakmadı.. yanıtda vermedi eşim uyarıncada ben baktım zaten dedi. eşimde hazırlan cıkalım dedi.. cocugu giydirirke kayınpederim geldi gidiyormusunuz dedi evet baba sabah 5 den beri ayaktayız yorgunuz yine ugrarız dedim hay demez olaydım dilim kopaydı..
Kayınvalide direkt eşim icin söylüyor ama laflar bana..
X zaten ne zaman bizimle oturmuş ateş almaya gelir o varsa yoksa karısının memleketi dedi. Allah sizin elinize düşürmesin sizde ektiğinizi biceceksiniz Allah belanı versin denin dedi banaağzımı acıpta yanıt bile veremedim cunku şeker hastası daha birkaç kronik hastalıgıda var fenalaşır ölür filan diye korktum ama dondum resmen asansörde dayanamadım hoçkırarak ağlamaya başladım eşimde anladı tabii ne dedi sana dedi.. Bende anlattım arayıp konusucam dedi istemedim şişirdiğimi düşünecekler diye..
Sonra eve geldik uyuduk 2 saat sonra telefon yine cabuk gel oglum acile götür beni bacagım cok acıyor diye. kalktı gitti eşim. Gelirkende eşimle bana selam göndermiş hanım birde!
Eşim eve gelince anlattı sırtında tasımıs arabaya kadar yuruyemiyormus hicc. Sonra eşim bana dediki aşkım nolursun ''sineye cek'' hasta ya ölürse vicdan azabı cekeriz dedi. Bende cevaben '' Senin annen hastalıgından dolayı kendisine birsey demeyeceğimizi bildiğinden böyle yapıyor ali kıran baş kesen oluyor'' dedim '' Ben bu kadar gurursuzn olamam hicbirsey yokmus gibi davranamam samimi olmamı bekleme benden dedim. en azından küs olma dedi. Bende ağladım patladım sonunda bu bana ilk kazıgı değil onun dedim lohusalığımıda burnumdan getirdi bütün herşeyi bana zehir etti herşeyi dedim. Bu sondur ama senin hatırına değil Allahtan korkumdan bir kere daha tekrar ederse eğer aileme anlatıcam herşeyi gelip beni alsınlar ben yürütemiycem dedim Katiyen tekrar etmeyecek müsade etmem dedi. Bende uzatmadım susdum artık ama halen icim yanıyor aileme gitmek icin izinmi alıcaktım beddua etmesi icin ne yaptım ben anlamıyorum ama artık kaldıramıyorum kafamın ici vızır vızır psikiyatriye gitmeyi bile düşüdündüm ne yapmalıyım nasıl tavır almalıyım şaştım kaldım anlatmayaa ihtiyacım vardı boğazımda bir yumru haykırmak istiyorum yapamıyorum.. Allahım bana güç ver diye dua ediyorum
Başınızı şişirdim kusura bakmayınn
Konu hortlatmak hiç huyum değildir aslinda ama uzun yıllar geçti foruma pek giremiyorum, bu aralar girmeye basladim. Yıllar ne çabuk geçmiş. Çok sevdiğim canım eşim 2015 yılında anı bir kalp krizi ile vefat etti. Kayınvalide olacak şahıs da geçtiğimiz aralık ayında vefat etti. Keşke eşimi kaybetmeseydim de hepsi konuşup dursalardı ne boş ve gereksiz şeylere üzülmüşüm meğer. Bu konuya yazmanın sebebi ise hanımlar, herşey gelip geçiyor kimse için kendinizi üzmeyin gün geliyor hepsi silik birer hatira olarak kalıyor. Herkese mutlu günler dilerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?