Ağlayamıyorum bile...

Emiyra .!.:

Buraya ilk defa konu acıyorum ve ağlayamıyorum bile donugum icim bomboş..

Geccen yıl hamile oldugum icin 10 saat uzaklıktaki aileme iki bayramdada gidememiştim. bebeğim doğdu 4 aylıkken ramazan bayramı geldi memleketime gittik eşim ve bebeğimle..
Dönüşte kayınvalide diye tabir ettiğim merhametsiz insan bana surat o bicim sabır cekip görmezden geldim.
Kurban bayramındada 1 hafta izni vardı eşimin kalk gidelim memleketine dedi. Gitmeyi cok istememe rağmen başıma gelecekleri bildiğimden istemiyorum dedim ama eşim benden habersiz planı programı yapmış ailesine biz gidiyoruz dediğinde duydum bende hicbir tepki vermediler hatta olgunlukla karşıladılar. Buraya kadar herşey normal.


Bayramın 1. günü bayramlaşmak için aradık ve macera başladı.
Kayınvalideyi dana tepmiş kolu bacağı morarmış bacağı şişmiş tutulmuş adım atamıyormuş ağlıyor telefonda banada arada verdi veriştirdi tabii siz gittiniz beni burda dana tepti diye. Sanki ben burda olsam dana tepmeyecekti..
Neyse dün sabah memleketimden yola cıktık yaşadıgımız şehre dönmek için ve telefon caldı kayınvalidem çabuk gelin beni hastaneye götürün dedi. (10 saat yol gidicez ve cabuk gelin diyor!) tamam dedi eşim 10 dakikada bir telefonla taciz cabuk olun cabuk olun diye sanki 10 dakka yol gidiyoz ya Allahımmmm sonra en sonunda eşim patladı bir yola cıktım burnumdan getirdiniz kaza yapicam sayenizde gebericem vs deyince sesleri kesildi..

Varır varmaz eve ugramadan onlara gittik yolda bebek haliyle epey yordu bizi. Bir kaşık corbayı zaten beklemiyoruz hasta ya.. Ne bir hoşgeldin ne bir güleryüz direkt nerde kaldınız dedi kayınvalide hanım.. Veryansın etti durdu etler balkonda cürüdü diye 4 tane kızı var hepsi gelip kalıp gitmişler kimse elini sürmemiş.. kıymalarımı cekmeden giderseniz Allah belanızı versin dedi kalktık eşimle kıymaları yaptık paketledim buızluğa doldurdum. Salona gectim ben saftirik hala ''anne kıymaları su kadar paket cıktı suraya koydum'' dedim kadın tenezzül edip yüzüme dahi bakmadı.. yanıtda vermedi eşim uyarıncada ben baktım zaten dedi. eşimde hazırlan cıkalım dedi.. cocugu giydirirke kayınpederim geldi gidiyormusunuz dedi evet baba sabah 5 den beri ayaktayız yorgunuz yine ugrarız dedim hay demez olaydım dilim kopaydı..

Kayınvalide direkt eşim icin söylüyor ama laflar bana..
X zaten ne zaman bizimle oturmuş ateş almaya gelir o varsa yoksa karısının memleketi dedi. Allah sizin elinize düşürmesin sizde ektiğinizi biceceksiniz Allah belanı versin denin dedi bana ağzımı acıpta yanıt bile veremedim cunku şeker hastası daha birkaç kronik hastalıgıda var fenalaşır ölür filan diye korktum ama dondum resmen asansörde dayanamadım hoçkırarak ağlamaya başladım eşimde anladı tabii ne dedi sana dedi.. Bende anlattım arayıp konusucam dedi istemedim şişirdiğimi düşünecekler diye..

Sonra eve geldik uyuduk 2 saat sonra telefon yine cabuk gel oglum acile götür beni bacagım cok acıyor diye. kalktı gitti eşim. Gelirkende eşimle bana selam göndermiş hanım birde!

Eşim eve gelince anlattı sırtında tasımıs arabaya kadar yuruyemiyormus hicc. Sonra eşim bana dediki aşkım nolursun ''sineye cek'' hasta ya ölürse vicdan azabı cekeriz dedi. Bende cevaben '' Senin annen hastalıgından dolayı kendisine birsey demeyeceğimizi bildiğinden böyle yapıyor ali kıran baş kesen oluyor'' dedim '' Ben bu kadar gurursuzn olamam hicbirsey yokmus gibi davranamam samimi olmamı bekleme benden dedim. en azından küs olma dedi. Bende ağladım patladım sonunda bu bana ilk kazıgı değil onun dedim lohusalığımıda burnumdan getirdi bütün herşeyi bana zehir etti herşeyi dedim. Bu sondur ama senin hatırına değil Allahtan korkumdan bir kere daha tekrar ederse eğer aileme anlatıcam herşeyi gelip beni alsınlar ben yürütemiycem dedim Katiyen tekrar etmeyecek müsade etmem dedi. Bende uzatmadım susdum artık ama halen icim yanıyor aileme gitmek icin izinmi alıcaktım beddua etmesi icin ne yaptım ben anlamıyorum ama artık kaldıramıyorum kafamın ici vızır vızır psikiyatriye gitmeyi bile düşüdündüm ne yapmalıyım nasıl tavır almalıyım şaştım kaldım anlatmayaa ihtiyacım vardı boğazımda bir yumru haykırmak istiyorum yapamıyorum.. Allahım bana güç ver diye dua ediyorum

Başınızı şişirdim kusura bakmayınn

• #79

Konu hortlatmak hiç huyum değildir aslinda ama uzun yıllar geçti foruma pek giremiyorum, bu aralar girmeye basladim. Yıllar ne çabuk geçmiş. Çok sevdiğim canım eşim 2015 yılında anı bir kalp krizi ile vefat etti. Kayınvalide olacak şahıs da geçtiğimiz aralık ayında vefat etti. Keşke eşimi kaybetmeseydim de hepsi konuşup dursalardı ne boş ve gereksiz şeylere üzülmüşüm meğer. Bu konuya yazmanın sebebi ise hanımlar, herşey gelip geçiyor kimse için kendinizi üzmeyin gün geliyor hepsi silik birer hatira olarak kalıyor. Herkese mutlu günler dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Sevda_9421 .!.:

Ayyy son yazdığına gelene kadar hepsını okudum ben şimdi görüyorum. Canm başın saolsun çok üzüldüm benm de boşanmama 2 gun kaldı bızım hayatımızdaki itler insanlara sınav olsun dıye uzun yıllar yaşar ama sizin eşiniz gibi değerli insanlar göçüp gider çok üzüldüm canm

Genişletmek için tıkla...

Emiyra .!.:

Inşallah bundan sonraki yaşamınızda mutlu olursunuz

Genişletmek için tıkla...

Emiyra .!.:

Hayir sevmeden değil tabiki. Ama ilk eşimi çok severken ve çok anı kaybettim şimdiki eşimi ne kadar sevsemde hep eksik hep buruk hep keşkeler ve hatıralar beni yoruyor. Ona da kızıma da haksızlık etmemek için hiç belli etmiyorum bu hissettiklerimi ama işte böyle hissetmekte elimde değil engel olmak zor. Şimdiki eşim beni ilk eşimin mezarına götürür gocunmaz böyle şeylerden her yıl lokmasını vs döktürür. Allah razı olsun. Ama severken kaybetmek insani yeniden mutlu olmasına hep bir gölge oluyor inşallah anlatabilmisimdir kendimi.

Genişletmek için tıkla...

Sevda_9421 .!.:

Çok teşekkür ederim canm dua edermisn bana

Genişletmek için tıkla...

Sonbahar12345 .!.:

Allah rahmet eylesin madem okadar seviyordunuz neden tekrar evlendiniz helede bu zamanda

Genişletmek için tıkla...

Esra .!.:

Gözlerim doldu şu yazdıklarınıza. Çok üzüldüm.
Allah size dayanma gücü versin, sabrınızı arttırsın . Çok mutlu olursunuz inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Emiyra .!.:

Işte sırf bu düşüncelerde olan birilerine belki yardımcı olur diye güncelledim konuyu zaten. Gerçekten eşiniz mağdur oluyor. Sonradan çok vicdan yaptım ben hatta ölümünden bile kendimi suçladım ben mi çok üzdüm ben mi strese soktum diye. O nedenle yapmayın onlar belki bugün var yarın yok bilemezsiniz bilemeyiz kapınızı kapatınca herşeyi dışarda bırakın zor biliyorum ama denemekten vazgeçmeyin napsın adam atılmıyor satılmıyor işte malesef.

Genişletmek için tıkla...

Emiyra .!.:

Hayir sevmeden değil tabiki. Ama ilk eşimi çok severken ve çok anı kaybettim şimdiki eşimi ne kadar sevsemde hep eksik hep buruk hep keşkeler ve hatıralar beni yoruyor. Ona da kızıma da haksızlık etmemek için hiç belli etmiyorum bu hissettiklerimi ama işte böyle hissetmekte elimde değil engel olmak zor. Şimdiki eşim beni ilk eşimin mezarına götürür gocunmaz böyle şeylerden her yıl lokmasını vs döktürür. Allah razı olsun. Ama severken kaybetmek insani yeniden mutlu olmasına hep bir gölge oluyor inşallah anlatabilmisimdir kendimi.

Genişletmek için tıkla...