kızlar merhaba... ben sanırım ağır depresyona girdim. doktora gitmedim. gidecek gibi de değilim annem şımarıklık olarak görüyor. 30 yaşında hala anneye bağlı bir kadınım.
yaklaşık üç senedir ilaç kullanırım zaten, fakat hiçbir etkisi yok artık. eskiden sürekli eğlenen neşeli bir kadınken, şimdi bitik haldeyim.
bir şey oldu bir anda. hani ekşın yok şu an konuda ciddiyim. her konuyu okuyan biri olarak bu uyarıyı yapmak istedim.
son bir haftadır sanırım kendimi ciddi anlamda kötü hissediyorum. yüzüm gülmüyor. bir şey var içimde sanki, bir ağırlık, taş var kalbimde gibi. her şeyden nefret eder oldum. her şeye tepki gösterir. hiçbir şey mutlu edemiyor beni ki bir ay önceye kadar müthiş mutlu bir insandım. karakter olarak mutlu bir insanımdır zaten.
ailemle sorunum yok denecek kadar az sıradan şeyler. iyi bir ilişkim var, en önemli yere koyduğu kişi benim.
işyerinde bunaltıldım, çok iş yüklendi üzerime. herkesin işi bana yüklendi. sanırım mobbinge de uğruyorum. bunun patlaması diye düşünüyorum zira 3 senedir yaşıyorum bu psikolojiyi. bir yerde kotam doldu sanırım.
o kadar güçsüzüm ki sevgilimle görüşebilmek için iki gün izin almıştım onun yanına bile gidemedim. cesaret edemedim evden çıkmaya. intihar fikri sürekli aklımda ve olsam ne olur olmasam nolur noktasındayım. hani annem üzülür mü sevgilim ne yapar diye bile düşünmüyorum. kendimden korkuyorum sanırım.
iyi bir şeyler olsun istiyorum ama beni mutlu edecek bir şey olmuyor ki. daha doğrusu öyle bir şey yok. bir hafta önceye kadar beni mutlu eden hiçbir şey şimdi edemiyor. bu kadar soyut olunca da nasıl yardım istenir kestiremiyorum. diyemiyorum ki şu şu derdim var diye. yok ki bir derdim özünde.
bir hafta önce duvarları boyuyordum mesela, sehpaları, masaları, banyoyu bile boyadım. keyif alıyordum. kedim var günde iki kez gelir evime, onunla oynuyordum. şimdi onun yanında bile ağladım.
napılır... ne yapmam gerek bu ruh halinden çıkmam için? okuyorum, kitap da okuyorum bu konuda. ama spor yap deyince geçmiyor. ben kendimi bir şeylere zorlarım ama neye zorlamalıyım lütfen bu psikolojiye gelmiş olanlar ve siz yardım edin.
yaklaşık üç senedir ilaç kullanırım zaten, fakat hiçbir etkisi yok artık. eskiden sürekli eğlenen neşeli bir kadınken, şimdi bitik haldeyim.
bir şey oldu bir anda. hani ekşın yok şu an konuda ciddiyim. her konuyu okuyan biri olarak bu uyarıyı yapmak istedim.
son bir haftadır sanırım kendimi ciddi anlamda kötü hissediyorum. yüzüm gülmüyor. bir şey var içimde sanki, bir ağırlık, taş var kalbimde gibi. her şeyden nefret eder oldum. her şeye tepki gösterir. hiçbir şey mutlu edemiyor beni ki bir ay önceye kadar müthiş mutlu bir insandım. karakter olarak mutlu bir insanımdır zaten.
ailemle sorunum yok denecek kadar az sıradan şeyler. iyi bir ilişkim var, en önemli yere koyduğu kişi benim.
işyerinde bunaltıldım, çok iş yüklendi üzerime. herkesin işi bana yüklendi. sanırım mobbinge de uğruyorum. bunun patlaması diye düşünüyorum zira 3 senedir yaşıyorum bu psikolojiyi. bir yerde kotam doldu sanırım.
o kadar güçsüzüm ki sevgilimle görüşebilmek için iki gün izin almıştım onun yanına bile gidemedim. cesaret edemedim evden çıkmaya. intihar fikri sürekli aklımda ve olsam ne olur olmasam nolur noktasındayım. hani annem üzülür mü sevgilim ne yapar diye bile düşünmüyorum. kendimden korkuyorum sanırım.
iyi bir şeyler olsun istiyorum ama beni mutlu edecek bir şey olmuyor ki. daha doğrusu öyle bir şey yok. bir hafta önceye kadar beni mutlu eden hiçbir şey şimdi edemiyor. bu kadar soyut olunca da nasıl yardım istenir kestiremiyorum. diyemiyorum ki şu şu derdim var diye. yok ki bir derdim özünde.
bir hafta önce duvarları boyuyordum mesela, sehpaları, masaları, banyoyu bile boyadım. keyif alıyordum. kedim var günde iki kez gelir evime, onunla oynuyordum. şimdi onun yanında bile ağladım.
napılır... ne yapmam gerek bu ruh halinden çıkmam için? okuyorum, kitap da okuyorum bu konuda. ama spor yap deyince geçmiyor. ben kendimi bir şeylere zorlarım ama neye zorlamalıyım lütfen bu psikolojiye gelmiş olanlar ve siz yardım edin.