Kızlar hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ediyorum.
Bu mesajı otogardan yazıyorum, yanımda eşim, başım onun omzunda, evimize dönmek için bekliyoruz...
Ben buraya onu askere göndermeden 1 ay kadar önce geldim. Önce gidişini bekledim. Hatta bu topikte ilk yazanlardan biriyim sanırım. sonra sizlerle tanıştım. Ne de iyi oldu, bu günler siz olmadan nasıl geçerdi düşünemiyorum bile. İlk günlerin tedirginliği, ustalık yerinin heyecanları, mehtaplar, eşime ulaşamadığım zamanların sıkıntıları.. hep sizinle paylaştım, hep benimle paylaştınız. Bunlar için de çok teşekkür ederim.
14 ağustos günü yine bir otogarda yaşanmıştı ayrılık sahnemiz ve ben o günden sonra gördüğüm her çifte özenerek baktım, umarım bu günlerinin değerini biliyorlardır diyerek. İçim hep buruktu, izne geldiğinde bile.. Gidecekti çünkü.. Bu hissi hepiniz biliyosunuz zaten anlatmama gerek yok. Beni annem babam kardeşim arkadaşım anlayamaz, sadece asker beklemiş ve bekleyenler anlayabilir.......
Bu günlerin bitebileceğine dair çoğu zaman inancım kalmamış gibiydi.. nasıl bitecek diyordum, ama bitti sonunda.. eşim de bana kavuşmak uğruna burnuna kıydı ona da ayrıca teşekkür etmem lazım
Bu bi veda yazısı gibi oldu, ama daha buradayım, sizin tezkereleri görmeden hiçbir yere gitmeye niyetim yok, anca beraber kanca beraber... Hepinize sevgiler
