9 yaşındaki kızım ve problemlerimiz

Merhaba Arkadaşlar, benim 9 yaşında bir kızım ve diğeri 4 yaşında bir oğlum var. Sorunum kızımın davranışları, şöyle ki, kardeşini ço kıskanıyor ve sürekli zarar vermeye çalışıyor hatta bazen biz görmeden veriyorda mesela odalarına çağırıyor oynayalım diye sonra çat diye suratına bir tane yapıştırıyor oğlum ağlayarak geliyor ablam bana tokat attı diye. Normalde ufak tefek kavgalarına karışmıyorum bana gelmeyin kendi aranızda çözün diyorum ama işin içine fiziksel şiddet girince müdahale ediyorum tabii. Ama kızım sürekli siz oğlunuzu benden fazla seviyorsunuz o doğduğundan beri beni sevmiyorsunuz gibi düşünceler taşıyor. Pedagog'a da götürdüm 5 seans gittik tamamen kardeş kıskançlığı dedi ama hiçbir düzelme olmadı. Babasına ve bana karşı da çok saygısız evin içinde bir şey istesek mesela kumandayı açıyor ağzını yumuyor gözünü bir oturtmadınız (ki yaptığı tek iş o gün boyunca) ödevlerini yap kumandayı getir ağzını bir açıyor kızım tamam yeter sus artık dememe rağmen uzattıkça uzatıyor artık sinirlerime hakim olamayıp bağırınca susuyor. Evde bakıcıları var kızım okula gidiyor öğlenci ama akşam bizden bir saat önce geliyor okuldan ve o bir saatlik sürede yapıyor yapacağını size yakın zamandaki yani dünkü örneği vereyim. Okuldan gelmiş koltuğa uzanmış kardeşinin yanaklarını sıkıyormuş, bakıcı da kalk kızım ellerini yıka bak okuldan geldin üstünü değiştir şöyle rahatla öyle oyna kardeşinde, bak ellerini yıkamazsan hem sen hem de kardeşin mikrop kaparsınız demiş. Kızımsa yattığı yerden bakıcıya dil çıkartmış dilini bir o tarafa bir bu tarafa götürüp durmuş bakıcı kızım niye böyle yapıyorsun diyince ne var ne yaptım bir şey mi oldu çıkarttıysam diye cevaplar vermeye başlayınca bakıcı susmuş ve mutfağa gelmiş, bu durumda artık ben nasıl bir yol izleyeceğimi şaşırdım arada bağırıyorum ama asla vurmuyorum çünkü biliyorum ki vurmak hiçbir zaman çözüm değil. Lütfen bana bir akıl verin kızımın davranışlarını nasıl düzeltebilirim. Şimdiden herkese teşekkürler.

Bence bagirmak degil otorite kurmaniz gerekiyor. Kiziniz saygiyi bilmiyor galiba. Bakicisina yaptigi hareket de simariklik. Sadece kiskanclik degil gibi. Siz alin karsiniza izah edin, kurallarinizi soyleyin "biz senin annen babaniz, bize bagiramazsin, bakicina saygi duymak mecburiyetindesin, dil cikaramazsin, vs" gibi. Bunlar cocuk yetistirilirken daha cok kucuk yaslarda ogretilmesi gereken seyler aslinda. Sonradan ogretilince bilmiyorum isiniz ne kadar kolay olur. Kolay gelsin.

sevde_ .!.:

Bence bagirmak degil otorite kurmaniz gerekiyor. Kiziniz saygiyi bilmiyor galiba. Bakicisina yaptigi hareket de simariklik. Sadece kiskanclik degil gibi. Siz alin karsiniza izah edin, kurallarinizi soyleyin "biz senin annen babaniz, bize bagiramazsin, bakicina saygi duymak mecburiyetindesin, dil cikaramazsin, vs" gibi. Bunlar cocuk yetistirilirken daha cok kucuk yaslarda ogretilmesi gereken seyler aslinda. Sonradan ogretilince bilmiyorum isiniz ne kadar kolay olur. Kolay gelsin.

Genişletmek için tıkla...

İnanın defalarca karşıma alıp konuştum ama faydası olmadı kızım evet şımartılarak büyüdü 5 aylıktan 3 yaşına kadar babaannesi baktı ilk tırun olduğu için fazlasıyla şımartıldı biz birşey desek kızmayın çocuğa döksün saçsın birşey olmaz dendi. Oğlum tamamen benim kotrolüm altında bakıcıyla büyüdü ve kızım gibi şımarıklılığı dik başlılığı yok. Zaten kızıma bağırdığımda bile ona bell, etmesemde içim acıyor ama bazen gerçekten tahammül ve saygı sınırlarını aşıyor.

Terapilere devam edin ve ne yapın edin onu çok sevdiğinize inandırın.
Ama gerçekten inandırın.
Bu seni seviyorum demekle, ya da ona birşeyler almakla olmuyor.
Gerçekten inanmalı sizin onu ne kadar sevdiğinize...

aynı sorunları bende yaşıyorum
şımarık çünkü 9 yaşına kadar tek çocuktu teyze dayı amca babaanne anneanne dede hepsi el üstünde tuttu anneanne 5 yaşına kadar baktı sonra kreş okul aralıkta kardeşi oldu ve bakıcıyı acaip derecede kıskanıyor kardeşine bakmasını kıskanıyor beni kıskanıyor kardeşinin ağlamasına bile kıyamıyor o kadar çok seviyor ki ancak ona olan sevgisi bize (nazının geçtiklerine) kıskançlık ve sorun olarak yansıyor psikoloğa gittik epeyce terapi vs babası önceleri müdahil olurdu kardeşini kıskanmasın üzülmesin diye ancak bakti ki olmuyor konuştuk artık o karışmıyor kayırmıyor desteklemiyor hatasını da iyi yolla söylüyor benim otorite sorunum olduğu kesin ancak çevremde birçok annede (günümüz anneleri özellikle) hele birde çalışıyorsa otoriteyi ikinci plana atıyoruz ve sonuç tabiki istemediğimiz şekilde gelişiyor. sevginize inandırın demişsiniz yapılması gereken herşeyi yapıyoruz maddi değil manevi anlamda değerli olduğunu hissedebilmesi için fakat biz o sınırı geçtik galiba şımarıklık arsızlık ... ilerliyoruz. bakıcıya yada bana bişi yaptığında sert müdehale etmiyoruz ancak tavrımızı koyuyoruz fakat tavrı görünce kendisi dönüş yapıp özür diliyor o kadar akıllı ki oynuyor resmen bizimle. ama özür dilese bile birkaç zaman sonra davranış tekrarlanıyor bakıcı artık bizi bırakacak çünkü o kadar yaşından büyük ağır laflar ediyor ki (biz olmasak açlıktan ölürdün, seviyesiz insanlarla konuşmam ben vs vs) ben olsam bende kaldıramam çocuğum olduğu halde. kadın isyanlarda haklı olarak. okul zamanı kurs vs neyse bi aradaki zamanları kısa ancak yaz tatilinde iyice bunalttı
çok zor durumdayım işten ayrılamıyorum şaşırdım artık ne yapacağımı....

geref .!.:

aynı sorunları bende yaşıyorum
şımarık çünkü 9 yaşına kadar tek çocuktu teyze dayı amca babaanne anneanne dede hepsi el üstünde tuttu anneanne 5 yaşına kadar baktı sonra kreş okul aralıkta kardeşi oldu ve bakıcıyı acaip derecede kıskanıyor kardeşine bakmasını kıskanıyor beni kıskanıyor kardeşinin ağlamasına bile kıyamıyor o kadar çok seviyor ki ancak ona olan sevgisi bize (nazının geçtiklerine) kıskançlık ve sorun olarak yansıyor psikoloğa gittik epeyce terapi vs babası önceleri müdahil olurdu kardeşini kıskanmasın üzülmesin diye ancak bakti ki olmuyor konuştuk artık o karışmıyor kayırmıyor desteklemiyor hatasını da iyi yolla söylüyor benim otorite sorunum olduğu kesin ancak çevremde birçok annede (günümüz anneleri özellikle) hele birde çalışıyorsa otoriteyi ikinci plana atıyoruz ve sonuç tabiki istemediğimiz şekilde gelişiyor. sevginize inandırın demişsiniz yapılması gereken herşeyi yapıyoruz maddi değil manevi anlamda değerli olduğunu hissedebilmesi için fakat biz o sınırı geçtik galiba şımarıklık arsızlık ... ilerliyoruz. bakıcıya yada bana bişi yaptığında sert müdehale etmiyoruz ancak tavrımızı koyuyoruz fakat tavrı görünce kendisi dönüş yapıp özür diliyor o kadar akıllı ki oynuyor resmen bizimle. ama özür dilese bile birkaç zaman sonra davranış tekrarlanıyor bakıcı artık bizi bırakacak çünkü o kadar yaşından büyük ağır laflar ediyor ki (biz olmasak açlıktan ölürdün, seviyesiz insanlarla konuşmam ben vs vs) ben olsam bende kaldıramam çocuğum olduğu halde. kadın isyanlarda haklı olarak. okul zamanı kurs vs neyse bi aradaki zamanları kısa ancak yaz tatilinde iyice bunalttı
çok zor durumdayım işten ayrılamıyorum şaşırdım artık ne yapacağımı....

Genişletmek için tıkla...

Canım belli ki aynı sorunları yaşıyoruz. Evet bir arkadaşa katılıyorum hemen anında özür diletseydiniz demiş, evet diletiyorum her defasında hem de bir daha yapmayacağına dair söz de veriyor ama birkaç gün sonra yine tekrarlıyor. Bu böyle bir dönem sanıyorum inşallah zamanla düzelir bu huyları. Çünkü bizimki de ilk torundu ve 5 yaşına kadar el üstünde tutuldu kardeşini bir türlü kabullenemedi ilk başlarda şimdi de öyle ama bir yandan da dışarıda çok fazla koruyor kardeşini yani hem seviyor hem hırpalıyor. Baba tabii ki otorite kuruyor babası konuştuğunda hiç sesini çıkarmıyor hatta kafasını yerden kaldırmıyor tamam baba özür dilerim baba diye ama 3 gün sonra yine aynı şeylerle karşımızda maalesef ki kızımız.

Sadece kardeş kıskançlığı olduğunu sanmıyorum . Okulu ve arkadaşlarıyla ilgili bir durum da olabilir .

pedagog ne dedi size ...teşhis koyulmuş da çözüm nedir?

bence ÖDÜL -CEZA SİSTEMİUYGULAYIN.
İYİ YAPTIGI HER HAREKETİ TÜM AİLE DUYACAK ŞEKİLDE AMA ABARTMADAN ÖVÜN.TEŞEKKÜR EDİN.
CEZA ALMASI GEREKTİGİNDE İSE ÇOK SEVDİGİ BİR ŞEYDEN MAHRUM EDİN.ÖRNEGİN BİLGİSAYARDA OYUN YOK ...GİBİ...

Bence çalıştıgınız için otorite boşluğu oluşmuş.Kızınız kıskanç mizaçlı bir çocuk olabilir.Bu yapısal ise önüne geçemezsiniz.
Arkadasın dedigi gibi onun da sevildigine inandırılması şart.

Bunun anahtarı kızınızla bir hafta eşinizin bir hafta sizin 1 er saat kaliteli vakit geçirmesi olabilir.Kendini yalnız hissetmemeli..
Mesela bir cumartesi 1 çocuk sinemasına gidin beraber.ama sadece kızınız olsun.Biz baba kız yada anne kız günleri deriz bu olaya ki ben evdeyim kızımı bizzat büyütüyorum.

işten eve gelince kızınıza yemek hazırlarken gününün nasıl geçtigini sordugunuz kendi gününüzü anlattıgınız bir zaman dilimi yaratın.Mesela yemek sofra hazırlıgında bunu yapabilirsiniz.beraber sofra hazırlamak onun büyüdügünü ve sizin onayınızı aldıgını hissetmesinde faydalı olur.

akşam ailece kutu oyunları oynayabilirsiniz.

Kızınız sizin sohbet edebileceginiz bir yaşta.Kız kıza AVM ye gitmek 1 tur atmak siz kahve içerken ona bir dilim pasta ve gazoz ısmarlamak onu özel hissettirecektir.

Bol bol iletişim kurmanız gerekli...Bu dedigim özel ve kaliteli zamanı 6 ay kadar deneyin.ilk 3 aydan sonra azar azar onun abla olmasından ne kadar gurur duydugunuzu,siz evde yokken kardeşini ona emanet ettiğinizi düşündügünüzü,onu koruyacak kollayacak sevecek bir ablasının olmasının sizi ne kadar mutlu ettiğini vs sıkıştırın araya...Onu pohpohlayarak bu görevleri vermiş olursunuz.

O da sizinle geçirdigi bu zamanı ve aranızda ki bağı yıpratmamak adına kardeşine çok daha iyi davranacaktır eminim...

Çocugunuz kıskanç bir mizaca sahip ve kendine olan güveni sarsılmış.Sizin sevginizi sınıyor.

UMARIM TÜM SORUNLARINIZI AŞARSINIZ...

3 yaşına kadar babanneyle birlikte mi kaldı yoksa sadece siz işteyken babanne mi baktı.

SCHATZİ .!.:

3 yaşına kadar babanneyle birlikte mi kaldı yoksa sadece siz işteyken babanne mi baktı.

Genişletmek için tıkla...

Gündüzleri babaannedeydi sabah bırakıp akşam aldım mutlaka, hafta sonları da benimle birlikteydi tabii.

psikomarmelat .!.:

pedagog ne dedi size ...teşhis koyulmuş da çözüm nedir?

bence ÖDÜL -CEZA SİSTEMİUYGULAYIN.
İYİ YAPTIGI HER HAREKETİ TÜM AİLE DUYACAK ŞEKİLDE AMA ABARTMADAN ÖVÜN.TEŞEKKÜR EDİN.
CEZA ALMASI GEREKTİGİNDE İSE ÇOK SEVDİGİ BİR ŞEYDEN MAHRUM EDİN.ÖRNEGİN BİLGİSAYARDA OYUN YOK ...GİBİ...

Bence çalıştıgınız için otorite boşluğu oluşmuş.Kızınız kıskanç mizaçlı bir çocuk olabilir.Bu yapısal ise önüne geçemezsiniz.
Arkadasın dedigi gibi onun da sevildigine inandırılması şart.

Bunun anahtarı kızınızla bir hafta eşinizin bir hafta sizin 1 er saat kaliteli vakit geçirmesi olabilir.Kendini yalnız hissetmemeli..
Mesela bir cumartesi 1 çocuk sinemasına gidin beraber.ama sadece kızınız olsun.Biz baba kız yada anne kız günleri deriz bu olaya ki ben evdeyim kızımı bizzat büyütüyorum.

işten eve gelince kızınıza yemek hazırlarken gününün nasıl geçtigini sordugunuz kendi gününüzü anlattıgınız bir zaman dilimi yaratın.Mesela yemek sofra hazırlıgında bunu yapabilirsiniz.beraber sofra hazırlamak onun büyüdügünü ve sizin onayınızı aldıgını hissetmesinde faydalı olur.

akşam ailece kutu oyunları oynayabilirsiniz.

Kızınız sizin sohbet edebileceginiz bir yaşta.Kız kıza AVM ye gitmek 1 tur atmak siz kahve içerken ona bir dilim pasta ve gazoz ısmarlamak onu özel hissettirecektir.

Bol bol iletişim kurmanız gerekli...Bu dedigim özel ve kaliteli zamanı 6 ay kadar deneyin.ilk 3 aydan sonra azar azar onun abla olmasından ne kadar gurur duydugunuzu,siz evde yokken kardeşini ona emanet ettiğinizi düşündügünüzü,onu koruyacak kollayacak sevecek bir ablasının olmasının sizi ne kadar mutlu ettiğini vs sıkıştırın araya...Onu pohpohlayarak bu görevleri vermiş olursunuz.

O da sizinle geçirdigi bu zamanı ve aranızda ki bağı yıpratmamak adına kardeşine çok daha iyi davranacaktır eminim...

Çocugunuz kıskanç bir mizaca sahip ve kendine olan güveni sarsılmış.Sizin sevginizi sınıyor.

UMARIM TÜM SORUNLARINIZI AŞARSINIZ...

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim yorumunuz çok güzel. Fakat bu söylediklerinizin inanın ki çoğunu denedim. Mesela pazar günleri babanla kardeşin gitsinler biz de seninle kız kıza gidelim olur mu anneciğim diyorum anne ama kardeşim olmadan ben zevk almıyorum diyor ve bu nedenle tiyatroya filan ailece gidiyoruz. Ben onunla günümün nasıl geçtiğini onun günün nasıl geçtiğini sürekli konuşurum kendimde anlatırım. Hatta ona zaman zaman iyiki sen varsın sen benim hem canım, hem kızım, hem de beni dinleyen çok güzel bir arkadaşımsın diyorum çok hoşuna gidiyor hatta geçen gün babasına baba biliyor musun biz annemle dertleşiyoruz bazen ben annemin en yakın arkadaşıymışım hem kızı hem arkadaşı annem öyle diyor dedi mutlu bir şekilde. Sofra hazırlama kurma konusunda ise bazen canı isterse yapıyor hadi anneciğim birlikte hazırlayalım mı diyorum tamam diyor bazen de öfff yapamam canım istemiyor zaten bu evde bütün işi ben yapıyorum gibi tepkiler veriyor bende üstüne gitmiyorum peki kızım yorgunsan dinlen bugün diyorum. Kendi haline bırakınca en azından hırçınlaşmıyor. Geçenlerde 2 çay bardağı ve altlığı 2 de onların süt bardağı vardı makinaya yerleştirecektim anne ben onları yıkarım makinaya koyma dedi tabureye çıktı bulaşık süngerini aldı tabii bulaşık deterjanının yarını boşaltmış süngere köpükledi yıkadı tabii durulamasını da yaptı o görmeden ben sonra tekrar duruladım. O arada bana anne babama söylesene gelip bana baksın ne kadar büyüdüğümü sana nasıl yardım ettiğimi görsün dedi. Çağırdım eşimi geldi baktı aferin benim kızıma kocaman olmuş artık benim prensesim dedi yine çok mutlu tabii kızım. Kardeşiyle oyun oynuyor ama bir anda aniden sinirleniyor ve hırpalamaya başlıyor tabii vurunca müdahale etmek zorunda kalıyoruz normal kavgalarında pek müdahale etmiyorum ama şiddet girince mecburum. Neden vuruyorsun anneciğim kardeşine dediğimde siz karışmayın ben onun ablasıyım istediğimi yaparım diyor. Off off nasıl davnanacağımı ne yapacağımı şaşırdım.

Bence özel zaman geçirebilirsiniz.Kardeşi olmadan sadece anneyle veya sadece babayla sinemaya, pastaneye vs. giderseniz hoşuna gidebilir.