Merhaba, bu konuyu burada paylaşmak konusunda çok düşündüm ve başka çarem olmadığı için paylasmam gerektiğine karar verdim.
Şu an 34 yaşındayım ve utanctanmi yoksa korkudanmi bilmiyorum ama şimdiye kadar kimseyle paylasamadim.
Ben daha 7 yaşındayken hacidan gelecek olan anneannemleri karşılamak için yaşadıkları şehire gitmiştik. Gittiğimiz ev dayimlara aitti ve çok kalabalikti teyzeler, dayilar, onlarin çocukları falan bir sürü kişiydik. Akşam oldu ve bütün çocuklar icin bi odada bir sürü yatak hazirladilar bende yer yatağında yatiyordum ama biriylemi yoksa yalnizmi yatiyordum onu hatırlamıyorum. Sanırım geç saat olmuştu ve ben inanılmaz bir acıyla uyandim şöyle söyleyeyim tarifi mümkün olmayan bir aciydi
Arkami döndüğümde dayimin 17 yaşında olan oğlunu gördüm ve o an bana ne yaptığını anlayamamistim hemen kalktim yanindan bana bişey soyledimi korkuttumu inanin hiç hatırlamıyorum hemen dışarı ciktim annem ve bütün kardeşleri dışarıda keyifli bi sekilde oturuyorlardi halbuki ben içerde nasil bir acı yaşamıştım o an anlamamistim ama kalbim nasıl kirilmisti nasilda herkesten nefret etmistim nasilda içime kapanmıştım
Tabi ben bu olayı kimseye anlatamamistim ama her nedense biliyordum o pislik bana arkadan zarar vermişti ama eminde olamiyordum büyüdükçe biseyleri ogrendikce korkmaya başlamıştım ya çok önemli olan bekaretimi kaybettiysem diye...
Yıllar geçti ben sevdigim adamla nisanlandim düğüne yakın bi zamanda kadın dogum doktoruna gidip bekaret kontrolü yaptirmistim çünkü çok korkuyordum sonuç tamda düşündüğüm gibiydi şerefsiz herif bana o iğrenç şeyi arkadan yapmıştı.
Sonra evlendim aylarca eşimle birlikte olamadım çünkü hep canım aciyordu yada ben öyle saniyordum...
O pislik ise hâlâ her düğünde bayramlarda gezmelerde karşıma çıkıyor. Onu her gördüğümde bağırıp çağırıp rezil edip kendi ellerimle parçalamak istiyorum ama olmuyor yapamiyorum iste.
Şimdi sizden yardım istiyorum ben bu yükle yasayamiyorum inanın çok zor bir durumdayim Allah kimsenin başına vermesin kaldirilacak gibi bi yük degil. Şimdi benimde kızım var ilk doğduğu zamanlarda öyle korkuyordumki bırak akrabalari falan babasiyla bile yalnız birakamiyordum psikolojim çok bozuk gerçekten yardıma ihtiyacım var lütfen siz bana biraz akıl verin ben böyle nasıl yaşarım...
Şu an 34 yaşındayım ve utanctanmi yoksa korkudanmi bilmiyorum ama şimdiye kadar kimseyle paylasamadim.
Ben daha 7 yaşındayken hacidan gelecek olan anneannemleri karşılamak için yaşadıkları şehire gitmiştik. Gittiğimiz ev dayimlara aitti ve çok kalabalikti teyzeler, dayilar, onlarin çocukları falan bir sürü kişiydik. Akşam oldu ve bütün çocuklar icin bi odada bir sürü yatak hazirladilar bende yer yatağında yatiyordum ama biriylemi yoksa yalnizmi yatiyordum onu hatırlamıyorum. Sanırım geç saat olmuştu ve ben inanılmaz bir acıyla uyandim şöyle söyleyeyim tarifi mümkün olmayan bir aciydi
Arkami döndüğümde dayimin 17 yaşında olan oğlunu gördüm ve o an bana ne yaptığını anlayamamistim hemen kalktim yanindan bana bişey soyledimi korkuttumu inanin hiç hatırlamıyorum hemen dışarı ciktim annem ve bütün kardeşleri dışarıda keyifli bi sekilde oturuyorlardi halbuki ben içerde nasil bir acı yaşamıştım o an anlamamistim ama kalbim nasıl kirilmisti nasilda herkesten nefret etmistim nasilda içime kapanmıştım
Tabi ben bu olayı kimseye anlatamamistim ama her nedense biliyordum o pislik bana arkadan zarar vermişti ama eminde olamiyordum büyüdükçe biseyleri ogrendikce korkmaya başlamıştım ya çok önemli olan bekaretimi kaybettiysem diye...
Yıllar geçti ben sevdigim adamla nisanlandim düğüne yakın bi zamanda kadın dogum doktoruna gidip bekaret kontrolü yaptirmistim çünkü çok korkuyordum sonuç tamda düşündüğüm gibiydi şerefsiz herif bana o iğrenç şeyi arkadan yapmıştı.
Sonra evlendim aylarca eşimle birlikte olamadım çünkü hep canım aciyordu yada ben öyle saniyordum...
O pislik ise hâlâ her düğünde bayramlarda gezmelerde karşıma çıkıyor. Onu her gördüğümde bağırıp çağırıp rezil edip kendi ellerimle parçalamak istiyorum ama olmuyor yapamiyorum iste.
Şimdi sizden yardım istiyorum ben bu yükle yasayamiyorum inanın çok zor bir durumdayim Allah kimsenin başına vermesin kaldirilacak gibi bi yük degil. Şimdi benimde kızım var ilk doğduğu zamanlarda öyle korkuyordumki bırak akrabalari falan babasiyla bile yalnız birakamiyordum psikolojim çok bozuk gerçekten yardıma ihtiyacım var lütfen siz bana biraz akıl verin ben böyle nasıl yaşarım...