Eşim şu an 3. üniversitesini okuyor ben çalışıyorum. Onun ailesi hiçbir şey demedi ama başta benimkiler çok zorluk çıkardı tabi.. Fakat ben bu hayatı ben yaşayacağım dedim ve kimseyi dinlemedim ama eşimin ailesini de her zaman arkamda destekçi buldum. Okulu bittikten sonra da zaten hiçbir sıkıntımız kalmaz Allah'ın izniyle. Ayrıca kimin bu dünyada ne için garantisi var ki ? kim mutsuz olmak için evlenir ? kimin zenginliğinin, işinin, güzelliğinin, yaklışıklılığının, sağlığının garantisi var ?? O yüzden ben kalbimin sesini dinledim. Yaşarken hayatımı beni gerçekten seven, bana saygı duyan, beni destekleyen biriyle evlenmek istedim. Eşim benden 7 yaş küçük evet ve bunu gizlemiyorum, gizlemeyeceğim hiçbir zaman çünkü onun aslında benden 7 yaş büyük bir kalbi var, merhameti var,insanlığı var... Arkadaşının şüphelerini anlayabiliyorum aynı şüpheler bende de vardı taa ki ona bir şans tanıyana kadar... Şimdi iyi ki diyorum her gün, iyi ki hayatımın belli bir döneminde yanımda o var ve olacak. Arkadaşın kendinden eminse onunla mutlu olacağına inanıyorsa bu yola girsin gerçi evlilik böyle bir şey değil mi aslında zaten ? O insanla mutlu olacağına inanıyorsan evlenirsin.
