İlk görüşte aşık olmuştum ona..Hiç peşinden koşmadım ama. Hep rast geldik, ben de saklamadım duygularımı. Çok içten davrandım her zaman. Oynamadım ya da taktik yapmadım. Dikkatini bu yönüm çekmiş ve 7 sene geçirdik. Kaç kere ayrıldı benden, hep dönen o oldu..
Artık evlilik çağımız geldi ya, ben basetmesem de o kendini suçlu hissederekten bahsediyordu evlenmekten. Benimle evlenme isteği yokmuş içinde.. Ayrılalım demiyor. Sadece durum bu diyor.
Ben ise şaşkınlıktan hiçbirşey diyemedim. Çünkü 7 sene boyunca evleneceğim adam o diye düşündüm. Bir süre kabullenemedim ve o sözleri hiç söylememiş gibi davranmaya başladım. Olsun şuanda evlilik düşünmüyorum zaten dedim kendisine..Aşıktım çünkü, birden ayrılmak korkunç geldi, nefes alamadım.
Bir kaç ay böyle geçti. Tabi bu süre zarfında tavırları değişti. Sık sık dile getirir oldu. Benimle ilgili tereddütleri varmış. Aslında çok da emin değilmiş. Yapabilirmiymişiz.
Yine bir gün konuşurken benim çok sinirleneceğim birşey söyledi. Tam bu kelimelerle olmasa da 'kadına vurabilirmiş' cinsinden birşey..Babası da çok sinirliymiş falan.. Asla tahammülümün olmadığını çıkmaya başladığımız ilk günden biliyor. Ben de bunu yapan adam değildir, erkek değildir dedim ve arabadan çıktım gittim. Daha önce böyle bir davranışda bulunmadığım için çok şaşırdı. Bakakaldı.
Beni sinirlendirmek için söylediğini düşündüğümden (konuşmanın daha öncesinde de beni sinirlendirmeye çalışıyordu-sinirlenince daha güzel olduğumu söylerdi hep, anlaşılan benim tahammülüm kalmamış artık) ve ettiğim laf ağır olduğundan 2 gün sonra aradım.İlk önce açmadı. Ertesi gün bir daha aradım. Ettiğim lafın ağır olduğunu söyledim. Laftan ötürü özür diledim. Ama söylediklerinin yanlış olduğunu böyle birşeyi asla kabul etmeyeceğimi ve bunu kabul edecek birinin de olmadığını söyledim.
Kendisini hiç bir zaman zorlamadığımı ve istediği zaman gidebileceğini söyledim. Sesi çok üzgün geliyordu. 'Bilmiyorum..' dedi. 'Belki de böylesi daha iyi' dedi.
..Ve ne o, ne de ben aradık.
bir ay sonra özelden cevapsız çağrı gördüm telefonumda.
Bir buçuk ay sonra servisimle arabası yan yana geldi. Ardından özelden arama.. Açtım. Sesimi dinledi. Sonra servisi takip ettiğini gördüm. Ama bana çaktırmamaya çalışıyor.
İki ay sonra iş çıkışında arabasını uzaktan gördüm(emin değilim hava karanlıktı), o gün servis eve yaklaşırken yine özelden aradı. Açmadım. Biraz rahatsız olduğumdan servisçiden kapımın önünde indirmesini rica ettim. İndiğimde arabasıyla bizim sokağa dönmeye çalışıyordu. Görmemiş gibi yaptım..Arabayla kapının önüne geldiği anda apartmanın kapısı açıldı ve ben içeri girdim. Yukarı çıktım. Yarım saat sonra tekrar özelden bir çağrı gördüm. (Aradığını görseydim açarmıydım??) Ertesi gün işe özel arabayla gidiyorum(akrabamızın arabası).. Yolda önüme geçti..Arabaya öylece bakakaldım. Sonra arabayla benim bulunduğum tarafa geçti. Bakmaya cesaret edemedim. Yüzümü diğer yöne döndüm..
İşte bu kadar arkadaşlar..
Neden böyle yapıyor? Ben bu adamı çok sevdim. Hala seviyorum. Madem evlenmek istemiyor benimle bu yaptıkları ne? Eğer istiyorsa neden adam gibi çıkmıyor karşıma.
Ben artık eskisi gibi kabul edemem onu. Benimle evlenmek istemeyen bir adamla daha fazla vakit geçirmek istemiyorum. Onu da unutamadım.
Bir daha böyle sevecek miyim? Gerçekten beni seven biri çıkacak mı karşıma?
O olacak sanmıştım..
7 yılım gitmiş..
Artık evlilik çağımız geldi ya, ben basetmesem de o kendini suçlu hissederekten bahsediyordu evlenmekten. Benimle evlenme isteği yokmuş içinde.. Ayrılalım demiyor. Sadece durum bu diyor.
Ben ise şaşkınlıktan hiçbirşey diyemedim. Çünkü 7 sene boyunca evleneceğim adam o diye düşündüm. Bir süre kabullenemedim ve o sözleri hiç söylememiş gibi davranmaya başladım. Olsun şuanda evlilik düşünmüyorum zaten dedim kendisine..Aşıktım çünkü, birden ayrılmak korkunç geldi, nefes alamadım.
Bir kaç ay böyle geçti. Tabi bu süre zarfında tavırları değişti. Sık sık dile getirir oldu. Benimle ilgili tereddütleri varmış. Aslında çok da emin değilmiş. Yapabilirmiymişiz.
Yine bir gün konuşurken benim çok sinirleneceğim birşey söyledi. Tam bu kelimelerle olmasa da 'kadına vurabilirmiş' cinsinden birşey..Babası da çok sinirliymiş falan.. Asla tahammülümün olmadığını çıkmaya başladığımız ilk günden biliyor. Ben de bunu yapan adam değildir, erkek değildir dedim ve arabadan çıktım gittim. Daha önce böyle bir davranışda bulunmadığım için çok şaşırdı. Bakakaldı.
Beni sinirlendirmek için söylediğini düşündüğümden (konuşmanın daha öncesinde de beni sinirlendirmeye çalışıyordu-sinirlenince daha güzel olduğumu söylerdi hep, anlaşılan benim tahammülüm kalmamış artık) ve ettiğim laf ağır olduğundan 2 gün sonra aradım.İlk önce açmadı. Ertesi gün bir daha aradım. Ettiğim lafın ağır olduğunu söyledim. Laftan ötürü özür diledim. Ama söylediklerinin yanlış olduğunu böyle birşeyi asla kabul etmeyeceğimi ve bunu kabul edecek birinin de olmadığını söyledim.
Kendisini hiç bir zaman zorlamadığımı ve istediği zaman gidebileceğini söyledim. Sesi çok üzgün geliyordu. 'Bilmiyorum..' dedi. 'Belki de böylesi daha iyi' dedi.
..Ve ne o, ne de ben aradık.
bir ay sonra özelden cevapsız çağrı gördüm telefonumda.
Bir buçuk ay sonra servisimle arabası yan yana geldi. Ardından özelden arama.. Açtım. Sesimi dinledi. Sonra servisi takip ettiğini gördüm. Ama bana çaktırmamaya çalışıyor.
İki ay sonra iş çıkışında arabasını uzaktan gördüm(emin değilim hava karanlıktı), o gün servis eve yaklaşırken yine özelden aradı. Açmadım. Biraz rahatsız olduğumdan servisçiden kapımın önünde indirmesini rica ettim. İndiğimde arabasıyla bizim sokağa dönmeye çalışıyordu. Görmemiş gibi yaptım..Arabayla kapının önüne geldiği anda apartmanın kapısı açıldı ve ben içeri girdim. Yukarı çıktım. Yarım saat sonra tekrar özelden bir çağrı gördüm. (Aradığını görseydim açarmıydım??) Ertesi gün işe özel arabayla gidiyorum(akrabamızın arabası).. Yolda önüme geçti..Arabaya öylece bakakaldım. Sonra arabayla benim bulunduğum tarafa geçti. Bakmaya cesaret edemedim. Yüzümü diğer yöne döndüm..
İşte bu kadar arkadaşlar..
Neden böyle yapıyor? Ben bu adamı çok sevdim. Hala seviyorum. Madem evlenmek istemiyor benimle bu yaptıkları ne? Eğer istiyorsa neden adam gibi çıkmıyor karşıma.
Ben artık eskisi gibi kabul edemem onu. Benimle evlenmek istemeyen bir adamla daha fazla vakit geçirmek istemiyorum. Onu da unutamadım.
Bir daha böyle sevecek miyim? Gerçekten beni seven biri çıkacak mı karşıma?
O olacak sanmıştım..
7 yılım gitmiş..
Son düzenleme: