- Konu Sahibi kucugumdahacok
- #1
merhaba arkadaslar;
esimle ayni isyerinde calisiyoruz ve bir kursta tanistik. ikimizin de zevkleri cok uyusuyordu; dinledigimiz muzikler hobilerimiz heyecanlarimiz vs... bu arkadasligin boyutunun degiseceginin farkindaydik ve nitekim kisa surede birbirimizden teklif beklemeden elele bulduk kendimizi.
esim kendi cevresinde oldukca begenilen ve taliplisi fazla biriydi. benim de ayni sekilde ofisimde birkac platonik sevdalim vardi :) onlardan yana cok sikinti cektik; benim yakin bir arkadasim da esimden hoslaniyormus ve bana dunyayi dar etti; bizimle cok ugrastilar ama kimseye pabuc birakmadik ve birkac ay icinde nisanlanip yine birkac ay icinde evlendik.
ben cevremizdeki cogu bayanin aksine ne bir tektas bekledim ne de dugun masraflarimizdan uzak durdum aksine onun ailesinin durumu iyiyken hic yardimi dokunmadigi halde kendi ailemden cok destek gorduk bircok seyi kendimiz hallettik ve az bir borcla gul gibi yuvamiz oldu.
ama bugun goruyorum ki mal mulk hepsi hikayeymis. aslolan o guzel yuzlerin gulmesi; esyalarla suslenen evin duvarlarinda kahkahalarin cinlamasiymis.
herkes evimize bayiliyor hayatimiza ozeniyordu ama biz bir turlu mutlu olamiyorduk; olamiyoruz.
yillarca yalniz yasadigindan kendine ait bir duzeni var ve ben kendimi fazlalik gibi hissediyorum.
ben evlenene kadar ailemin yanindaydim ve calismaya duskun oldugumdan ailem elimi hicbirseye surdurmedi o yuzden alismaya calisiyordum ama ben sabaladikca o begenmiyor ve hevesimi kiriyordu. bir camasiri bile o karismadan yikamaiyordum dusunun! kisaya atma; deterjanli kalir; bulasiklar yagli mi ne; peyniri yine bozmussun!!
ozetle o beni yeterli bulmuyor ama ben ev hanimi degilim. ondan daha yogun calisiyor ve daha fazla kazaniyorum yine de 6ayda sadece 2 kere temizlikci tuttum her haftasonunu evime ayiriyorum yine de hep yapmadiklarimi yerdeki su damlasini camdaki tozu goruyor gozu.
hayatimda makarna disinda yemek yapmamis biri olarak turlu tarifler ogrenip sofralar donatiyorum yine de haftada 2 gun disarida yedigimiz yemegi goruyor gozu.
mutfak duzeni nedir bilmeyen biriyim herseyi yeni ogreniyorum arasira kuflenen 1 domatesten dunyanin suratini cekiyorum.paramiz oldugu halde harcamayi sevmediginden firin alirken istedigimi almadi ve surekli cevirerek pisirmek zorunda kaliyorum unuttugumda bir tarafi yaniyor bir tarafi cig kaliyor ama ona sorsan annesi davul firinda harikalar yaratiyor!
annesi o kadar simartmis ki yemegini bile neredeyse cigneyip verecek. surekli hazira konmus simdi 2kisinin sorumlulugu fazla geliyor. balayimizin planini ben yaptim; yaz tatilimizi ben ayarladim; yeni birsey alacak olsak piyasa arastirmasini ben yaparim; eve portmanto yaptirirken adami bulup anlasan bile benim...
son bir konuda paraya duskunlugu. cok sukur bugunun sartalrinda oldukca iyi kazaniyoruz ama memlekete giderken birer hediye almaya bile eli gitmiyor. pizzacidan 10kurusluk oparaustunu alamayinca kavga edebilen ve 10kurus icin adami dukkanina gonderip getirtebilen biri...
ozetle annesi gibi bir ev hanimi degilim. evimi cekip ceviremiyorum. evlendigimizden beri ozel olarak ekstra bir harcama yapmadigim halde 2 patates bozdum diye musrifim. evimizin bereketi yok. ayrica onu begenmiyorum; tesisatci tamirci vb kisiler geldiginde o ilgilenmiyor diye surekli kiziyorum. o parasini carcur etmiyor bense musrifim....
bazen cok buyuk kavgalar ediyoruz; umursamiyor konusmuyor kus uyuyoruz; ben patliyorum ayrilalim madem diyorum o zaman delice ozur diliyor hataliyim ailemden gormedim kabalik ettim diye yalvariyor ve kiyamiyorum.
oyle guzel bir yuzu var ki; kalbi de yuzu kadar guzel olsun kimseyi kirmasin istiyorum ama o sivridiliyle bicak gibi kesiyor.
tum bunlara goz yumdum her evlilikte olan seyler dedim ama is icin sehir disina gonderildim ve 4 ay orada kalmam gerekti; benimle oradayken bile tartisti yalniz demedi kustu aramadi sormadi.
insanlar cok agir seyler yasiyor biliyorum ama bu kabaliklar dusuncesizlikler bana kendimi cok degersiz hissettiriyor. bana kiymet verse gurbette der kiyamaz diye dusunuyorum. en son tekrar bosanmayi gundeme getirdim cok istiyorsan sen dene dedi e o gunden beri konusmuyoruz.
emek vermeli miyim yoksa bu is bitmis mi bilemiyorum...
hic cicim ayi yasamadim; ne bir jest ne bir supriz...
bosanmak istiyorum... sizin dusuncelerinize de cok ihtiyacim var
esimle ayni isyerinde calisiyoruz ve bir kursta tanistik. ikimizin de zevkleri cok uyusuyordu; dinledigimiz muzikler hobilerimiz heyecanlarimiz vs... bu arkadasligin boyutunun degiseceginin farkindaydik ve nitekim kisa surede birbirimizden teklif beklemeden elele bulduk kendimizi.
esim kendi cevresinde oldukca begenilen ve taliplisi fazla biriydi. benim de ayni sekilde ofisimde birkac platonik sevdalim vardi :) onlardan yana cok sikinti cektik; benim yakin bir arkadasim da esimden hoslaniyormus ve bana dunyayi dar etti; bizimle cok ugrastilar ama kimseye pabuc birakmadik ve birkac ay icinde nisanlanip yine birkac ay icinde evlendik.
ben cevremizdeki cogu bayanin aksine ne bir tektas bekledim ne de dugun masraflarimizdan uzak durdum aksine onun ailesinin durumu iyiyken hic yardimi dokunmadigi halde kendi ailemden cok destek gorduk bircok seyi kendimiz hallettik ve az bir borcla gul gibi yuvamiz oldu.
ama bugun goruyorum ki mal mulk hepsi hikayeymis. aslolan o guzel yuzlerin gulmesi; esyalarla suslenen evin duvarlarinda kahkahalarin cinlamasiymis.
herkes evimize bayiliyor hayatimiza ozeniyordu ama biz bir turlu mutlu olamiyorduk; olamiyoruz.
yillarca yalniz yasadigindan kendine ait bir duzeni var ve ben kendimi fazlalik gibi hissediyorum.
ben evlenene kadar ailemin yanindaydim ve calismaya duskun oldugumdan ailem elimi hicbirseye surdurmedi o yuzden alismaya calisiyordum ama ben sabaladikca o begenmiyor ve hevesimi kiriyordu. bir camasiri bile o karismadan yikamaiyordum dusunun! kisaya atma; deterjanli kalir; bulasiklar yagli mi ne; peyniri yine bozmussun!!
ozetle o beni yeterli bulmuyor ama ben ev hanimi degilim. ondan daha yogun calisiyor ve daha fazla kazaniyorum yine de 6ayda sadece 2 kere temizlikci tuttum her haftasonunu evime ayiriyorum yine de hep yapmadiklarimi yerdeki su damlasini camdaki tozu goruyor gozu.
hayatimda makarna disinda yemek yapmamis biri olarak turlu tarifler ogrenip sofralar donatiyorum yine de haftada 2 gun disarida yedigimiz yemegi goruyor gozu.
mutfak duzeni nedir bilmeyen biriyim herseyi yeni ogreniyorum arasira kuflenen 1 domatesten dunyanin suratini cekiyorum.paramiz oldugu halde harcamayi sevmediginden firin alirken istedigimi almadi ve surekli cevirerek pisirmek zorunda kaliyorum unuttugumda bir tarafi yaniyor bir tarafi cig kaliyor ama ona sorsan annesi davul firinda harikalar yaratiyor!
annesi o kadar simartmis ki yemegini bile neredeyse cigneyip verecek. surekli hazira konmus simdi 2kisinin sorumlulugu fazla geliyor. balayimizin planini ben yaptim; yaz tatilimizi ben ayarladim; yeni birsey alacak olsak piyasa arastirmasini ben yaparim; eve portmanto yaptirirken adami bulup anlasan bile benim...
son bir konuda paraya duskunlugu. cok sukur bugunun sartalrinda oldukca iyi kazaniyoruz ama memlekete giderken birer hediye almaya bile eli gitmiyor. pizzacidan 10kurusluk oparaustunu alamayinca kavga edebilen ve 10kurus icin adami dukkanina gonderip getirtebilen biri...
ozetle annesi gibi bir ev hanimi degilim. evimi cekip ceviremiyorum. evlendigimizden beri ozel olarak ekstra bir harcama yapmadigim halde 2 patates bozdum diye musrifim. evimizin bereketi yok. ayrica onu begenmiyorum; tesisatci tamirci vb kisiler geldiginde o ilgilenmiyor diye surekli kiziyorum. o parasini carcur etmiyor bense musrifim....
bazen cok buyuk kavgalar ediyoruz; umursamiyor konusmuyor kus uyuyoruz; ben patliyorum ayrilalim madem diyorum o zaman delice ozur diliyor hataliyim ailemden gormedim kabalik ettim diye yalvariyor ve kiyamiyorum.
oyle guzel bir yuzu var ki; kalbi de yuzu kadar guzel olsun kimseyi kirmasin istiyorum ama o sivridiliyle bicak gibi kesiyor.
tum bunlara goz yumdum her evlilikte olan seyler dedim ama is icin sehir disina gonderildim ve 4 ay orada kalmam gerekti; benimle oradayken bile tartisti yalniz demedi kustu aramadi sormadi.
insanlar cok agir seyler yasiyor biliyorum ama bu kabaliklar dusuncesizlikler bana kendimi cok degersiz hissettiriyor. bana kiymet verse gurbette der kiyamaz diye dusunuyorum. en son tekrar bosanmayi gundeme getirdim cok istiyorsan sen dene dedi e o gunden beri konusmuyoruz.
emek vermeli miyim yoksa bu is bitmis mi bilemiyorum...
hic cicim ayi yasamadim; ne bir jest ne bir supriz...
bosanmak istiyorum... sizin dusuncelerinize de cok ihtiyacim var
