5 yaşındaki oğluma karşı vicdan azabim :(

Çocuklara üslubu ile alakalı çok tartıştım ama malesef bı kademe yol alamadım.. Eşimde aynı malesef onun için kıymetli olan sadece ailesi.. Eve geldiğinde TV telefon yada çok gürültü varsa uyku.. Hayatımız bundan ibaret
 
Hem de nasil.
Eskiden,ben cocuk icin kocayla kotu olmam derdi ovunerek kadinlar.Tabii,bir gece sicak kollardan kim ayri kalacak tartisirlarsa?
Daha soyleyecegim cok sey var da=/
 
Cocuklarinizi koruyun.Mutsuzluktan,caresizlikten,yapayalniz kalmis hissinden.Siz onlara yetersiniz.
 
Size şiddetle şunu tavsiye ederim. Eşinizi suçlamaktan vazgeçin ve çocuklarınızın onu olduğu gibi kabullenmelerine izin verin.
Ayni hatayi ben de oğlumda yaptım. Eşim çabuk parlayıp, çabuk sönen biri. Oğluma o kadar düşkündüm ki eşimin en ufak bir bağırmasinda bile endişe duyuyordum, eşimle kavga ediyordum. Oğlumu alıp başka odaya geçiyordum. Babasıyla arasina uçurum açtığımı geç fark ettim, oğlumun babasını kabullenmesine izin vermemiştim ve oğlumu asıl mutsuz eden bu oldu.
Oysa eşim beni defalarca uyarmıştı bu konuda. Bence en büyük problem sürekli endişeli olmanız. Babasını sürekli suçluyor olmanız, dile getirmeseniz de anlar o.

Sonra kızım oldu, ayni hataları onda yapmadım ve babasıyla arasi gayet iyi. Oğlumu bu hale benim getirdiğimi o zaman fark edebildim. Baba ayni baba, davranislar ayni davranışlar ama kızım babasina çok düşkün. Bilmem anlatabiliyor muyum.
Benim annemle babam da çok kavga ederdi, ama annem o sizin babanız sever de döver de derdi, sorgulamazdık bile. Kavgalari unuttuk gitti, bir uçurumu yikmakla uğraşmadık.
Psikologtan daha etkili bir yol istiyorsanız eşinizle barışın.. ve bunu çocuğun da yapmasına izin verin.
Sevgiler
 
Hepsine katildim,ilk cumle haric.
Cocuklar unutmaz,asla.
Fakat dengeler.
Ornegin,"annem sinirliydi ama bilirim beni severdi,dizinde yattigimda sacimi oksardi,fazla soylenirdi ama ihtiyacim oldugunda da hep yanimda olurdu" diyebiliyorsa bu tolere edilebilir bir olumsuzluktur bence.
Eger,AMAlardan sonra gelenlere benzer destekleyiciler yoksa eksik kalan yanlar her zaman daha hirpalayicidir...
 
Bir ogretmeni oglumun eline vurmustu,derste konustugu icin,3 gun elini acamamis.
Mudure sikayet ettim,ogretmenin vurdugu yerde gul biter dedi
Dedim hocam o eskidendi,hala mi ayni zihniyet!
Sonra toparladi aklinca,pesini birakmadim,ogretmen adina ozur diledi.
Babaniz dover de severde ne demek,normal goruyor gibisiniz=/
Bazi kaliplasmis cumleler yansin duman olsun istiyorum,izleri bile kalmasin dunyada...
 
Babam bize asla bir tokat bile atmadı. Kastettiğim şey farklıydı. Karşındakini olduğu gibi kabul etmek anlamında kullanmıştım. Babamı bizim karşımızda hiç ezmedi anlamında. Konunun akışından bu anlaşılıyor aslında.
Konumda eşimin bağırmasına bile aşırı tepki gösterdiğinden bahsetmiştim, sizce dövmeyi normal görüyor olabilir miyim?
Hanfendi sürekli eşini suçluyor, yetersiz görüyor baba olarak. Bunu çocuklarına hissettirmemeli demek istedim.
 
Bence çocuğunuzu değil önce eşinizi değiştirmeye bakın, çok zor biliyorum ama baba figürü çok onemli. Sürekli kızan tahammulsuz bir baba onlar için korku meselesidir ve hircinligi o yüzden olabilir. Birlikte pedagog a gitseniz? Öncesinde sorunları anlatsaniz ?
 
Bir davranışı düzeltmek istiyorsanız, o davranışa neden olan duyguları konuşarak başlayın.
Oğlunuz 5 yaşında, bu konuşmayı 5 yaşına uygun hale getirmenin yolları elbette var, oyunlarla ve bildiği "Tanıdığı" şeylere benzeterek.

"Öfkeli misin?"
"Bazen öfkeli insanlar kendilerini tutamazlar ve vururlar, aslında bu yanlış bir davranıştır, öfkelerinden nasıl kurtulacaklarını bilmedikleri için yaparlar."
"Oyun olarak vurmalı oyun görmedim ben böyle, vurmalı oyun mu oynuyorsunuz?"
"Bu oyunun nasıl kuralları var?"
"Ama pek adil görünmüyor?"

Vs vs vs...
...

Adalet, öfke, karşısındaki kişinin kim olduğu, vurunca acıması-empati, vurmalı sporların aslında dövme değil kendini savunma hali olduğunu ve yapıldığı yerleri vs... Tanıtın, konuşun. Vurmak yerine neler yapabileceğini vs...
Kavgalarınızı işaret ederse, yanlış davrandığınızı ve bunu düzeltmek için sizin de çabaladığınızı derine inmeden anlatın, ona da hakkını verin, hatta yetişkin olarak bunun, bir çocuğun yaptığı yanlıştan daha büyük olduğunu da izah etmeniz gerekirse, edin. "Bu problemimizden hepimizin kurtulması gerekiyor, birlikte bunu düzeltelim, iyileştirelim" de deyin gerekirse.

Bunu onun dili ile, ağırlaştırmadan, suçlamadan, onun ve sizin de bildiğiniz yollarla döndürebilirsiniz.
Biraz zor olur, direnir nitekim "Öfke" konuşulmaya başladığında artmaya da meyillidir, hani hüzünlü biri konuşmaya başladığında ağlar ya hüzün artar, onun gibi. Azar azar açıklayarak, sevginizi hissettirerek ve bu konuda kararlı bir disiplin sergileyerek.

Bazen konuşulamayacak bir yerdedir, önce nedeni açıklanmış disiplinli bir kural, ardından duyguları konuşma da gelebilir. Bunu oğlunuzun ihtiyacına göre belirlersiniz diye düşünüyorum. Ancak yavaş yavaş kulağına girmeye, duygusunu tanımaya ve onu nasıl zararsız hale getireceğini öğrenmeye ihtiyacı var, bilmiyor; bu işler de koşulsuz sevginin hissettirildiği konuşmalar ve alışkanlığı kırmak için getirilmiş kural ve disiplinli duruşunuzdan geçiyor.
 
Son düzenleme:
Bence önemli olan sizin bu durumun farkında olmanız ve çabanız Tabi ki düzelecektir.. Destek alırsanız ve ona sevgi verirseniz bence hallolmayacak bir problem yok.. Bu durumda eşinizi de yanınıza çekmeniz lazım diye düşünüyorum.. Onunla da ayriyetten bir konuşun bence..
 
Davranışların temeline inerek düzenlemeler yapılabilir elbette. Hatalarınızın farkında olmanızve düzeltmeye çalışmanız bile güzel bir adım.
 
İyi de beş yaş zaten inatlaşma dönemi ben mi yanlış biliyorum.. Benim kızım yedi yaşına girecek aralıkta, öyle şiddetli kavgalara falan şahit olmadı her çocuk kadar tartışma gördü işte, 2.5 yaşında kardeşi var, hiç sözümü dinlemiyor yaklaşık 2 yıldır. Demem o ki kardeş kıskançlığını içinde yaşayan ve inatlaşma dönemindeki bir çocuk mizacı da sertse bunları yaşatır.
 
daha çocuk yaş aldıkça oturur. şiddet vs çok elzem bir şey yoksa telafi edilebilir. sen iyi düşün ve iyi ol ki (doğal ol akışına bırak) çocukda rahat olsun. baba nato mu mato her ne ise işte mermer gider. olabildiğince evde etkinlikler yapın, basit evde olabilecek şeylerle. zihnini hem boşaltır hem birşeyler katar hem meşgul olur.bimden etkinlik kitapları alın. okuyup beraber yapın. çıkartmaları kendisi yapsın. 2 yaşındaki çocuğunuz için ona uygun etkinlikler yapın.
 
Ben sizin moralinizi bozmak istemem siz kendinizi değiştirmiş ve ya bazı huylarınızı törpülemiş olabilirsiniz ama eşiniz değişmez ise cocugun değişme düzelme oranı %5 .. bile değil hatta
Nerden biliyorum derseniz babamın da bizimle ilgili üslup sıkıntıları olduğu için bağıran çağıran tahammülsüz biri olduğu için bende bağıran çağıran biri oldum mesela. Hatta ilerleyen zamanda daha da hırçın olunuyor. Yani eş de değişecek tek taraflı çaba ile olmaz. Kitapla da olmaz. O evin icinde yaşıyor ve ilgilenmesi az.. eşinizi değiştirmelisiniz
 
Geçmişi değiştiremezsiniz. Ama bundan sonra sevecen, çocuğunun tarafında, onu anlayan anne-baba olmaya çalışın. Bu da kitabi bilgi ile değil, anne-baba vicdanınızla yapacağınız bir şey.
 
Geçmişi değiştiremezsiniz. Ama bundan sonra sevecen, çocuğunun tarafında, onu anlayan anne-baba olmaya çalışın. Bu da kitabi bilgi ile değil, anne-baba vicdanınızla yapacağınız bir şey.
Bu mesajıma ekleme olarak aşağıdaki somut uzman tavsiyesini iliştiriyorum:


Not: Hiçbirimiz mükemmel anne-baba değiliz. Düzelme gayretimiz, sevgimiz, anlayışımız eksilmesin yeter ki...
 
Sevgi dolu bir anne ile cok sey düzelir. Sevgi en büyük ilaç.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…