Çocuklara üslubu ile alakalı çok tartıştım ama malesef bı kademe yol alamadım.. Eşimde aynı malesef onun için kıymetli olan sadece ailesi.. Eve geldiğinde TV telefon yada çok gürültü varsa uyku.. Hayatımız bundan ibaret
Hem de nasil.
Cocuklarinizi koruyun.Mutsuzluktan,caresizlikten,yapayalniz kalmis hissinden.Siz onlara yetersiniz.
Bütün çabam bunun için.. Teşekkür ederim
Bütün çabam bunun için.. Teşekkür ederim
Hepsine katildim,ilk cumle haric.
Bir ogretmeni oglumun eline vurmustu,derste konustugu icin,3 gun elini acamamis.
Babam bize asla bir tokat bile atmadı. Kastettiğim şey farklıydı. Karşındakini olduğu gibi kabul etmek anlamında kullanmıştım. Babamı bizim karşımızda hiç ezmedi anlamında. Konunun akışından bu anlaşılıyor aslında.Bir ogretmeni oglumun eline vurmustu,derste konustugu icin,3 gun elini acamamis.
Mudure sikayet ettim,ogretmenin vurdugu yerde gul biter dedi
Dedim hocam o eskidendi,hala mi ayni zihniyet!
Sonra toparladi aklinca,pesini birakmadim,ogretmen adina ozur diledi.
Babaniz dover de severde ne demek,normal goruyor gibisiniz=/
Bazi kaliplasmis cumleler yansin duman olsun istiyorum,izleri bile kalmasin dunyada...
Bence çocuğunuzu değil önce eşinizi değiştirmeye bakın, çok zor biliyorum ama baba figürü çok onemli. Sürekli kızan tahammulsuz bir baba onlar için korku meselesidir ve hircinligi o yüzden olabilir. Birlikte pedagog a gitseniz? Öncesinde sorunları anlatsaniz ?
Bence önemli olan sizin bu durumun farkında olmanız ve çabanızMerhaba hanımlar derdimi tam olarak şöyle anlatmak istiyorum.. oğlum 5 yaşında ve 2 yaşında bir kardeşi var. Oğlumun küçüklük zamanlarında malesef eşimle ailesi ile alakalı çok kavgalarimiz oldu ve oğlum bunlara şahit olarak büyüdü. O zaman yaşımın verdiği cahillikle bu kavgaları onun için engelleyemedim.. (şuan olsa mesela cocuklar var tamam kapat konuyu ne yaparsan yap diyorum)
Oğlum şuan herşeye ağlayan sürekli kardeşini hirpalayan ve yapma dediğim şeyi yapan bir çocuk.. benim vicdan azabimda burda başlıyor malesef.. diyorum ben onu bu şekilde buyutmeseydim huzurlu buyuseydi böyle olmazdınerde çocuğun karakteri 5 yaşına kadar oluşur diye birşey okusam o gece gözüme uyku girmiyor. Diyorum çocuğum benim yüzümden bu halde ve duzelmeyecek.. Malesef eşimin bu durum umrunda değil. Zaten çocuklara olan ilgisi sadece dili ile ibaret seviyorum canım kızım canım oğlum vs. Ama ne oturup 5 dk oynama nede başka biseyi var.. Çok nadir arada benim kizmamla oda 5 dk sonra çocuklarla bı tartışması ile son buluyor. Kitap alıyorum çocuk gelisimi için beraber okuyalım diyorum kendi okumadığı gibi. Aldığım kitabında saçma ve fuzuli görünüyor kitapla mi duzeleck diyor..kizlar size asıl sorum şu bolca kitap okuyorum ve olabildiğince oğlumla vakit geçirmeye çalışıyorum sizce oğlumu duzeltebilir miyim yani psikolojisini rahatlatabilir miyim.. Karakterini davranışlarını cabamla düzeltebilir miyim
sorun benim onun davranışları ile ne kadar yorulduğum değil sadece onun mutlu psikolojisi karakteri düzgün yetiştirmek istiyorum..
Tabi ki düzelecektir.. Destek alırsanız ve ona sevgi verirseniz bence hallolmayacak bir problem yok.. Bu durumda eşinizi de yanınıza çekmeniz lazım diye düşünüyorum.. Onunla da ayriyetten bir konuşun bence..
Davranışların temeline inerek düzenlemeler yapılabilir elbette. Hatalarınızın farkında olmanızve düzeltmeye çalışmanız bile güzel bir adım.Merhaba hanımlar derdimi tam olarak şöyle anlatmak istiyorum.. oğlum 5 yaşında ve 2 yaşında bir kardeşi var. Oğlumun küçüklük zamanlarında malesef eşimle ailesi ile alakalı çok kavgalarimiz oldu ve oğlum bunlara şahit olarak büyüdü. O zaman yaşımın verdiği cahillikle bu kavgaları onun için engelleyemedim.. (şuan olsa mesela cocuklar var tamam kapat konuyu ne yaparsan yap diyorum)
Oğlum şuan herşeye ağlayan sürekli kardeşini hirpalayan ve yapma dediğim şeyi yapan bir çocuk.. benim vicdan azabimda burda başlıyor malesef.. diyorum ben onu bu şekilde buyutmeseydim huzurlu buyuseydi böyle olmazdı
Bu mesajıma ekleme olarak aşağıdaki somut uzman tavsiyesini iliştiriyorum:
Sevgi dolu bir anne ile cok sey düzelir. Sevgi en büyük ilaç.Merhaba hanımlar derdimi tam olarak şöyle anlatmak istiyorum.. oğlum 5 yaşında ve 2 yaşında bir kardeşi var. Oğlumun küçüklük zamanlarında malesef eşimle ailesi ile alakalı çok kavgalarimiz oldu ve oğlum bunlara şahit olarak büyüdü. O zaman yaşımın verdiği cahillikle bu kavgaları onun için engelleyemedim.. (şuan olsa mesela cocuklar var tamam kapat konuyu ne yaparsan yap diyorum)
Oğlum şuan herşeye ağlayan sürekli kardeşini hirpalayan ve yapma dediğim şeyi yapan bir çocuk.. benim vicdan azabimda burda başlıyor malesef.. diyorum ben onu bu şekilde buyutmeseydim huzurlu buyuseydi böyle olmazdı
