5 yaşındaki oğlum asla meyve yemiyor,tatmıyor bile...

isirgantohumu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Haziran 2023
777
2.062
Konu açma sırası artık geldi diye düşündüm.
Herkese tavsiye için şimdiden teşekkür ederim.

İki oğlum var 5 ve 6 yaşlarında.
6 yaşındaki oğlum doğumundan itibaren sessiz sakin uyumlu bir çocuktu,baya çocuk gibi değil sanki büyümüşte küçülmüş özgüveni yüksek bir çocuk.Çok hareketli asla oturmaz ve susmaz ama kesinlikle karnım acıktı demiyor hatta Survivor da yemek vermiyorlar lafı edildi yanında keşke bende gitsem deyip duruyor.Buna rağmen en azından sevdiği meyve,sebzeler yemekler var.Üstelemeden önüne koyunca yer içer.Değerleri gayet normal olduğu için bende saldım artık,zayıflığını dert etmiyorum.

5 yaşındaki oğlum ise bambaşka bir kişilik,küçücük bir çocukta böyle bir inat olamaz,hayır dediyse asla yapmıyor.Abisinin aksine konuşmaz pek,hatta geç konuştu,çok ses olursa sus artık diye bağırır abisine.Dışardaki çocuklar ve abisiyle oynarken tam ponçik ama garezi resmen ana babasına.
Bezi zar zor 5 yaşına girdiğin de bıraktık,çok zeki bir çocuk ingilizceyi baya anadili gibi konuşup,teknik birşeyler görsün koştur koştur bitene kadar izleyip inceliyor.Ama bazen bu uyumsuz hali beni yoruyor.

Sebze görünce öğk der,sofraya oturmaz.
Meyve zaten bir kere tatmadı, domates, salatalık meyvelerden hiç birini ağzına koyup tadına bakmadı.
Gördüğü an hayır hayır diyor.
Değişik tarifler yaptım içindeki elmanın tadını alıp çıkarttı. Meyveli kek dahi yemez.
Hadi zararını geçtim jelibon,şeker falan özenipte tatmak bile istemez.
Reçel,bala bayılıyor tatlı şeyleri sevmiyor desem hiç alakası yok bitirene kadar yer.
Bu çocuğun meyveyi karşıdan hissedip reddetmesini anlamlandıramıyorum artık.

Var mı böyle çocuğu,eşi dostu yeğeni olan?
Bu çocuğa ben nasıl meyve tattıracağım?
Normal mi bu durum?

İnat zaten diye üstelemiyorum ama insan bir tadına bakar sevmedim der, bebeklikten beri büyüdükçe biraz biraz tadar, elbet birini sever dedik en kötü abisi yedikçe o da tatmak ister diye düşündük(ne yapsa onu yapmaya çalışır çünkü yaşıt oldukları için) ama yok bu böyle gidecek gibi ve baya içime dert ettim bu durumu tamam tatsın hiçbirini yemesin ama niye asla tatmıyor gördüğü an hayır hayır diye kaçıp en uzak köşede oturuyor.
Biri bana akıl versin,ne yapayım?
 
Konu açma sırası artık geldi diye düşündüm.
Herkese tavsiye için şimdiden teşekkür ederim.

İki oğlum var 5 ve 6 yaşlarında.
6 yaşındaki oğlum doğumundan itibaren sessiz sakin uyumlu bir çocuktu,baya çocuk gibi değil sanki büyümüşte küçülmüş özgüveni yüksek bir çocuk.Çok hareketli asla oturmaz ve susmaz ama kesinlikle karnım acıktı demiyor hatta Survivor da yemek vermiyorlar lafı edildi yanında keşke bende gitsem deyip duruyor.Buna rağmen en azından sevdiği meyve,sebzeler yemekler var.Üstelemeden önüne koyunca yer içer.Değerleri gayet normal olduğu için bende saldım artık,zayıflığını dert etmiyorum.

5 yaşındaki oğlum ise bambaşka bir kişilik,küçücük bir çocukta böyle bir inat olamaz,hayır dediyse asla yapmıyor.Abisinin aksine konuşmaz pek,hatta geç konuştu,çok ses olursa sus artık diye bağırır abisine.Dışardaki çocuklar ve abisiyle oynarken tam ponçik ama garezi resmen ana babasına.
Bezi zar zor 5 yaşına girdiğin de bıraktık,çok zeki bir çocuk ingilizceyi baya anadili gibi konuşup,teknik birşeyler görsün koştur koştur bitene kadar izleyip inceliyor.Ama bazen bu uyumsuz hali beni yoruyor.

Sebze görünce öğk der,sofraya oturmaz.
Meyve zaten bir kere tatmadı, domates, salatalık meyvelerden hiç birini ağzına koyup tadına bakmadı.
Gördüğü an hayır hayır diyor.
Değişik tarifler yaptım içindeki elmanın tadını alıp çıkarttı. Meyveli kek dahi yemez.
Hadi zararını geçtim jelibon,şeker falan özenipte tatmak bile istemez.
Reçel,bala bayılıyor tatlı şeyleri sevmiyor desem hiç alakası yok bitirene kadar yer.
Bu çocuğun meyveyi karşıdan hissedip reddetmesini anlamlandıramıyorum artık.

Var mı böyle çocuğu,eşi dostu yeğeni olan?
Bu çocuğa ben nasıl meyve tattıracağım?
Normal mi bu durum?

İnat zaten diye üstelemiyorum ama insan bir tadına bakar sevmedim der, bebeklikten beri büyüdükçe biraz biraz tadar, elbet birini sever dedik en kötü abisi yedikçe o da tatmak ister diye düşündük(ne yapsa onu yapmaya çalışır çünkü yaşıt oldukları için) ama yok bu böyle gidecek gibi ve baya içime dert ettim bu durumu tamam tatsın hiçbirini yemesin ama niye asla tatmıyor gördüğü an hayır hayır diye kaçıp en uzak köşede oturuyor.
Biri bana akıl versin,ne yapayım?
Var evet benim 3 yaşındaki kızım.Aynen anlattığınız gibi.Inat .Ölümüne inat Kesinlikle ikna edemezsiniz. Zeytin.Agzina bile sürmez.Hatta tepkileri bile aynı.Sofrada görünce ögk der.Gozlerimin içine bakıp.hayjr hayır der.Oyle sosyal medya sunumları sökmez. Yok zeytjnden göz yumurtadan yüz.kesinlikle ikna olmaz.
 
Meyve yemiyor sebze yemiyor ne yiyor. 😂
Ödül koyun çok ufak parçalarla. Mesela çeyrek muzunu yersen bugün sana şunu yapıcam. Sevdiği bir şey parka gitmek gibi. Ya da uyku eğitimi için çıkartma kullanıyorlar o şekilde duvarına seveceği Bi çıkartma yapıştırsın çıkartma ödülü yazın çıkar. Ama çok küçük parçalarla başlatın maksat damağı alışsın. Ben zeytine çeyreğin yarısı olarak başlamıştım😂😂Bi de Ben benim oğlana sevmediği şeylerin içindeki bütün vitaminleri ne işe yaradıklarını sayarak yedirirdim ilgiliydi öyle konulara.
 
Var evet benim 3 yaşındaki kızım.Aynen anlattığınız gibi.Inat .Ölümüne inat Kesinlikle ikna edemezsiniz. Zeytin.Agzina bile sürmez.Hatta tepkileri bile aynı.Sofrada görünce ögk der.Gozlerimin içine bakıp.hayjr hayır der.Oyle sosyal medya sunumları sökmez. Yok zeytjnden göz yumurtadan yüz.kesinlikle ikna olmaz.
Anlamadığım şu sebzeyi hadi yedikleri var az çok ama meyvenin tadını vs nerden biliyor hepsini de asla ağzına sürmüyor. En azından birini tatmaz mı?
Cidden tadıp beğenmese yadırgamıcam alıştım inadına zaten ama pastanın içindeki muzu daha tatmadan nasıl farkedip,kalkıp gidiyor?
Tamam huydur çeker bende inat bir kişiliğe sahibim de bu ne bileyim beni ×10 katlamış gibi.
Kendine haline mi bırakmak lazım yoksa ne yapmam lazım bilmiyorum cidden.
 
Benim kardeşim de süt ürünlerinin hiçbirini yemezdi bebekken. Ayran, yoğurt, peynir ağzına sürmezdi. Peynir yanlışlıkla yerse de kusardı. Bir çeşit alerji diye tahmin ediyoruz.

Yetiskinken de hala devam ediyor bu durum.

Olabiliyor yani bazı besinlere karşı. Belki meyvelerin içindeki şeker dokunuyordur bir sebepten.
 
Meyve yemiyor sebze yemiyor ne yiyor. 😂
Ödül koyun çok ufak parçalarla. Mesela çeyrek muzunu yersen bugün sana şunu yapıcam. Sevdiği bir şey parka gitmek gibi. Ya da uyku eğitimi için çıkartma kullanıyorlar o şekilde duvarına seveceği Bi çıkartma yapıştırsın çıkartma ödülü yazın çıkar. Ama çok küçük parçalarla başlatın maksat damağı alışsın. Ben zeytine çeyreğin yarısı olarak başlamıştım😂😂Bi de Ben benim oğlana sevmediği şeylerin içindeki bütün vitaminleri ne işe yaradıklarını sayarak yedirirdim ilgiliydi öyle konulara.
Sebze bazılarını yer,ruh haline göre karar veriyor galiba değişiyor.
Meyvenin kokusunu pasta da bile alır asla tatmaz.
Hayattaki favorileri tavuk,köfte,makarna özellikle yoğurt.2 kase yoğurt görsün ikisini de bitirmeden kalkmaz.Bir de yumurta ve kaymak hastası.
Ama bu meyveyi kekte pastada bile istememesi garip geliyor artık.
Ben o çeyrek muzu yesin diye maymun da olsam yemez,çok inat cidden sen otur ağla istersen sus artık der gider. Kendi istemediği birşeyi ne yapıyor ne dinliyor. Ama deneyeceğim önerinizi, teşekkür ederim.
 
Benim kardeşim de süt ürünlerinin hiçbirini yemezdi bebekken. Ayran, yoğurt, peynir ağzına sürmezdi. Peynir yanlışlıkla yerse de kusardı. Bir çeşit alerji diye tahmin ediyoruz.

Yetiskinken de hala devam ediyor bu durum.

Olabiliyor yani bazı besinlere karşı. Belki meyvelerin içindeki şeker dokunuyordur bir sebepten.
Bunu düşünmeye başladım bende acaba iç güdüsel olarak kendini korumaya mı alıyor diye.

Bu tarz bir şey yaşayanlar varsa özellikle az çok bilgi sahibi olmak istedim.
Bir doktor yolu tutacağız gibi artık ama benimkinin inadından gibi geliyor ama bilmiyorum.
 
Mümkün olan en kısa sürede iyi bir çocuk psikiyatristi ile görüşmeniz gerek. Eğer durum tam olarak anlattığınız şekilde ise kendi haline birakamazsiniz.
 
Mümkün olan en kısa sürede iyi bir çocuk psikiyatristi ile görüşmeniz gerek. Eğer durum tam olarak anlattığınız şekilde ise kendi haline birakamazsiniz.
Bunu özellikle önerme sebebinizi sorabilir miyim?
Konuşmadığı dönemde gitmiştik çünkü,söyleme sebebiniz inatlaşması mı,geç konuşup bezi zor bırakması mı,meyve vs bazı yiyeceklere karşı tutumu,ön yargısı mı ?
 
Bunu özellikle önerme sebebinizi sorabilir miyim?
Konuşmadığı dönemde gitmiştik çünkü,söyleme sebebiniz inatlaşması mı,geç konuşup bezi zor bırakması mı,meyve vs bazı yiyeceklere karşı tutumu,ön yargısı mı ?
Hepsi, ek olarak hosuna gitmeyen durumlarda tamamen empatiden uzak şekilde sert tepki vermesi.Normalin üzerinde zekası, bazı konuların aşırı derecede ilgisini cekmesi, bazi şeylerden ölesiye nefret etmesi. Yanlış anlamayın, durumun sizin yetiştirme sekliniz ile uzaktan yakından alakası yok. Zaten çocuğun psikiyatrik sorunu olduğunu da sanmiyorum. Sadece eğer bütün bunlar simarikca bir inattan dolayi değilse, teşhisi koyabilecek kişi çocuk psikiyatristidir. Bu yüzden dışarıdan bakan bir dost tavsiyesi olarak görün.

Not: Gideceğiniz kuruma göre önce bir çocuk psikoloğunun görüşüp sonra sevk etmesi gerekebilir.
 
Son düzenleme:
Çocuklar herhangi bir davranışı yüzünden inatçı, uyumsuz, huysuz gibi kelimelerle etiketlenince gerçekten kalbim acıyor. Yukarda yazıldığı, gibi dokunuyor olabilir. Duyusal hassasiyeti olabilir. Tıpkı sesten rahatsız olduğu gibi meyvelerin de dokusundan veya kokusundan rahatsızlık duyuyor olabilir. Aspergerliyim, bunun gibi duyusal ihtiyaçlarım hep görmezden gelindi, abartıyorsun diyerek rahatsızlık duyduğum şeylere zorlandım. Halbuki benim dünyayı nasıl algıladığım birçok insanınkinden farklı, onların hissetmediği şeyleri hissettiğimden rahatsız olup kendimi korumaya çalışmam asla anlaşılmadı, hala anlaşılmıyor ama neyse ki artık yetişkinim de kimse beni ısıran bir kumaşı giymeye falan zorlamıyor 😂 İnat diye etiketlemek yerine farklı şekilde bakmaya çalışın bir rahatsızlık duyuyor ki reddediyor çocuk. Neyden rahatsız olduğunu anlayabilirseniz onun tüketebileceği forma getirirsiniz. Bence sadece sevmiyor olması da gayet geçerli bir sebep yememek için. Kan değerlerinde bir sıkıntı çıkarsa takviye kullanır en kötü. İnat etme diyip siz inat eder ve zorlarsanız iyi olmaz bence
 
Çocuklar herhangi bir davranışı yüzünden inatçı, uyumsuz, huysuz gibi kelimelerle etiketlenince gerçekten kalbim acıyor. Yukarda yazıldığı, gibi dokunuyor olabilir. Duyusal hassasiyeti olabilir. Tıpkı sesten rahatsız olduğu gibi meyvelerin de dokusundan veya kokusundan rahatsızlık duyuyor olabilir. Aspergerliyim, bunun gibi duyusal ihtiyaçlarım hep görmezden gelindi, abartıyorsun diyerek rahatsızlık duyduğum şeylere zorlandım. Halbuki benim dünyayı nasıl algıladığım birçok insanınkinden farklı, onların hissetmediği şeyleri hissettiğimden rahatsız olup kendimi korumaya çalışmam asla anlaşılmadı, hala anlaşılmıyor ama neyse ki artık yetişkinim de kimse beni ısıran bir kumaşı giymeye falan zorlamıyor 😂 İnat diye etiketlemek yerine farklı şekilde bakmaya çalışın bir rahatsızlık duyuyor ki reddediyor çocuk. Neyden rahatsız olduğunu anlayabilirseniz onun tüketebileceği forma getirirsiniz. Bence sadece sevmiyor olması da gayet geçerli bir sebep yememek için. Kan değerlerinde bir sıkıntı çıkarsa takviye kullanır en kötü. İnat etme diyip siz inat eder ve zorlarsanız iyi olmaz bence
İşte mesele bu. Eğer çocukken durumunu anlamış olsalardı istek ve ihtiyaçlarına karsi daha duyarlı olabilirlerdi. Bu sayede daha konforlu bir çocukluk gecirebilecektin. Senin adına çok uzgunum.
 
Hepsi, ek olarak hosuna gitmeyen durumlarda tamamen empatiden uzak şekilde sert tepki vermesi.Normalin üzerinde zekası, bazı konuların aşırı derecede ilgisini cekmesi, bazi şeylerden ölesiye nefret etmesi. Yanlış anlamayın, durumun sizin yetiştirme sekliniz ile uzaktan yakından alakası yok. Zaten çocuğun psikiyatrik sorunu olduğunu da sanmiyorum. Sadece eğer bütün bunlar simarikca bir inattan dolayi değilse, teşhisi koyabilecek kişi çocuk psikiyatristidir. Bu yüzden dışarıdan bakan bir dost tavsiyesi olarak görün.
Araya giriyorum ama, hoşuna gitmeyen durumlara empatiden uzak şekilde sert tepki vermesi yazmışsınız. Eğer bunu sese verdiği tepki için yazdıysanız bu defa empati kuramayan siz olmuş oldunuz 😀 Aslında empati kuramamak iki taraf için de geçerli, tipik gelişim gösterenler de farklı beyinleri anlayamıyor. Bu durumun tanı kriterlerinde empati kuramaz diye geçmesi ne saçma halbuki. Double empathy problem deniyor
 
İşte mesele bu. Eğer çocukken durumunu anlamış olsalardı istek ve ihtiyaçlarına karsi daha duyarlı olabilirlerdi. Bu sayede daha konforlu bir çocukluk gecirebilecektin. Senin adına çok uzgunum.
Teşekkürler ama neyse ki şimdi daha çok bilgi var. Yine de Türkiye tanı koymada çok gerilerde. Tabi herhangi bir tanı olmasa da yetişkinlerin bu ihtimalleri bilmesi çok kıymetli, sadece kendi çocukları için değil diğer insanları da anlamaları açısından.
 
Süt kaymak vs tüketmiyorum. Sütun tadını dahi bilmiyorum. Güllaç sütlaç gibi cig süt tadı ve kokusu gelen şeyleri de yemem. Kahveye süt tozu değil süt konulsun bir metre öteden kokuyu duyarım. Bazı peynir türlerini de tüketmem. Ama çikolatalı puding yerim. Yogurt kaymaklı ise asla ama kaymaksız yogurt da. Çikolatalı puding ve yoğurt ve bazı peynir türlerini yemeye 15 yaşımda başladım. Öncesinde onları da yemiyordum. Yani beni öldürün ama yemezdim. Laktoza alerjim yok ailem süt için beni dövdü bebekken desem dogdugum zaman da annemin sütü varmış ama ben emmemisim. Ballarla bile kandiramamislar. Mamaya geçmişler mecburen hastaneye yatınca ama orda da mamayi reddetmisim. Altı aylikken hazır gıdaya gecmisim ama o zamana kadar sürekli serum alarak buyumusum. Hangi bebek doğar doğmaz sütten nefret eder ki? Bazı şeylerin sebebi bilinmiyor ama keşke bi açıklaması olsa. Ben hala nefret ediyorum sütten ve süt kokan seylerden. Igrenmiyorum ama aç kalırım daha iyi
 
Zaten meyveler de eski vitamin yokmuş. Portalaldaki vitamini almak için 38 portakal yemek gerekmiş mesela.
Bendeki daha beter ağzına tavuk et balık koymuş değil. Saldım ben yemeyen yemiyor
 
Konu açma sırası artık geldi diye düşündüm.
Herkese tavsiye için şimdiden teşekkür ederim.

İki oğlum var 5 ve 6 yaşlarında.
6 yaşındaki oğlum doğumundan itibaren sessiz sakin uyumlu bir çocuktu,baya çocuk gibi değil sanki büyümüşte küçülmüş özgüveni yüksek bir çocuk.Çok hareketli asla oturmaz ve susmaz ama kesinlikle karnım acıktı demiyor hatta Survivor da yemek vermiyorlar lafı edildi yanında keşke bende gitsem deyip duruyor.Buna rağmen en azından sevdiği meyve,sebzeler yemekler var.Üstelemeden önüne koyunca yer içer.Değerleri gayet normal olduğu için bende saldım artık,zayıflığını dert etmiyorum.

5 yaşındaki oğlum ise bambaşka bir kişilik,küçücük bir çocukta böyle bir inat olamaz,hayır dediyse asla yapmıyor.Abisinin aksine konuşmaz pek,hatta geç konuştu,çok ses olursa sus artık diye bağırır abisine.Dışardaki çocuklar ve abisiyle oynarken tam ponçik ama garezi resmen ana babasına.
Bezi zar zor 5 yaşına girdiğin de bıraktık,çok zeki bir çocuk ingilizceyi baya anadili gibi konuşup,teknik birşeyler görsün koştur koştur bitene kadar izleyip inceliyor.Ama bazen bu uyumsuz hali beni yoruyor.

Sebze görünce öğk der,sofraya oturmaz.
Meyve zaten bir kere tatmadı, domates, salatalık meyvelerden hiç birini ağzına koyup tadına bakmadı.
Gördüğü an hayır hayır diyor.
Değişik tarifler yaptım içindeki elmanın tadını alıp çıkarttı. Meyveli kek dahi yemez.
Hadi zararını geçtim jelibon,şeker falan özenipte tatmak bile istemez.
Reçel,bala bayılıyor tatlı şeyleri sevmiyor desem hiç alakası yok bitirene kadar yer.
Bu çocuğun meyveyi karşıdan hissedip reddetmesini anlamlandıramıyorum artık.

Var mı böyle çocuğu,eşi dostu yeğeni olan?
Bu çocuğa ben nasıl meyve tattıracağım?
Normal mi bu durum?

İnat zaten diye üstelemiyorum ama insan bir tadına bakar sevmedim der, bebeklikten beri büyüdükçe biraz biraz tadar, elbet birini sever dedik en kötü abisi yedikçe o da tatmak ister diye düşündük(ne yapsa onu yapmaya çalışır çünkü yaşıt oldukları için) ama yok bu böyle gidecek gibi ve baya içime dert ettim bu durumu tamam tatsın hiçbirini yemesin ama niye asla tatmıyor gördüğü an hayır hayır diye kaçıp en uzak köşede oturuyor.
Biri bana akıl versin,ne yapayım?
Var canım var benim oğlum.
Küçüklüğünde yeme konusunda aynı senin ufaklık gibiydi.
Peynir, yumurta, domates, salatalık, pide, mantı her türlü sebze meyve kısacası et ve bakliyat haricinde hiç bir şey yemezdi. Yemeği bırak elini dahi süremezdi. Alışverişe gittiğimizde o poşetlere bile dokunamazdı çığlığı basardı.

1 gün boyunca ağzına hiçbir şey sürmediği günleri bilirim.

Ama yemesi için hiç ısrar etmedim, sofra hazır olduğunda yemek yiyecekmisin diye sorardım, yemezse hiç zorlamazdım

Şimdi çoğu şeyi yiyor, dokunamadığı şeylere dokunuyor
İşe başladıktan sonra orada çıkan bütün yemekleri sevmese dahi yiyor
Çok zayıf bir çocuktu, şimdi biraz göbeklendi diyet yap diyoruz.

Demem o ki ileride yer. Bu arada kuzenimde oğlum gibiydi, oda şimdi herşeyi yiyor

Benimkiler düzeldiyse herkes düzelir merak etme
 
Benim kızım 24 yaşında. Hayatında hiç bir meyveyi bırak yatisini bile yememistir.
Bir üzüm tanesi yersen ne istersen alacağım dedi.. bütün yuttu.
Karpuz kavun elma muz erik assssla yemez.
Sebze yemezdi.
Ufaktan pişmiş havuç, rendelenmiş domates, yeşil biber salatAlik malzeme yemeye başladı.
Zeytin vb asla yemez. Bir kere yememistir hayatında.
Tadına baktım sevmedim der.
Israr etmiyorum.
 
Hepsi, ek olarak hosuna gitmeyen durumlarda tamamen empatiden uzak şekilde sert tepki vermesi.Normalin üzerinde zekası, bazı konuların aşırı derecede ilgisini cekmesi, bazi şeylerden ölesiye nefret etmesi. Yanlış anlamayın, durumun sizin yetiştirme sekliniz ile uzaktan yakından alakası yok. Zaten çocuğun psikiyatrik sorunu olduğunu da sanmiyorum. Sadece eğer bütün bunlar simarikca bir inattan dolayi değilse, teşhisi koyabilecek kişi çocuk psikiyatristidir. Bu yüzden dışarıdan bakan bir dost tavsiyesi olarak görün.

Not: Gideceğiniz kuruma göre önce bir çocuk psikoloğunun görüşüp sonra sevk etmesi gerekebilir.
Dikkate alacağım önerinizi, teşekkür ederim.
 
Çocuklar herhangi bir davranışı yüzünden inatçı, uyumsuz, huysuz gibi kelimelerle etiketlenince gerçekten kalbim acıyor. Yukarda yazıldığı, gibi dokunuyor olabilir. Duyusal hassasiyeti olabilir. Tıpkı sesten rahatsız olduğu gibi meyvelerin de dokusundan veya kokusundan rahatsızlık duyuyor olabilir. Aspergerliyim, bunun gibi duyusal ihtiyaçlarım hep görmezden gelindi, abartıyorsun diyerek rahatsızlık duyduğum şeylere zorlandım. Halbuki benim dünyayı nasıl algıladığım birçok insanınkinden farklı, onların hissetmediği şeyleri hissettiğimden rahatsız olup kendimi korumaya çalışmam asla anlaşılmadı, hala anlaşılmıyor ama neyse ki artık yetişkinim de kimse beni ısıran bir kumaşı giymeye falan zorlamıyor 😂 İnat diye etiketlemek yerine farklı şekilde bakmaya çalışın bir rahatsızlık duyuyor ki reddediyor çocuk. Neyden rahatsız olduğunu anlayabilirseniz onun tüketebileceği forma getirirsiniz. Bence sadece sevmiyor olması da gayet geçerli bir sebep yememek için. Kan değerlerinde bir sıkıntı çıkarsa takviye kullanır en kötü. İnat etme diyip siz inat eder ve zorlarsanız iyi olmaz bence
Hayır zaten yemesi için her dediğimi yapması için ekstra bir çabam yok,illa yesin gibi bir beklentim de yok.Merak ettiğim konu bu meyve konusuydu,çocuk doktoru küçük küçük tadımlarla yemesi için yönlendirmişti yani her çocuk sevmez gibi bir konuşma yapmıştı.
Zaman geçip hala görünce kaçıp gitmesi,hayır hayır demesi bir hassasiyeti mi var kendini korumaya mı alıyor diye az çok fikir edinmekti. Küçük bir ilçede yaşıyorum çevre illere uzman için araştırma yapıp götüreceğim.
İnatlık konusuna gelince,bunu bilerek yapıp gülüp keyfim aldığı çok zaman var.
Çocuğa inat,huysuz demiyorum söylenmiyoruz da,aksine ilginin tamamı özellikle onda. Ama altta yatan genlerimiz de var ve bizde bu çok yoğun ailede.
Yoksa arkadaş edinme,bir yere gittiğimiz de davranış ve iletişimin de bu olmuyor.
Genelde bize gülerek kızdırma ya da istediği oyuncak vs bişey alınıp yapılmadığında oturma eylemi ve ağlama çabası oluyor (ağlama taklidi yapıyor)
Paylaşımınız için teşekkürler,dikkate alıyorum hepsini.
 
X