Haftalar sonra filmi bende izledim
Konuşma olmasın hep şarkı dinleyelim filmlerde ya, böylesi daha güzel.
Yorumları da okumamıştım filmi izledikten sonra okudum benimde favorim çiçeklerin seviştiği sahne
Yok artık dedim, animasyonu yapan amcanın ellerinden öpmek lazım
Klasik bir söz vardır "çocukluğuna inmek"
Bu filmde aynen o yapılmış
Sahneleri tek tek düşündüğümde birçok şey geliyor aklıma anlatmayla bitmez
Ama küçük çocuk halinde diğer çocuğun babası tarafından bir kenara itilinceki salıncaktaki o dudaklarını büzüşü çok içime dokundu
Gerçek bir sanatçı olmak kolay değil acılarla biraz yoğurulmak lazım, çocukluğundan itibaren zekası diğer arkadaşlarına göre daha farklı ancak bunun ceremesini de onlardan farklı bir psikolojiyle çekmek zorunda...
Film için teşekkürler Pia, sen önermesen ben bu güzel filmi ne zaman keşfederdim bilmiyorum.