- 2 Aralık 2012
- 452
- 284
Ben sağlık..... Vb dışında çocuğun az buçuk yaşayacaklarından bahsetmek isterim. Annem 42 yaşındayken dünyaya gelmişim benden önce iki ablam vefat etmiş o yüzden geç doğmuşum. Şu an ben 29 annem 71 yaşında babamıda kaybettim. Ergenlikte birbirimizi çok yerdik insanlar yaşlandıkça bazı şeyleri daha zor kabul eder hale geliyor. Çok didişirdik annemle annem benim yaşıma inmez bende onun kafasını anlamazdım ama ondan çekindiğim vr vardır bir bildiği diyerek sözünden çıkmazdım. Sonra üni derken okul bitti ve evlendim üniversitede en iyi arkadaşım annemde. Her zaman destekçim oydu. Evlendim geçen yıl bir kızım oldu aynı dönem annemin sqğlık sorunları başgöstermeye başladı tüm doğum izninde annem ile ilgilendim (asla gocynduğum için demiyorum yanlış anlaşılmasın) kısaca demem oki tam birbirimizi algılamaya vr anlamaya başaldığımız zaman zamanın çok ilerlediğini vr annemin kızım ile benim için bazı şeyler yapamadığı için üzüldüğünü görüyorum o üzüldükçe eski gücüne ve sağlığına sahip olmadığı halde hala peşimde koşuyor olması yüreğimi dağlıyor. Elbette ne zaman gideceğimizi bilmeyiz ama onun zamanı diğer insanlara göre yakın bu düşünce bile beni delirtiyor onu kaybetmek onun bu kadar çabuk yaşlandığını görmek çok üzücü.........