eşinizle açık açık konuşun. gün boyu küçük bir bebeğe bakmanın insanı ne kadar yorduğundan, kendisinin bir saatte bile bunaldığından, sizi yıpratan şeyin yalnızlık olduğundan, tüm gün ikinizin çocuğuna baktıktan sonra akşam eşinizden biraz destek, ilgi ve anlayış beklediğinizden, onu da anladığınızdan ama yükünüzü paylaşması gerektiğinden çünkü kendisinin artık bekar bir adamdan farklı olması gerektiğinden, baba olduğundan bahsedin. Baktınız mırın kırın ediyor, o zaman ben bu süreçte biraz ailemden destek almak istiyorum yoksa psikolojimin alt üst olacağından korkuyorum, bunun için şöyle üç beş hafta annemlerde kalayım diye yoklayın. Yok gitme birlikte hallederiz derse kalın, adım atmıyorsa gidin özlesin çocuğunu biraz. Aklı başına gelir belki. Ama bunu rest çekerek yapmayın, buna çok ihtiyacınız varmış gibi yapın.