Gunlerdir topiginize girip çıkıp gidiyorum:26: elim biseyler yazmaya gitti gitti geldi:26: esimin ilk gittiği günleri hatirlatiyor yazilanlaronu manisa bati kislasina ellerimle bırakıp gelişimi
sonrada evimize bi başıma girdiğimdeki o tarifi olmayan acıyı
daha sabah ikimizin çıktığı bu eve nasıl yalnız girmiştim
sanki biri bana zorla diken yutturmus.. agzimi acmama onu çıkarıp rahatlamam izin vermiyor.. zorla o dikeni yutmaya calisiyormus gibi hissettim.. canım öyle yaniyordu ki ne konusabildim, ne de gülebildim günlerce
hergün, evin her köşesinde aglamisimdir
dis fircasina bakip aglarsin, uzerini degistirmek icin dolabi acarsin kiyafetlerini görüp aglarsin, yataga zaten yatamadim bi ay boyunca
evimizde herseyde, en ufak bir parcasinda ondan bi hatira.. koltuga döktüğü cay lekesine bile bakıp agladim
ama evimizi hic bizaman bırakıp gidemedim..
Velhasil kizlar, askerlik zordur, evliler icin daha zordur, cocugu olanlar icin daha da zordur .. biz sona yaklastik, sizlerinde ışığı gördüğünüz günler gelecekAllah yardimciniz olsun..
Ben de sizin topiğe girip çıkıyorum süreklii:) kavuşucaksınız canım sevdiklerinize çok az kaldı darısı başımıza inşallah su gibi geçip gider 5 ay.. Çok güzel anlatmışşsın şuan aynı duyguları biz yaşıyoruz
