ne olursa olsun evli olmayan kesinlikle çok şanslı. askerliğini yapmamış kişi ile kesinlikle evlenmemek lazım. kızım olursa askere gitmeyene kızımı vermeyeceğim.
yapayalnız kalmak... son gün çıkardığı pijamaları görmek, son içitiği çay bardağını görmek. o insanı sağır eden sessizlik... şaşkınlık, saflık, ne olduğunu anlamadan öylece oturmak... akşam olduğunda kapının çalmaması, kalpteki boşluğa, hayattaki, evdeki o koca boşluğa anlam verememek, hissedilen acı. hiçbiri tarif edilmez.
her şeyi tek başına göğüslemek, hep başkalarına muhtaç olmak, kimseye muhtaç olmayacağım diye çabalarken, yorulmak, tükenmek, güçlü olmaya çalıştıkça daha da güçsüzleşmek, akşamları yemek yememek, sabah kahvaltı edememek... kısacası hayatı gittiği gün dondurmak... her şey ne anlamsız o gittiğinden beri...
tüm bunların yanında onun için endişelenmek, aç kaldığında ondan daha çok hissetmek açlığı, üzüldüğünde, sesi azıcık kötü geldiğinde telaşlanmak ama hiçbir şey yapamamak..
yazdıklarınızı okuyamıyorum. o günü tekrar tekrar yaşıyorum. ama biliyorum ki geldikten sonra hiç gitmemiş gibi olacak. yaşadıklarımız bizi olgunlaştırıyor. o yüzden hiç geçmeyecekmiş gibi gelmesin size. 155 gün.. hiç geçmez dedik şükür ki 32 günümüz kaldı bizim. yemin törenine kadar zor geçer, ama geçer... allah başka ayrılık vermesin.