Vay be şafak 16 olmuş:) inanamıyorum kızlar neredeyse bitirdik.içim çok buruk,moralim bozuk...2 aydır ailemin yanındayım,haftaya Ankara'ya evime dönüyorum. Dönmek istemiyorum
ailemi bir daha böyle rahat rahat göremeyeceğim...ayrı şehirlerde olmak çok zor. Eşimle genel olarak iyiyiz ama ben Ankara'da yapayalnızım. Hep ona ve ailesine göre yaşıyoruz...
Cnm ya ne denebilir ki...seni öyle iyi anlıyorum ki,aynı şeyleri yaşıyoruz ve malesef yaşamaya devam edeceğiz.çünkü böyle yetişmişler,onlara göre gayet normal,sorun çıkartan ve memnun olmayan biziz.benim ailem bu konuda çok hassas.bizde yeni evli çiftin evine uzun süre gidilmez,hafta sonları rahatsız edilmez.ailem beni ziyarete Ankara'ya gelince bile pazar akşam gelir.hafta sonu eşimle vakit geçirelim,planımız varsa bozulmasın diye.o kadar hassaslar ki...ben de böyle bir ortamda yetiştiğim için eşimin tutumu garibime gidiyor.bu konuda çok doluyum ve sanırım patlama noktasına geliyorum.annemler benimle haftaya Ankara'ya dönecek,evimi vs.temizleyeceğiz.eşim cuma dönecek.annem diyor ki" biz o gece sizde kalmayız,eşinle rahat rahat vakit geçir,kayınvalidende kalalım,sabah erkenden memlekete dönelim,geçirmeye falan gelmeyin sakın " diyor.yani eşim döner dönmez ailem gidecek.sırf bizi düşündükleri için....sanki yalnız kalabilecek miyiz?kesin hafta sonu ailesi bize gelir ya da siz gelin derler.eşimde kıramaz,çünkü ailesi....