valla canım ben de istemekle yetiniyorum. aylardır hiçbir şey alamadım. borçlardan nefes bile alamadım. sadece ayda 1000tl kredi ödüyordum ki 5 kredi kartı, eşya borçları artı faturalar ve artı yaşamak için gerekli miktar var. nasıl bu güne geldim bilmiyorum. çok şükür borçlar da bu ay bitecek. ve eşim gelecek
ayarlamış güya. askerliği aradan çıkarırken borçlar da bitiyormuş. mecbur bu ay da para artırmam lazım. maaş almayacak temmuza kadar, memlekete gideceğiz, gezme tozma derken... bakalım ay sonunu getirebilecek miyim. aman ne yapalım yeter ki gelsinler....
ben çok küserim, neyse ki onlar küsmüyor yoksa zordu işimiz.
bizim de evlilik yıl dönümümüz 6 mayıs. ilkti ve ayrıyız. ne yapalım. dönüşlerini kutlarız biz de... ilk ve son ayrı geçirdiğimiz yılımız olsun.
canım üzüldüm bitmesine. ama bazen kangren olmuş organı kesmenin hayırlı olması gibi, bizi üzen insanları hayatımızdan çıkarmak da hayır olabilir. geçen zamanına ve verdiğin emeğe üzülme. her yaşanan insana bir şeyler öğretiyor.
evlilik gerçekten çok farklı. sevgiliyken hiç sorun yaşamayanlar bile evlenince sorun yaşayabiliyor. çünkü evlenmek, aynı evde yaşamak olmuyor sadece. her hareketi her huyu, her davranışı, ailesinin mimiklerine kadar seni etkiliyor.
evlenmeden önce için çok rahat olmalı. hiç şüphen olmamalı. bu da karşındaki insanın sana güven vermesiyle olur. dimdik durmalı. ailesini tanıyamazsın, sadece eşinin seni koruyacağını bilir ve güvenirsin. ben eşimin ailesini nişandan 2 gün önce gördüm. ama aklımda hiç şüphe yoktu. sıkıntı yaşamayacağımı biliyordum. acele etme, hayırlısı oysa dönüp dolaşır gelir. ama hayırlısı o değilse de varsın olmasın canım. can yakar tüm bunlar. ama bizi olgunlaştırır ve doğruyu görmemizi sağlar.