- 25 Mart 2022
- 387
- 400
- 30
Merhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
Son düzenleme: