Oy kurban olurum ben onaMerhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
inşallah Allahi iznyle sapasağlam.kucagina alırsın üzülme ona kavusmani düşün öyle doğan bı sürü bebek var toparlanıp büyüyecek orda inşallah korkma her gün dua edeceğim bebesine rabbim korusun bebeşiniCanım benim seni en iyi ben anlarım. Bende aynen senin gibi tansiyon yüksekliği, preeklemsi , acayip şişmeler sonucu 35haftalik 2.300gr 42 cm bebeğimi doğurdum. Öyle küçüktü beslenememisti.kuvozde kaldı inanamamistim gördüğümde çok küçüktüMerhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
size de sağlıkla evinizde kavuşmak nasip olsun bir an önce
Korkarak okudum yazinizi,çok şükür yaninizda olamasa da hayatta insallah bir an önce kavuşursunuz Allah bolca sabr versinMerhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
Rabbim tez vakitte sağlıkla kavuşmanızı nasip etsin biraz daha sabır sütünüz yavrunuz için çok kıymetli güçlü olun yakında gelecek yanınıza aynı şeyleri yaşadım gözlerim dolu dolu okudum şimdi minik kahramanım yanımda o günler hiç unutulmuyorMerhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
Allah sifa versin tez zamanda kavusursunuz umarim. oyle korkarak okudum ki sonucu yinede beni rahatlatti keske bende hastanede olsun gorebilseydim kavusmayi bekleseydim mezarina gidiyorum oglumunMerhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
uzulmeyin bu surecte kendinizi yipratmayin ona kavusacagnzi iyi seyler dusunun hep bol bol dua edin 
Hayır çok şükür yaşıyorAllah sifa versin tez zamanda kavusursunuz umarim. oyle korkarak okudum ki sonucu yinede beni rahatlatti keske bende hastanede olsun gorebilseydim kavusmayi bekleseydim mezarina gidiyorum oglumun
Ay inşallahÇevremde bu şekilde erken doğum yapan arkadaşlarım oldu. Bebeklerin hepsi sağlıklı şu an hatta yaşlarını kutladık bile. Seneye bu zamanlarda da sizin bıdığın doğumgünü partisini konuşacağız inşallah
Ne durumdasiniz?
Seni o kadar iyi anlıyorum ki ayni seyleri yasadim. 2017 de ne bir bulanti ne bir sanci 32. Haftaya kadar oglusum beni hic uzmedi sonra birden sanci girdi bir gun geçmeyen sanci sonunda açılma ile doğum gerceklesti.sebebi kalp seklinde rahime sahip olmam oldugunu soylediler.Bebegimi yanimda göremedim direkt yogun bakima almislardi. Birde bir gorevli gelip bebek yok nasil olsa kuvezi yan odada dogum yapan bayana götürüyoruz dedi. Nasil agladim nasil ,odadan her gelen bebek sesinde ağladım.o görüs gunlerinde bebegim iyi mi dedigimde iyi olsa burda olmazdi dediler yine ağladım.ama bak sukurler olsun 6 yasinda oglum kucagimda uyuyor. Simdi tekrar hamileyim 29. Haftadayim ve yine erken doğum yapacagimi soyluyorlar ayni seyleri yasarim diye cok korkuyorum birbirimize destek olalim dua edelim olur mu baska caremiz yok .allah cocuklarimizi bize bagislasinMerhabalar
Bazı arkadaşlar bilir belki erken doğum yaptım. Biraz içimdekileri anlatıp, rahatlamak istiyorum. Yüreğimin yangınını az da olsa dindirmek istiyorum..
Eylül ayının ortasında yaklaşık 28.haftada sürekli kontrolü altında olduğumuz doktorumuz işten ayrılmıştı. Biz de doktor arayışına girdik bir süre. Birkaç tanesini eledik. Bu sırada da ayağımda elimde yüzümde epey şişlik vardı. 6.aydan itibaren ödemim başlamıştı.
Bir arkadaşımın tavsiyesiyle kendi doktoruna gittim. Doktor hemen fark etti ve tansiyonumu ölçtü. 15-9 çıktı. Bana her gün sabah-akşam ölçüp bana mesaj at dedi. Akşam ölçtük 15-10
Sabah 15-9 öğle 15-10 ve 31 haftalıktı bebeğim..
Doktora mesaj attım bana geri döndü ve sakin bir şekilde “hastaneye gel yatıralım seni”
Öyle söyleyince biraz ürktüm. Hayatımda ilk kez hastanede ytıcam ve hamileyim. Ve bebeğim de aşılama bebeği.. Benim korktuğumu hissedince “Gel, ilaç verir göndeririz” dedi.
Gittik eşimle. Yine tansiyonum yüksek. Direkt yatışımı verdi. O gece sabaha kadar serumlar takıldı, nst çekildi ilaçlar verildi ve 2 tane ciğer geliştirici iğne yapıldı. İdrarda protein kaçağı da görüldü. Gebelik zehirlenmesinden şüphe etti. Ciğer geliştirici iğneyi duyunca ağlamaya başladım. Bebeğin erken gelme korkusu beni mahfetti. Tansiyonum o kadar ilaçla bile hâlâ 17-10 civarı.. en son biraz düştü 14-9 falan doktor eve gitmemi istedi ortamın beni etkileyebileceğini düşündü.
Bir tansiyon aleti alıp eve gittik. Düzenli ilaç kullanıp ölçüm yaptım. Ortalamanın üzerinde ama yine de 15-10 değildi. Ailelerimiz merakta kaldılar gelip gittiler. O sırada daha da şişiyorum. Adeta ödemim gözlerimden, boğazımdan çıkacak hissediyorum.
Başka şehirde kalıyoruz. Eşime dedim ki ailelerin yanında biraz kalayım akılları kalmasın. Memlekete gittim. Biraz kaldım. O sırada yine yükseldi kimseye belli etmedim. Hastaneye geldik tahlil verdik sorun yoktu. Bu sırada doktorumuz da kongreye katılacaktı bize tarih verdi geldiği gibi kontrole gidecektik. Geldiği güne hamile olan diğer arkadaşımla beraber randevu aldık. Onlar girene kadar ben nst çektim. Ama hiç hareket yok. Ne zamandır hareketleri de azalmıştı. Göbeğim küçülüyordu. Doktora gösterdik nst yi. “Hiç beğenmedim” dedi. Suyu kalmamış bebeğin dedi. Tansiyonum normale dönüyor ilaçla ama bebek tehlikeye giriyor. Direkt acil doğum önerdi. Kendisinden başka bir uzman görüşü almamızı söyledi. Perinatolga da gittik. Bebeğin hareketini gördü. Kilosu için 1180gr dedi. 33 haftalık meleğim, bitanecik oğlum 27-28 haftaya gerilemiş. O da doktorun söylediğini onayladı acil doğum dedi.
10.30 da kontrole gittiğim hastanede 15.10 da sezeryan doğumla çıktım. Beni tamamen bayıltmışlar hem korkuyorum hem de çok ağlıyorum diye. Bir ara uyandırdılar bebeğin doğdu dediler. Ağladığını duydum baygın halle ağlayarak “çok küçük daha “ diyip tekrar uyudum. Odaya aldıklarında bebeğim yanımda değildi. 1.180 gr doğdu ve hemen küvöze alındı. Üstelik hiç suyu kalmamış.
Daha kucağıma alamadım. Doya doya bakamadım. Saatler sonra bebeğimi görmeye gidebildim. Gittiğimde ağzına burnuna oksijen, mama borusu takmışlar. 43 cm doğdu. Görseniz nasıl küçük. Parmakları bir çekirdek kadar.. Görmeye dayanamıyorum.
Pazartesi-çarşamba-cuma günleri 11.00 da ziyaret edebiliyoruz. Her gittiğimde ağlayarak girip ağlayarak çıkıyorum. Nasıl bir yürek yangını.. o karnımda olan minik bebeğimi ilçeden çıkıp merkeze gidip görüyoruz. 20 dk var ya da yok görüş süremiz.. bir deri bir kemik doğurmuşum. Bu güzel yavrum beni hiç yormadı hamilelik boyunca biliyor musunuz? Midem bulanmadı başım dönmedi, ağırlaşmadım, hamileliği yaşadım mı bile bilemiyorum. Hamile olduğumu anlamadan sonlandırdık.. Bedenime o kadar kızıyorum ki, taşıyamadı minik oğlumu benden uzak bıraktı.
Ona her şeyi hazırladım. Dağıtmalık hediyelerini, kapı süsünü, battaniye örgülerini kendi ellerimle yaptım. Dolabını hazırlamıştık. Kıyafetlerini bezlerini oyuncaklarını kitaplarını beşiğini her şeyi aldık. Erken doğum ihtimaline karşı da hepsini dizdik,kurduk. Şimdi o dolapta bekleyen kıyafetlerini kokluyorum. Beşiğine gidip gelip bakıyorum. Sadece o eksik.. onu bekliyoruz.. Biliyorum inanıyorum gelecek. Ama bu süreç çok zor geçiyor.. Çok özlüyorum. Karnımdayken yanımdaydı da uzakta olduğunu bilmek ne zor.. Doğar doğmaz gurbete gönderdik gibi..
Gece aniden uyanıp, ağlıyorum. Üzülüyorum. Yandığım nedir biliyor musunuz?
Hem gebeliğimi anlamadım hem doğumumu anlamadım, bebeğimi kucağıma alamadım, sütümü veremedim, hasta yatağı yanındaki beşiğim boştu, taburcu olurken yanımda değildi, misafir gelince biri sorunca küvözde demek çok ağır..
Yemek yerken boğazım düğümleniyor. Nasıl geçecek zaman nasıl hızlanır bilmiyorum. Hemen geçsin istiyorum hemen iyi olsun benim güzel yavrum. Benim meleğim.. Kucağıma alayım seveyim sabaha kadar uyumadan onu izleyeyim. Öyle hasret ki içime..
Şifa niyetine 1 FÂTİHA okur musunuz? Dualarınızı eksik etmeyin lütfen.. Bir an önce kavuşmak istiyorum.
Bugün ziyarete gittik. Çok güzel uyuyordu. Uyandırmaya çalıştım. Adını söyleyip hafif titrettim nasıl şirin gülüyordu meleğim benim. O gülüş için defalarca aynı şeyi yaptım her seferinde gülümsedi. Ara ara gözlerini açtı. Doğduğundan beri kilo alıp veriyor. Çok hızlı alıyor çok hızlı veriyor. 2 gün önce 1.400 dü bugün 1310. Hemşiresi prematüre olduğu için böyle devam eder dedi. İnşallah alıp verip kilo almaya başlayacak. Şu an kendi soluyor. Cihazların hepsini çıkarmışlar damaryolundan da artık beslenmiyor. Tek süt içiyor güzel yavrum
inşallah artarsa kilosu en iyi ihtimalle 1 aya veririz dedi. Bunu söylemek için erken dedi yine de..merhaba Allah yardımcınız olsun. Benim de belki tansiyon çıkmasaydı da aynı şeyleri yaşayacaktım sizin gibi. Bana da rahmimin kalp şeklinde olduğunu söylemişlerdi hatta bu sebepten kamama yaptığımı söyleyen bir doktor da vardı ne kadar doğrudur bilemiyorum. Umarım, dilerim bu bebeğiniz de yorulmazsınız. Sağlıkla alırsınız kucağınıza.Seni o kadar iyi anlıyorum ki ayni seyleri yasadim. 2017 de ne bir bulanti ne bir sanci 32. Haftaya kadar oglusum beni hic uzmedi sonra birden sanci girdi bir gun geçmeyen sanci sonunda açılma ile doğum gerceklesti.sebebi kalp seklinde rahime sahip olmam oldugunu soylediler.Bebegimi yanimda göremedim direkt yogun bakima almislardi. Birde bir gorevli gelip bebek yok nasil olsa kuvezi yan odada dogum yapan bayana götürüyoruz dedi. Nasil agladim nasil ,odadan her gelen bebek sesinde ağladım.o görüs gunlerinde bebegim iyi mi dedigimde iyi olsa burda olmazdi dediler yine ağladım.ama bak sukurler olsun 6 yasinda oglum kucagimda uyuyor. Simdi tekrar hamileyim 29. Haftadayim ve yine erken doğum yapacagimi soyluyorlar ayni seyleri yasarim diye cok korkuyorum birbirimize destek olalim dua edelim olur mu baska caremiz yok .allah cocuklarimizi bize bagislasin
