31 Yaşında Bekar kadın Olmanın Acısı :((

Sevil1103 .!.:

31 yasinda evlenip ayrilmis olsan neler dusunecekmissin kimbilir...
evlensen de yalniz kalmayacaginin garantisi yok.

Genişletmek için tıkla...

dertli_simge .!.:

Hepinize merhaba kızlar. Kendimi o kadar berbat hissediyorum ki, sanki ruhum delik deşik olmuş gibi Bazı şeyler üst üste birikti ve dertleşmek istiyorum sizinle. Evet 31 yaşındayım, hala bekarım..Buraya ilk konu açtığımda 28 yaşındydım, o zamanki sözlümle problemlerim vardı. Bana "or.pu, ya.ak kafalı" gibi küfürler eden sözlümle, bana saygısı olmayan o kişiyle daha fazla devam edemedim, gurursuzca yapışamadım.. Ama şimdi "keşke yapışsaydım" diyorum ya,keşke yapışsaydım diyorum, çünkü bu toplumda karşılaştığım baskılar beni derinden yaralıyor, bazen o kadar doluyorum ki ölmek istiyorum, kendime zarar vermek istiyorum... En başta "ya bu 31 yaşına gelmiş hemde bekar,kesin bir boklar yemiştir" diyen erkekler yaralıyor beni,o gevşek bakışlarından, o irrite edici mimiklerinden, yavşak hareketlerinden "31 yaşında bakire deildir bu" mesajını alıyorum ve çok üzülüyorum.. Sonra ilk tanıştığımızda benle ilgilenen, ilgisini belli eden erkekler çıkıyor karşıma ve ben ümitleniyorum, hemen yaşımı soruyorlar, ben yalan söyleyemiyorum 31 diyorum,84'lüyüm diyorum. 84'ü duyan erkekler arkasına bakmadan topukluyor, yaşlı olduğum suratıma vuruluyor, 84 rakamından daha beter nefret ediyorum.

Bu 3 sene içinde karşıma çıkan olmadı mı, oldu tabi tek tük, ama sonuca gitmedi iyi yönde, sanki başımda beni takip eden bir lanet var gibi Ama esas beni mahveden, psikolojimi bozan olay en son birine duyduğum aşk oldu.. İlk görüşte aşka düştüm, benden 12 yaş büyük olmasını da umursamadım. Üstelik ilginç bir şekilde annemin de tanımadığı halde bu şahsı evleneceğim erkek olarak rüyasında görmesiyle bu kişinin benim kaderim olduğuna körü körüne inandım, sonra ne mi oldu? Temiz duygularla aşık olduğum bu kişi herkese mavi boncuk dağıtan hıyartonun biri çıktı ve ben darmadağın oldum, hala da toparlanamıyorum, işime gücüme kendimi veremiyorum, devamlı ağlıyorum Kızlar açıkçası ben bana büyü yapıldığını düşünüyorum hatta eminim buna. Eski sözlümün annesi benim anneme bir gün köylerinde birçok hoca tanıdıklarını bu hocalarla çok samimi olduklarını anlatmış hatta "eğer büyü falan için işiniz düşerse yardımcı olurzu" demiş, tabi annem de şok olmuş bunu duyunca, "demek ki bir sorun çıkarsa bunlar bize büyü yaptırıcaklar" diye düşünmüş. Eski sözlümün babası da babama bahsetmiş bu hocalardan, benim samimi arkadaşlarım bir işiniz düşerse yardımcı oluruz falan demiş. Ve ben kısmetimi bağlattıklarına inanıyorum, eski sözlüm kinci pisliğin tekidir ve kesin yaptırdılar

Kızlar beni sakın "koca meraklısı, evlilik heveslisi" diye yargılamayın,ben sadece yalnız kalmak istemiyorum, zaten arkadaşım yok, bu yalnızlık hissi beni bitiriyor. Koca meraklısı olmadım çnce dedim elime mesleğimi alayım, okudum işimi aldım,annem de hep "koca her zaman bulunur önce mesleğin" dedi ama yaşlandığım için geleceğimden endişe ediyorum kızlar, yaşlanınca yanımda bana destek olacak kimse olmayacak mı? Etraftan evde kalan kadınların çektiği acıları görüyorum daha beter korkuyorum. Annem hastanede yatarken yanında bir teyze de vardı yapayalnızdı, hemşire teyzeyi resmen azarladı, "senin kocan yok mu ?çocuğun yok mu ? neden yalnız geldin?" diye bağırdı, o teyzenin hemşire gittikten sonra göğsüne vurarak "aaaah, ahhhh" diye ağlamasını görmeliydiniz, resmen ciğeri yanıyordu kadının (( Yine uzak akrabamız 50'li yaşlarda bir kadına sır kocasız, desteksiz diye abisi ve abisisnin karısı etmediğini bırakmadı, yeğeni bile halasına "evde kalmış küflü kadın" diyordu utanmadan ve o kadın daha 51 yaşında tek başına öldü.

Ne bileyim bütün bunlar içime dokunuyor kızlar, yalnız kalmak istemiyorum, bir yuvam olsun çocuklarım olsun yaşlanınca güvende olayım... Sperm bankasına asla gidemem ailede beni taşlarlar, zaten evde kaldığım için tüm sülale "bunu da alan olmadı" diye dedikodumu yapıyor, annemin hastalığını bile benim evde kalmama bağlıyorlar, "kızını kimse almadı diye hastanelik oldu" diyorlar. Evlatlık almak istiyorum ona da annem karşı çıkıyor,neymiş çıkmadık candan ümit kesilmezmiş... 31 yaşındayım anne ne ümidi, ümit mi kaldı artık, o zaman bana birini bulun bari deyince de annem "kızım ben sana birini bulamam.kimseye kızımı al denmez. oğlan olunca her kapıya gidilir kız olunca kızımı al denmez" diyor. İşyerindeki güya okumuş kadınlar bile canımı yakmaya çalışıyor ( Bir kadın var 32 yaşında evlenmiş buna rağmen canımı yakmaya çalışıor imalı laflarla, kızlar benim de bir gururum var dayanamadım en sonunda dedim ki "ben evde kalmış değilim benim 25 yaşımda parmağıma yüzük takıldı, evime beni istemek için gelindi, hiç talibim çıkmamış değil zamanında parmağıma yüzük takıldı" dedim kadın da bunun üzerine o sayılmaz evlenememişsin ki muhabbeti yapıyor((kızlarçok yoruldum,bunaldım,artık yaşadıklarımı kaldıramıyorumyapamıyorum, doldum artık dolacak yer de kalmadı, keşke cesaretli olabilsem de intihar edebilsem onu da yapamıyorum ki

Genişletmek için tıkla...

eeyla__ .!.:

hahah neden boyle dedin yahu! evlenip ayrilmis olsa ne farkederdi? Mesela ben evlenip ayrildim ve tammm tamina 31 yasindayim.

Durumuna gercekten uzuldum. Neden bukadar umutsuzluga ve umitsizlige kapildin canim. Hayati bukadar karamsar gorme lutfen. Calisan bi kadinsin, kendi parani kazaniyorsun, sagligin yerinde, bak buraya konu acabilmissin parmaklarin gozlerin beynin...hatta duygularin..hepsi var. Yapma. Kendini ezme. Cunku sen kendini eziyorsun. Ve bu yuzdende baskalarinin bunu gorup seni ezmesine izin veriyorsun. Yap-ma. Eziyet etme kendine. Napalim yani, henuz dogru kisi cikmamis karsina. O su anda biyerlerde dolasip sacma sapan kizlarla bosuna vaktini harciyor. Ama bulacak seni elbette. O seni ve sen onu bulana kadarda sende gez toz, eglen.

Tanis birileriyle. Yok deme bana, demeyin lutfen. Nasil bulayim tanisayim birileriylede demeyin. Her sekilde her yerde bi sekilde birileri vardir. Internet uzeri, sosyal medya, nebilim her sekilde birileriyle tanisabilmen icin firsat var. Dunya okadar kuculduki, insanlar okadar yakinlastiki. Tanistigin her erkekle ciddi bisey yasayabilecegini dusunme. Guzel vakit gecirmek amacin olsun. Adamla guzel vakit gecirebiliyomusun? Hos mu? Hoslan. Eglendiriyor mu? Eglen. Gulduruyor mu? Gul. Sonunda yine okuzmu cikiyor? E ozaman git. Ama hayatini ona odaklama. Arkadaslarina vakit ayir, gez toz. Ailenle kaliteli zaman gecir. Enerjini nebilim her turlu seyden bulabilirsin. Alisverise cik, yemege git, otur bi kafeye elinde kitabinla kendi kendine keyif yap.
Elbette molozlar var. Hatta tanistiklarinin yuzde 80i moloz cikacak. Napalim yani. 31 yasinda olmani bir dezavantaj olarak gorme lutfen. Iyiki 31 yasindayim. Iyiki! Hicbir senemi bos gecirmedim. Hicbir yasim gereksiz degildi. Her yasim, her anim, hayatimdaki her adim bana biseyler katti ve ogretti. Sonunda kendine daha cok guvenen, dogruyu yanlisi daha iyi ayirt edebilen, mutlulugu kendinde bulabilen, istedigi zaman fikrini acikca dilegetirebilen, ozur dilemekten cekinip gocunmayan, kendini oldugu gibi gostermekten gurur duyan bi hatun oldum. Cok ama cok guzel dostluklar kurdum. Sukur eden, her daim sukur eden bir insan oldum. Evet mutsuz oldugumuz anlarda olmali, arada dibede vurabilmeliyiz, ki iyi gunlerimizin degerini daha iyi anlayalim.

Yani bombos yasamis bir insan olarak cizme kendini burada, dogru olduguna ihtimal vermiyorum cunku. Belki uc bes sene daha bekar kalacaksin, napalim yani. Kendimizi mi keselim! Bosversene, hayatin guzellikleri okadar cokki.

Insanlarin soylediklerini umursama. Senin kendini gelistirmis haline gipteyle bakmalarini ancak sen saglayabilirsin. Acinacak pozisyona sokma kendini, cunku sadece sen kendini o pozisyona soktugun icin insanlar sana oyle bakarlar.

36 sayfa yazilmis, eminim bu sozlerime benzeyen bircok sey soyleyenler olmustur. Lutfen bu yazdiklarimi oku, bir degil birkac kez. Kafanda yer ettir. Dilersen ozel mesaj at bana. Sana birkac tiyo veririm ve su beyni bos yakisiklilari pesine bi dolayalim senin bakalim. Gorus eglen, sonra 'senin beynin biraz bos kuzum, uzgunum' de ve onceki molozlarin acisini cikar. Hic yazik mazik degil hak onlara. Ardindan beyni dolu olanlari bulmak icin yollar bul. Bunun icinde birkac tiyo veririm, bedavadan hemde haha..
: )

Genişletmek için tıkla...

dertli_simge .!.:

Hepinize merhaba kızlar. Kendimi o kadar berbat hissediyorum ki, sanki ruhum delik deşik olmuş gibi Bazı şeyler üst üste birikti ve dertleşmek istiyorum sizinle. Evet 31 yaşındayım, hala bekarım..Buraya ilk konu açtığımda 28 yaşındydım, o zamanki sözlümle problemlerim vardı. Bana "or.pu, ya.ak kafalı" gibi küfürler eden sözlümle, bana saygısı olmayan o kişiyle daha fazla devam edemedim, gurursuzca yapışamadım.. Ama şimdi "keşke yapışsaydım" diyorum ya,keşke yapışsaydım diyorum, çünkü bu toplumda karşılaştığım baskılar beni derinden yaralıyor, bazen o kadar doluyorum ki ölmek istiyorum, kendime zarar vermek istiyorum... En başta "ya bu 31 yaşına gelmiş hemde bekar,kesin bir boklar yemiştir" diyen erkekler yaralıyor beni,o gevşek bakışlarından, o irrite edici mimiklerinden, yavşak hareketlerinden "31 yaşında bakire deildir bu" mesajını alıyorum ve çok üzülüyorum.. Sonra ilk tanıştığımızda benle ilgilenen, ilgisini belli eden erkekler çıkıyor karşıma ve ben ümitleniyorum, hemen yaşımı soruyorlar, ben yalan söyleyemiyorum 31 diyorum,84'lüyüm diyorum. 84'ü duyan erkekler arkasına bakmadan topukluyor, yaşlı olduğum suratıma vuruluyor, 84 rakamından daha beter nefret ediyorum.

Bu 3 sene içinde karşıma çıkan olmadı mı, oldu tabi tek tük, ama sonuca gitmedi iyi yönde, sanki başımda beni takip eden bir lanet var gibi Ama esas beni mahveden, psikolojimi bozan olay en son birine duyduğum aşk oldu.. İlk görüşte aşka düştüm, benden 12 yaş büyük olmasını da umursamadım. Üstelik ilginç bir şekilde annemin de tanımadığı halde bu şahsı evleneceğim erkek olarak rüyasında görmesiyle bu kişinin benim kaderim olduğuna körü körüne inandım, sonra ne mi oldu? Temiz duygularla aşık olduğum bu kişi herkese mavi boncuk dağıtan hıyartonun biri çıktı ve ben darmadağın oldum, hala da toparlanamıyorum, işime gücüme kendimi veremiyorum, devamlı ağlıyorum Kızlar açıkçası ben bana büyü yapıldığını düşünüyorum hatta eminim buna. Eski sözlümün annesi benim anneme bir gün köylerinde birçok hoca tanıdıklarını bu hocalarla çok samimi olduklarını anlatmış hatta "eğer büyü falan için işiniz düşerse yardımcı olurzu" demiş, tabi annem de şok olmuş bunu duyunca, "demek ki bir sorun çıkarsa bunlar bize büyü yaptırıcaklar" diye düşünmüş. Eski sözlümün babası da babama bahsetmiş bu hocalardan, benim samimi arkadaşlarım bir işiniz düşerse yardımcı oluruz falan demiş. Ve ben kısmetimi bağlattıklarına inanıyorum, eski sözlüm kinci pisliğin tekidir ve kesin yaptırdılar

Kızlar beni sakın "koca meraklısı, evlilik heveslisi" diye yargılamayın,ben sadece yalnız kalmak istemiyorum, zaten arkadaşım yok, bu yalnızlık hissi beni bitiriyor. Koca meraklısı olmadım çnce dedim elime mesleğimi alayım, okudum işimi aldım,annem de hep "koca her zaman bulunur önce mesleğin" dedi ama yaşlandığım için geleceğimden endişe ediyorum kızlar, yaşlanınca yanımda bana destek olacak kimse olmayacak mı? Etraftan evde kalan kadınların çektiği acıları görüyorum daha beter korkuyorum. Annem hastanede yatarken yanında bir teyze de vardı yapayalnızdı, hemşire teyzeyi resmen azarladı, "senin kocan yok mu ?çocuğun yok mu ? neden yalnız geldin?" diye bağırdı, o teyzenin hemşire gittikten sonra göğsüne vurarak "aaaah, ahhhh" diye ağlamasını görmeliydiniz, resmen ciğeri yanıyordu kadının (( Yine uzak akrabamız 50'li yaşlarda bir kadına sır kocasız, desteksiz diye abisi ve abisisnin karısı etmediğini bırakmadı, yeğeni bile halasına "evde kalmış küflü kadın" diyordu utanmadan ve o kadın daha 51 yaşında tek başına öldü.

Ne bileyim bütün bunlar içime dokunuyor kızlar, yalnız kalmak istemiyorum, bir yuvam olsun çocuklarım olsun yaşlanınca güvende olayım... Sperm bankasına asla gidemem ailede beni taşlarlar, zaten evde kaldığım için tüm sülale "bunu da alan olmadı" diye dedikodumu yapıyor, annemin hastalığını bile benim evde kalmama bağlıyorlar, "kızını kimse almadı diye hastanelik oldu" diyorlar. Evlatlık almak istiyorum ona da annem karşı çıkıyor,neymiş çıkmadık candan ümit kesilmezmiş... 31 yaşındayım anne ne ümidi, ümit mi kaldı artık, o zaman bana birini bulun bari deyince de annem "kızım ben sana birini bulamam.kimseye kızımı al denmez. oğlan olunca her kapıya gidilir kız olunca kızımı al denmez" diyor. İşyerindeki güya okumuş kadınlar bile canımı yakmaya çalışıyor ( Bir kadın var 32 yaşında evlenmiş buna rağmen canımı yakmaya çalışıor imalı laflarla, kızlar benim de bir gururum var dayanamadım en sonunda dedim ki "ben evde kalmış değilim benim 25 yaşımda parmağıma yüzük takıldı, evime beni istemek için gelindi, hiç talibim çıkmamış değil zamanında parmağıma yüzük takıldı" dedim kadın da bunun üzerine o sayılmaz evlenememişsin ki muhabbeti yapıyor((kızlarçok yoruldum,bunaldım,artık yaşadıklarımı kaldıramıyorumyapamıyorum, doldum artık dolacak yer de kalmadı, keşke cesaretli olabilsem de intihar edebilsem onu da yapamıyorum ki

Genişletmek için tıkla...

catherinee .!.:

Konu sahibini de bir bakıma anlamak gerek evlenmeye ne gerek var diyenler olmuş.. Bir de su açıdan bakmak lazım her genç kızın hayalidir gelinlik giymek.. evliligin tatli telaslari sonrasinda bir bebek mutlu bir evlilik cevrede yok mu var ? Musmutlu evlilikleri olan yok mu var brn sahsen isterim yani ben de 24 yasima gireceğim yaza. Bir de soyle bir gerçek var Türkiye'de kadinlarin cogu evlenmeden cinsellik yasamiyor. Konu sahibi de yasamadigini söylüyor e bu da bir ihtiyac gereklilik yani neden ben en guzel genclik yaslarimi 20'li yaşlarımı tek basima gecireyim? Sahsen brn böyle düşünüyorum her seye rağmen ne gerek var evliliğe mantığına katılmıyorum.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Biz ne gerek var evliliğe vs demedik ki. Evlenmek isteyenler evlensin ama bazen çok istesen de olmuyor, nasip işler için insanlar kendilerine eziyet etmesinler diyoruz.

Genişletmek için tıkla...

catherinee .!.:

Bazıları demiş sayfaları okurken rastladım da o yüzden yazdım.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Bunlar da insanların görüşleri. Evliliği çocuk dışında gerekli görmeyen çok insan var, çocuk olmasa evlenmezdim diyen.
Evliliği hiç gerekli görmeyen çok insan var Avrupa'da.
Sonuç olarak bu da bir görüş, yanlış veya kötü değil.
İsteyen evlensin istenmeyen evlenmesin bu kadar, insanların fikirlerini yazmasından evliliği kötüledikleri anlamı çıkmıyor, gereksiz buldukları görüşü çıkıyor.

Genişletmek için tıkla...

dertli_simge .!.:

Evet insanlar çok acımasız ya,kendi küçğk zaferlerini senin üstünden tatmin etmeye bayılıyorlar, kendi sahip olup da senin sahip olmadığın birşey varsa resmen kendilerini harika hissediyorlar. Bir de en temiz kalpli, saf ve çok hassas, kafaya aşırı takan bir tipim.

"Anneler günün kutlu olsun" diye en temiz hislerle gününü kutladığım bir kadın bile "sağol canım ya sen de olursun belki bir gün, üzülme" diyor, üzülme ((((((

Genişletmek için tıkla...