- 2 Ekim 2018
- 184
- 183
Merhaba arkadaşlar , uzun yıllardır forumu okuyordum , forumu hazırlayan ve yorumlarıyla bize yol gösteren herkese teşekkür ederim .
Benim de tecrübeli arkadaşlardan fikir almak istediğim bazı sorunlarım var .
35 yaşındayım , orta halli bir ailede erken yaşta başladığım iş yaşamında mücadele ile geçti gençliğim , şu an özel bir firmada çalışıyorum . Bana ekstradan bir değer kattığına inanmadığım aksine hayatımı hep zorlaştıran çevremin beğeni ile bahsettiği bir dış güzelliğe sahibim . bunun haricinde sessiz ve kendi halinde bir insanım .
Bu yaşıma kadar benimde sevdalarım oldu , ilki 10 sene kadar süren , sonu kavuşmayla bitemeyen bir ilişki ve sonrasında karşıma çıkan her insanda o ilki aradığım ,unutamadığım , aradan 15 sene geçmiş olsa da 2-3 ayda bir rüyalarımda görüp ağlayarak uyandığım , içimde yara kalmış insan , sonrasındaki flörtlerimi eş dost aracılığıyla tanıştırıldığım uyum sağlayamadığımı insanları saymazsam da en son olarakta aklı başında 30 lu yaşlarımda 1 sene süren arkadaşım , ailemin maddi durumu istediği kadar iyi olmadığı için istemedikleri 30 umdan sonra bana gülümsemeyi ve güvenmeyi hatırlatmış son insan ..
Elbette son 10 yılda geçen üzücü hatıralar hatırlanmak istenmeyen anlar , kötü deneyimler , ve yorulmuş bir zihinle 35 yaşımda iç yapısı ve efendiliği bana uygun eşimle bir sene arkadaşlık yaptıktan sonra 6 ay önce evlendik .
Eşim benden 11 yaş büyük , ailemin istediği gibi maddi durumu yerinde kendi halinde bir arabası ve evi var ,sessiz sakin birisi .
Eşimin 2. evliliğiyim , önceki evliliği çocuk için yürütülmüş , akla kara kadar uyumsuz mutsuz bir evlilik . 21 yaşında bir kızı var , kızı 1 sene kadar önce evlendi , kedi halinde bir kızcağız mesafeli saygılı bir arkadaşlığımız var , annesiyle arası çok iyi .
Hepimizin hayalinde kendimizi gelin gördüğümüz o en mutlu günümüz benim için bir görev gibi , sonbahar hüznü gibi buruk geçti .
Öyleki ilk olmasına rağmen düğün istemedim , kına gecesi yapmadım , 2. El bir gelinlikle sade bir nikahla evlerimize döndük .
Elbette ailemin dostlarımın akrabalarımın bana değer gördüğü bir son değildi bu , ama hani bir söz var ya güzel kadınlar mutsuz olurmuş diye .
Her şeye rağmen evliliğime ve eşime dört elle sarıldım , fakat kafamın bir yanında hep unutmaya çalıştığım bir ben var ,
Evlilikle değil fakat eşimle uyum sorunu yaşıyorum .
sanki ilk 20 yıllık evliliğinin 2.devresindeyiz , benim yeni ve taze bir insan olduğumun farkında değil evle ilgili hemen hiçbir şeye yardım etmiyor , çöpü balkondan alıp atmak tek görevi bu . ikimiz de çalışıyoruz , benim işim ona göre çok daha yoğun , mesaili .
Klozetin kapağını kaldırmaya bile üşeniyor bazen , işten eve gidince salondakı koltuğa uzanıyor uyuyana kadar kalkmıyor ,
Ben o arada yemek, bulaşık , çay , çamaşır as , topla , varsa ütü yap .. bilirsiniz .
Bunlar bir yana dünürleriyle ayda bir uzun saatler alan yemekler , ( evladım olmadan dünürlerimde oldu :☹ ) karşılıklı gidip gelme istekleri ,
Eşimin annesi ve babası yaşlı olduğundan onların hemen her işine koşturması bir yerden alınıp bir yere bırakılması , kızının abisinin , kızının eşinin ortaklarının ,
Eşim iyi bir insan herkesin işine önce o koşturuyor , sülalede sadece bizde araba olduğundan sanırım ☹ kimin bırakılıp alınması gerekiyorsa eşim ve yanında ben devreye giriyoruz .
Özellikle ailesine çok düşkün . kayınvalidem her gün arıyor eşimi , iyi misin , içine atlet giydin mi , sesin kötü geliyor , gelinle aranız mı bozuk gibisinden ☹eşimde bu ilgi alakaya izin veriyor .
Bilmiyorum arkadaşlarda 46 yaşında bir erkeğin hala bu kadar anneci olması normal mi ☹ benim annem bile rahatsız olmayın yeni evlisiniz diye 3 günde bir aramaya çekiniyor .
Onun haricinde biz evimize eşya almadık eşim eski eşyalarını getirdi , o da masraf etmeyelim diye kendince iyi niyetinden , yatak odamın elbette yeni olmasını istedim ailem aldı sağ olsunlar .
Eşim bekar yaşadığı evinden evliyken oturacağımız şimdiki eve gelince nişanlıydık , ben de geleyim taşınma günü çok eski kullanılmayan mutfak eşyası yatak örtüsü ıvır zıvır açıkçası eski evliliğini anımsatacak çok fazla eşya gelsin istemedim. Fakat orda da kızı devreye girip babasının taşınmasına yardım etme amacı ile evde ne varsa iğneden ipliğe ( eşimin ilk eşiyle evliliğinden olan düğün albümleri dahil ) şimdiki evimize taşındı ,bunlar hep beni derinden üzen şeyler ☹
O eşyaları ayırmak ihtiyacı olanlara gizlice vermek aylarımı aldı , eşim görüp üzülmesin diye ( çünkü israf ettiğimi düşünüyor , benim gibi duygusal bakmıyor )
Benim çok sade bir ailem var 1 ablam ve annem babam gidip geleceğimiz bir onlar var ,anneme bile haftada ya da 10 günde bir gidiyoruz.
Fakat eşimin anne babası , kızı , dünürleri , abisi , halaları , halasının çocukları , aktif misafirliğe gidip gelinen o kadar geniş bir misafir ağı var ki gerçekten düşününce bile bunalıyorum ☹
O ortamlarda benden 10 yaş küçük gelinler ben en yeni gelin olduğumdan kahve yapımı masa toplanması , bulaşık ıvır zıvır benim görevim gibi bir hava oluşuyor . yapıyorum sorun değil , ama ben 35 yaşındayım , ve çok yorgunum . ya geç evlendim kafam kaldırmıyor , ya da bu yaşananlar hiç bana göre değil :/
Bunun haricinde eşimle diyaloğumuz ben konuşursam sohbet ortamı olan ben susarsam konuşulmayan , eleştiriye kapalı maalesef küsme huyu olan 3-4 gün konuşmayan benim gidip gönül almamla buzların eridiği bir ilişki .
Eşimle ufak tefek sorunları iyileştirmek için ciddi konuşmaya çalıştım ama bu benim yapım diyor , sen benimle evlenmiş olmak için evlendin diyor .
Çok uzun yazdım , kusura bakmayın
Benim de tecrübeli arkadaşlardan fikir almak istediğim bazı sorunlarım var .
35 yaşındayım , orta halli bir ailede erken yaşta başladığım iş yaşamında mücadele ile geçti gençliğim , şu an özel bir firmada çalışıyorum . Bana ekstradan bir değer kattığına inanmadığım aksine hayatımı hep zorlaştıran çevremin beğeni ile bahsettiği bir dış güzelliğe sahibim . bunun haricinde sessiz ve kendi halinde bir insanım .
Bu yaşıma kadar benimde sevdalarım oldu , ilki 10 sene kadar süren , sonu kavuşmayla bitemeyen bir ilişki ve sonrasında karşıma çıkan her insanda o ilki aradığım ,unutamadığım , aradan 15 sene geçmiş olsa da 2-3 ayda bir rüyalarımda görüp ağlayarak uyandığım , içimde yara kalmış insan , sonrasındaki flörtlerimi eş dost aracılığıyla tanıştırıldığım uyum sağlayamadığımı insanları saymazsam da en son olarakta aklı başında 30 lu yaşlarımda 1 sene süren arkadaşım , ailemin maddi durumu istediği kadar iyi olmadığı için istemedikleri 30 umdan sonra bana gülümsemeyi ve güvenmeyi hatırlatmış son insan ..
Elbette son 10 yılda geçen üzücü hatıralar hatırlanmak istenmeyen anlar , kötü deneyimler , ve yorulmuş bir zihinle 35 yaşımda iç yapısı ve efendiliği bana uygun eşimle bir sene arkadaşlık yaptıktan sonra 6 ay önce evlendik .
Eşim benden 11 yaş büyük , ailemin istediği gibi maddi durumu yerinde kendi halinde bir arabası ve evi var ,sessiz sakin birisi .
Eşimin 2. evliliğiyim , önceki evliliği çocuk için yürütülmüş , akla kara kadar uyumsuz mutsuz bir evlilik . 21 yaşında bir kızı var , kızı 1 sene kadar önce evlendi , kedi halinde bir kızcağız mesafeli saygılı bir arkadaşlığımız var , annesiyle arası çok iyi .
Hepimizin hayalinde kendimizi gelin gördüğümüz o en mutlu günümüz benim için bir görev gibi , sonbahar hüznü gibi buruk geçti .
Öyleki ilk olmasına rağmen düğün istemedim , kına gecesi yapmadım , 2. El bir gelinlikle sade bir nikahla evlerimize döndük .
Elbette ailemin dostlarımın akrabalarımın bana değer gördüğü bir son değildi bu , ama hani bir söz var ya güzel kadınlar mutsuz olurmuş diye .
Her şeye rağmen evliliğime ve eşime dört elle sarıldım , fakat kafamın bir yanında hep unutmaya çalıştığım bir ben var ,
Evlilikle değil fakat eşimle uyum sorunu yaşıyorum .
sanki ilk 20 yıllık evliliğinin 2.devresindeyiz , benim yeni ve taze bir insan olduğumun farkında değil evle ilgili hemen hiçbir şeye yardım etmiyor , çöpü balkondan alıp atmak tek görevi bu . ikimiz de çalışıyoruz , benim işim ona göre çok daha yoğun , mesaili .
Klozetin kapağını kaldırmaya bile üşeniyor bazen , işten eve gidince salondakı koltuğa uzanıyor uyuyana kadar kalkmıyor ,
Ben o arada yemek, bulaşık , çay , çamaşır as , topla , varsa ütü yap .. bilirsiniz .
Bunlar bir yana dünürleriyle ayda bir uzun saatler alan yemekler , ( evladım olmadan dünürlerimde oldu :☹ ) karşılıklı gidip gelme istekleri ,
Eşimin annesi ve babası yaşlı olduğundan onların hemen her işine koşturması bir yerden alınıp bir yere bırakılması , kızının abisinin , kızının eşinin ortaklarının ,
Eşim iyi bir insan herkesin işine önce o koşturuyor , sülalede sadece bizde araba olduğundan sanırım ☹ kimin bırakılıp alınması gerekiyorsa eşim ve yanında ben devreye giriyoruz .
Özellikle ailesine çok düşkün . kayınvalidem her gün arıyor eşimi , iyi misin , içine atlet giydin mi , sesin kötü geliyor , gelinle aranız mı bozuk gibisinden ☹eşimde bu ilgi alakaya izin veriyor .
Bilmiyorum arkadaşlarda 46 yaşında bir erkeğin hala bu kadar anneci olması normal mi ☹ benim annem bile rahatsız olmayın yeni evlisiniz diye 3 günde bir aramaya çekiniyor .
Onun haricinde biz evimize eşya almadık eşim eski eşyalarını getirdi , o da masraf etmeyelim diye kendince iyi niyetinden , yatak odamın elbette yeni olmasını istedim ailem aldı sağ olsunlar .
Eşim bekar yaşadığı evinden evliyken oturacağımız şimdiki eve gelince nişanlıydık , ben de geleyim taşınma günü çok eski kullanılmayan mutfak eşyası yatak örtüsü ıvır zıvır açıkçası eski evliliğini anımsatacak çok fazla eşya gelsin istemedim. Fakat orda da kızı devreye girip babasının taşınmasına yardım etme amacı ile evde ne varsa iğneden ipliğe ( eşimin ilk eşiyle evliliğinden olan düğün albümleri dahil ) şimdiki evimize taşındı ,bunlar hep beni derinden üzen şeyler ☹
O eşyaları ayırmak ihtiyacı olanlara gizlice vermek aylarımı aldı , eşim görüp üzülmesin diye ( çünkü israf ettiğimi düşünüyor , benim gibi duygusal bakmıyor )
Benim çok sade bir ailem var 1 ablam ve annem babam gidip geleceğimiz bir onlar var ,anneme bile haftada ya da 10 günde bir gidiyoruz.
Fakat eşimin anne babası , kızı , dünürleri , abisi , halaları , halasının çocukları , aktif misafirliğe gidip gelinen o kadar geniş bir misafir ağı var ki gerçekten düşününce bile bunalıyorum ☹
O ortamlarda benden 10 yaş küçük gelinler ben en yeni gelin olduğumdan kahve yapımı masa toplanması , bulaşık ıvır zıvır benim görevim gibi bir hava oluşuyor . yapıyorum sorun değil , ama ben 35 yaşındayım , ve çok yorgunum . ya geç evlendim kafam kaldırmıyor , ya da bu yaşananlar hiç bana göre değil :/
Bunun haricinde eşimle diyaloğumuz ben konuşursam sohbet ortamı olan ben susarsam konuşulmayan , eleştiriye kapalı maalesef küsme huyu olan 3-4 gün konuşmayan benim gidip gönül almamla buzların eridiği bir ilişki .
Eşimle ufak tefek sorunları iyileştirmek için ciddi konuşmaya çalıştım ama bu benim yapım diyor , sen benimle evlenmiş olmak için evlendin diyor .
Çok uzun yazdım , kusura bakmayın