Meraba arkadaşlar;
Bana akıl verin kendi aklım bana yetmiyor artık
7 yıllık ilişkimin sonunda çok şükür ki kendi çabalarımızla yuvamızı kurduk tabiki bu 7 yıl bize yaşananlar ve yaşatılanlar çok can yaksa da sevgimiz eksilmeden mücadeleyle evlendik..
35 yaşında bir görümcem var bekar hiç evlenmedi eşim 28 ben 27 yaşındayım ilk 2 yılımız görümcemle çok güzeldi abla kardeş gibi 2 yıl geçti taaa ki 2 yıl sonunda biz kopuşlara geldik elbette 22 yaşındayım o zamanlar hatalarım vardır cahillik aklın uçtuğu dönemlerdi çünkü en doğal hakkım olduğunu düşünüyorum. 2 yıl sonunda sevgilim bana daha çok düşkün olmaya başladı ve görümcem de kıskançlık depreşmeye başladı anlamaya çalıştım hayatında biri yok evlenmedi romatizma hastası sıkıntıları var kendince diye alttan almaya çalıştım uzaklaşmalar başladı bu şekilde iyide bu benim hatam değil ki Allah'tan gelen bi hastalık ve Allah'tan gelen nasip
bazen iyi olduk heh tamam dedim sonra en ufacık lafımda hareketimden huy kaptı yine devam etmeye başladı ve çok şişirmeyim sizi kendim gibi daha yaşanılan bir ton şey birsürü laf hakaret ayrılmamızı istemesi kardeşini kimseyle paylaşmak istememesi buları yüzüme söylemeye başladı bu arada kendi kinlenirken kayınvalidem ve kayınpederimide bize karşı doldurmaya çalıştı ailesi sevgilime çok düşkün benim evime gelip oturmasına ailemi görmesine dayanamadı paylaşamıyolar herkesin kardeşi abisi var benimde var hatta evli çocuğu var hayatlarına karışmaya hükmüm yok herkesin kendi hayatı
velhasıl yaşanılan birçok şeye rağmen biz nişanlandık nişanlım bana düşkün olduğu için kavgalar iyice büyüdü kardeşimi çaldın benden demeler başladı hakaretler hiç söylemiyorum bile 3 yıllık nişanlılık sonunda evlilik dönemine girdik tabi nişanlılık döneminde ne bayramda evime gelirler ne kandilde ararlar belli başlı adetler uygulanmadı zaten hiç akrabalarını hepsiyle küsler komşularıyla küsler herkes suçlu onlara göre dünyada bitek onların doğrusu var sanki aileme karşı kinlenmeye başladılar sözde biz çocuğunu koparmaya çalışıyomuş büyü yapmışız falan fistan bayramlarda ailemle biz giderdik bayramlaşmaya kandilde annem arardı herşey benim tarafımdan oldu sanki gelini alan bizdik her neyse Allah'a havale annemin gözyaşları, babamın kızıyla görmek istediği hayalleri Biz bi çabayla düğüne geldik düğünle ilgili 1 kuruş dahi destek olmadılar herşeyi nişanlım tek başına borçla harçla yaptı umurlarında değildi sebebide neden kayınvalimde aynı mahallede yada altlı üstlü oturmamam yakın olmamam sırf bu yüzden ellerini hiçbir şeye sürmediler takı bile yapmadılar sırf nişanlım daha çok borca girmesin diye sahte bilezik aldık onları taktılar sahte olduğunuda biliyolardı yani her neyse para pul önemli değil huzurlu olalım yeter dedik çeyizimde eşime dostuma rezil ettiler yerlerinden kalkmadılar kimseye selam vermeden çekip gittiler kayınvalidemin oturduğu yer işime çok ters uzak kayınvalidem hergün baş ağrısı ilaçları alır evde herkes hap kullanıyo hastalık hastası olmuşlar artık biz nişanlımla işime yakın yerde ev baktık evli kadın için en önemli şey bence bu tuttuğumuz ev benim kendi anneme yürüyerek 15 dk mesafede işime ise yürüyerek 10 dk mesafede bekarken de işime çok rahat gider gelirdim işte sırf bu yüzden kin nefret çoğaldı iyice oğlumu aldın kaçırdın büyü yaptın kopardın iç güveysi gibi yanınıza çektiniz falan filan benim ailemde aksine evimize gelip rahatsız bile etmek istemez çok anlayışlıdır evleneli 3 ay oldu daha eşimin ailesi evimize gelmediler tabi bunların tartışmasını çok yaşadık eşimle en doğal hakkı ailesinin gelmesini istiyo tabiki gelirler ama gelmiyolarsa yapıları buysa benim ne suçum var sözde kaynanam yemin etmiş bu eve gelmicem diye gel gelelim dün akşam görümcem eşimi arıyo geliyorum diye tek başına çıktı geldi işten çıktım koşa koşa eve git ilk efa geliyo yemekler falan iyi güzel memnun olduk konular açıldı tartışma boyutuna girdik ben doğrularımı savundum hakkımı korudum bencil olduklarını söyledim 7 yıldır ilk defa içimdekileri döktüm şimdide konu kayınpederim üst kata ev yapıp bizi oraya alcakmış benim çalışmama gerek yokmuş elektriğim suyum ödenirmiş ozaman beni sevceklermiş bende böyle sevilmek istemiyorum şimdi sevmeyen ordada sevmesin dedim işime uzak oturamam dedim eşimde herzaman benimle aynı fikirdeydi ta ki düne kadar ablası böyle konuşmaya başlayınca eşimde ya ablam evlenir giderse annem babam yaşlılar ya ondan falan demeye başladı tartışmaya girdik çok kısa görümcem ben gideyim huzur kaçırıyom demeye başladı bu sefer bak ablam gider bidaha benim evime gelmezse işler değişir dedi ben şok sanki ben gelmesin dedim herkesin annesi babası var ben seve seve bakabilirim aramızda mesafe arabayla 10 dk bişey olsa zaten gidiyoruz giderizde ben çok huzursuzum eşimi tanıyamadım bana bakışlarını sözlerini ve ben bu kıskançlıkla asla orda oturamam çalışmadan hele hiç duramam kızlar sizce ben ne yapmalıyım çok uzun oldu ama kimseyle dertleşemiyorum ben çok kızgınım eşime herşeyi bi anda unutuyo unutabilir ama ben unutamam yok sayıldığım günleri akıl verin bana
Bana akıl verin kendi aklım bana yetmiyor artık
7 yıllık ilişkimin sonunda çok şükür ki kendi çabalarımızla yuvamızı kurduk tabiki bu 7 yıl bize yaşananlar ve yaşatılanlar çok can yaksa da sevgimiz eksilmeden mücadeleyle evlendik.. 35 yaşında bir görümcem var bekar hiç evlenmedi eşim 28 ben 27 yaşındayım ilk 2 yılımız görümcemle çok güzeldi abla kardeş gibi 2 yıl geçti taaa ki 2 yıl sonunda biz kopuşlara geldik elbette 22 yaşındayım o zamanlar hatalarım vardır cahillik aklın uçtuğu dönemlerdi çünkü en doğal hakkım olduğunu düşünüyorum. 2 yıl sonunda sevgilim bana daha çok düşkün olmaya başladı ve görümcem de kıskançlık depreşmeye başladı anlamaya çalıştım hayatında biri yok evlenmedi romatizma hastası sıkıntıları var kendince diye alttan almaya çalıştım uzaklaşmalar başladı bu şekilde iyide bu benim hatam değil ki Allah'tan gelen bi hastalık ve Allah'tan gelen nasipbazen iyi olduk heh tamam dedim sonra en ufacık lafımda hareketimden huy kaptı yine devam etmeye başladı ve çok şişirmeyim sizi kendim gibi daha yaşanılan bir ton şey birsürü laf hakaret ayrılmamızı istemesi kardeşini kimseyle paylaşmak istememesi buları yüzüme söylemeye başladı bu arada kendi kinlenirken kayınvalidem ve kayınpederimide bize karşı doldurmaya çalıştı ailesi sevgilime çok düşkün benim evime gelip oturmasına ailemi görmesine dayanamadı paylaşamıyolar herkesin kardeşi abisi var benimde var hatta evli çocuğu var hayatlarına karışmaya hükmüm yok herkesin kendi hayatıvelhasıl yaşanılan birçok şeye rağmen biz nişanlandık nişanlım bana düşkün olduğu için kavgalar iyice büyüdü kardeşimi çaldın benden demeler başladı hakaretler hiç söylemiyorum bile 3 yıllık nişanlılık sonunda evlilik dönemine girdik tabi nişanlılık döneminde ne bayramda evime gelirler ne kandilde ararlar belli başlı adetler uygulanmadı zaten hiç akrabalarını hepsiyle küsler komşularıyla küsler herkes suçlu onlara göre dünyada bitek onların doğrusu var sanki aileme karşı kinlenmeye başladılar sözde biz çocuğunu koparmaya çalışıyomuş büyü yapmışız falan fistan bayramlarda ailemle biz giderdik bayramlaşmaya kandilde annem arardı herşey benim tarafımdan oldu sanki gelini alan bizdik her neyse Allah'a havale annemin gözyaşları, babamın kızıyla görmek istediği hayalleri Biz bi çabayla düğüne geldik düğünle ilgili 1 kuruş dahi destek olmadılar herşeyi nişanlım tek başına borçla harçla yaptı umurlarında değildi sebebide neden kayınvalimde aynı mahallede yada altlı üstlü oturmamam yakın olmamam sırf bu yüzden ellerini hiçbir şeye sürmediler takı bile yapmadılar sırf nişanlım daha çok borca girmesin diye sahte bilezik aldık onları taktılar sahte olduğunuda biliyolardı yani her neyse para pul önemli değil huzurlu olalım yeter dedik çeyizimde eşime dostuma rezil ettiler yerlerinden kalkmadılar kimseye selam vermeden çekip gittiler kayınvalidemin oturduğu yer işime çok ters uzak kayınvalidem hergün baş ağrısı ilaçları alır evde herkes hap kullanıyo hastalık hastası olmuşlar artık biz nişanlımla işime yakın yerde ev baktık evli kadın için en önemli şey bence bu tuttuğumuz ev benim kendi anneme yürüyerek 15 dk mesafede işime ise yürüyerek 10 dk mesafede bekarken de işime çok rahat gider gelirdim işte sırf bu yüzden kin nefret çoğaldı iyice oğlumu aldın kaçırdın büyü yaptın kopardın iç güveysi gibi yanınıza çektiniz falan filan benim ailemde aksine evimize gelip rahatsız bile etmek istemez çok anlayışlıdır evleneli 3 ay oldu daha eşimin ailesi evimize gelmediler tabi bunların tartışmasını çok yaşadık eşimle en doğal hakkı ailesinin gelmesini istiyo tabiki gelirler ama gelmiyolarsa yapıları buysa benim ne suçum var sözde kaynanam yemin etmiş bu eve gelmicem diye gel gelelim dün akşam görümcem eşimi arıyo geliyorum diye tek başına çıktı geldi işten çıktım koşa koşa eve git ilk efa geliyo yemekler falan iyi güzel memnun olduk konular açıldı tartışma boyutuna girdik ben doğrularımı savundum hakkımı korudum bencil olduklarını söyledim 7 yıldır ilk defa içimdekileri döktüm şimdide konu kayınpederim üst kata ev yapıp bizi oraya alcakmış benim çalışmama gerek yokmuş elektriğim suyum ödenirmiş ozaman beni sevceklermiş bende böyle sevilmek istemiyorum şimdi sevmeyen ordada sevmesin dedim işime uzak oturamam dedim eşimde herzaman benimle aynı fikirdeydi ta ki düne kadar ablası böyle konuşmaya başlayınca eşimde ya ablam evlenir giderse annem babam yaşlılar ya ondan falan demeye başladı tartışmaya girdik çok kısa görümcem ben gideyim huzur kaçırıyom demeye başladı bu sefer bak ablam gider bidaha benim evime gelmezse işler değişir dedi ben şok sanki ben gelmesin dedim herkesin annesi babası var ben seve seve bakabilirim aramızda mesafe arabayla 10 dk bişey olsa zaten gidiyoruz giderizde ben çok huzursuzum eşimi tanıyamadım bana bakışlarını sözlerini ve ben bu kıskançlıkla asla orda oturamam çalışmadan hele hiç duramam kızlar sizce ben ne yapmalıyım çok uzun oldu ama kimseyle dertleşemiyorum ben çok kızgınım eşime herşeyi bi anda unutuyo unutabilir ama ben unutamam yok sayıldığım günleri akıl verin bana
