- 8 Ocak 2008
- 899
- 17
-
- Konu Sahibi kalachakra
- #1
Merhaba arkadaşlar,,,
sonunda bende doğum hikayemi sizlerle paylaşıyorum. Buarada en başından söyleyim çok acele yazıyorum, Beren heran uyanabilir, eğer sürç-i lisan edersem affola... :))
Hiç içaccıcı bir doğum hikayesi yazamayacağımı sizlere baştan söyleyeyim kızlar...Okumak yada okumamak tamamen size kalmış...
27.07.2008 tarihinde yeğenimin doğum günü için ablamlara gitmiştik. o gün ve öncesi günü gözümde kararmalar vardı ve uzaktaki yazıları net okuyamıyordum. kendi kendime "iyisin hiç biişeyin yok" deyip telkinlerde bulunuyordum. neyse doğum günümüzü kutladık annemlere gittik, eşim o hafta gececiydi ve beni ne olur ne olmaz diye annemlerde bırakacaktı. aklıma tansiyonumu ölçmek geldi. ve ölçtüğümde tansiyonum 18-12 idi. dedim noluyoruz tekrar ölçtük yine aynı sekilde çıktı. eşim hadi hastaneye gidiyoruz böyle olmaz deyince beni bi krku sardı.v birden aşağı doğru bişeyin aktığını farkettim.anneme iç çamasırımı gösterdim annem bana suyumun geldiğini söyledi. beni sardı afakanlar ::))) neyse hastaneye gittik apar topar, alttan muayene ettiler açılmamın vede silinmemin olmadığını soyledi hemşire... ama suyumun geldiğini tansiyonumunda çok yüksek çıkmasından dolayı hemen başka bi hastaneye sevk ettiler.hastaneye vardığımda ise tansiyonum 21-14 dü (saat 00:40)
neyse kızlar beni sancı odasına aldılar ama magnezyum serum taktılar, bi yandan nstye bağlıyım bi yandan serum takılı altımda da sonta takılı, kıpırdayamıyorum... karşımızdada doğumhane, doğum yapan kadınların çığlıkları beni deli ediyor, bian kendimi cehennemdeymişim sandım..ama zamanla alışıyo insan o seslere... sürekli tansiyonum kontrol ediliyor ve en sonunda istenilen rakama ulaşmıştı tansiyonum..saat tam 7:!0 oldu ebe geldi ved oğumun henüz başlamadığını 7:30da taburcu edileceğimi söyledi... aradan 5 dk geçmedi altımda şarıl şarıl bişeyler akıyor. dedim herhalde sontanun ucu çıktı ben altıma yapıyorum :))) hemşireyi çağırdım gelip baktı ve suyun gelmiş dedi. elini altıma bi attı yatak göl oldu. nerdeyse bütün suyum boşaldı... hemen suni sancı taktılar...sancı kısmını anlatmıyım, sizlerde korkmayın... neyse doğum kısmına geleyim..sancı odasındayken bebeğimin rahim ağzına yerleştiğini farkettim, hemen doktoru çağıdım baktı ki açılmam 9 cm olmuş. bana hemen ıkınmamı söyledi..bende burdamı doğum yapıcam bebek geliyo diye bağırıyorum oda ıkın ıkın demekten başka bişey demiyor. ne anestezi yapıldı nede lağman...neyse bağırmam işe yaramış olacak ki hemen sedyeye alıp doumhaneye götürdüler... zaten götürmeleriyle anestezi yapmaları ve berenimi dünyaya getirmem bir oldu... bebeğimi bana gösterdiklerinde bebeğimin ağlamadıını farkettim. neden ağlamıyor diye sordum doktorların gözündeki korku benide korkuttu. hemen bebeği alıp kayboldular başımda kimse kalmadı.
a artık kendi isteğimle taburcu olmak istediğimi söyledim doktoruma. oda henüz iyileşmediğimi ve biraz daha hastenede kalmam gerekdiğini söyledi ama inadımı dayadım ve zorla hastanenizde tutamazsınız beni ben taburcu olmak istiyorum deyince onlarda beni kendi isteğimle taburcu ettiler..ama kızım hala hastanede ve sarılık için küvezde yatıyor...2 gün boyunca günde 3 kez süt sağmaya gittim hastaneye ve yarım saatde kendim emziriyordum kızımı...neeyse cumartesi mutlu haberi aldık kızım sarılığı yenmiş ve taburcu edilebilirmiş... allahım nasıl mutlu oldum anlatamam... kızım artık kollarımda ve heran yanımda...İyi şeyler yaşamadım ama sonunda kızımın varlığı yaşadığım o kötü günleri bana unutturdu...işte kızlar benim doğum hikayemde bu...çok uzun yazıp sizleride okumaktan bıktırdım biliyorum...
hastanede kaldığım sürece bana desteğinizi, dualarınızı ve yanımda olduğunuzu hep hissettiren sizlerden Allah razı olsun kızlar...Hepinizi öpüyoruz...a.s.
sonunda bende doğum hikayemi sizlerle paylaşıyorum. Buarada en başından söyleyim çok acele yazıyorum, Beren heran uyanabilir, eğer sürç-i lisan edersem affola... :))
Hiç içaccıcı bir doğum hikayesi yazamayacağımı sizlere baştan söyleyeyim kızlar...Okumak yada okumamak tamamen size kalmış...
27.07.2008 tarihinde yeğenimin doğum günü için ablamlara gitmiştik. o gün ve öncesi günü gözümde kararmalar vardı ve uzaktaki yazıları net okuyamıyordum. kendi kendime "iyisin hiç biişeyin yok" deyip telkinlerde bulunuyordum. neyse doğum günümüzü kutladık annemlere gittik, eşim o hafta gececiydi ve beni ne olur ne olmaz diye annemlerde bırakacaktı. aklıma tansiyonumu ölçmek geldi. ve ölçtüğümde tansiyonum 18-12 idi. dedim noluyoruz tekrar ölçtük yine aynı sekilde çıktı. eşim hadi hastaneye gidiyoruz böyle olmaz deyince beni bi krku sardı.v birden aşağı doğru bişeyin aktığını farkettim.anneme iç çamasırımı gösterdim annem bana suyumun geldiğini söyledi. beni sardı afakanlar ::))) neyse hastaneye gittik apar topar, alttan muayene ettiler açılmamın vede silinmemin olmadığını soyledi hemşire... ama suyumun geldiğini tansiyonumunda çok yüksek çıkmasından dolayı hemen başka bi hastaneye sevk ettiler.hastaneye vardığımda ise tansiyonum 21-14 dü (saat 00:40)
neyse kızlar beni sancı odasına aldılar ama magnezyum serum taktılar, bi yandan nstye bağlıyım bi yandan serum takılı altımda da sonta takılı, kıpırdayamıyorum... karşımızdada doğumhane, doğum yapan kadınların çığlıkları beni deli ediyor, bian kendimi cehennemdeymişim sandım..ama zamanla alışıyo insan o seslere... sürekli tansiyonum kontrol ediliyor ve en sonunda istenilen rakama ulaşmıştı tansiyonum..saat tam 7:!0 oldu ebe geldi ved oğumun henüz başlamadığını 7:30da taburcu edileceğimi söyledi... aradan 5 dk geçmedi altımda şarıl şarıl bişeyler akıyor. dedim herhalde sontanun ucu çıktı ben altıma yapıyorum :))) hemşireyi çağırdım gelip baktı ve suyun gelmiş dedi. elini altıma bi attı yatak göl oldu. nerdeyse bütün suyum boşaldı... hemen suni sancı taktılar...sancı kısmını anlatmıyım, sizlerde korkmayın... neyse doğum kısmına geleyim..sancı odasındayken bebeğimin rahim ağzına yerleştiğini farkettim, hemen doktoru çağıdım baktı ki açılmam 9 cm olmuş. bana hemen ıkınmamı söyledi..bende burdamı doğum yapıcam bebek geliyo diye bağırıyorum oda ıkın ıkın demekten başka bişey demiyor. ne anestezi yapıldı nede lağman...neyse bağırmam işe yaramış olacak ki hemen sedyeye alıp doumhaneye götürdüler... zaten götürmeleriyle anestezi yapmaları ve berenimi dünyaya getirmem bir oldu... bebeğimi bana gösterdiklerinde bebeğimin ağlamadıını farkettim. neden ağlamıyor diye sordum doktorların gözündeki korku benide korkuttu. hemen bebeği alıp kayboldular başımda kimse kalmadı.
a artık kendi isteğimle taburcu olmak istediğimi söyledim doktoruma. oda henüz iyileşmediğimi ve biraz daha hastenede kalmam gerekdiğini söyledi ama inadımı dayadım ve zorla hastanenizde tutamazsınız beni ben taburcu olmak istiyorum deyince onlarda beni kendi isteğimle taburcu ettiler..ama kızım hala hastanede ve sarılık için küvezde yatıyor...2 gün boyunca günde 3 kez süt sağmaya gittim hastaneye ve yarım saatde kendim emziriyordum kızımı...neeyse cumartesi mutlu haberi aldık kızım sarılığı yenmiş ve taburcu edilebilirmiş... allahım nasıl mutlu oldum anlatamam... kızım artık kollarımda ve heran yanımda...İyi şeyler yaşamadım ama sonunda kızımın varlığı yaşadığım o kötü günleri bana unutturdu...işte kızlar benim doğum hikayemde bu...çok uzun yazıp sizleride okumaktan bıktırdım biliyorum...
hastanede kaldığım sürece bana desteğinizi, dualarınızı ve yanımda olduğunuzu hep hissettiren sizlerden Allah razı olsun kızlar...Hepinizi öpüyoruz...a.s.
Son düzenleme: