Amin. Mutlu olan insan etrafına mutluluk saçar ki o mutlu olsa bütün arkadaşları olarak bizde mutlu olurduk nasıl bu hale geldi bizde anlamadık. Ben konuşuyorum hala kendisiyle psikoloğa gidiyo şimdi inşallah düzelmesini umuyorum..Allah yardımcısı olsun, keşke insanları kırıp dökmese. Başkalarını mutsuz edince kendi mutlu olmayacak ki.
Umarım yakın zaman da ruhu iyileşir.Amin. Mutlu olan insan etrafına mutluluk saçar ki o mutlu olsa bütün arkadaşları olarak bizde mutlu olurduk nasıl bu hale geldi bizde anlamadık. Ben konuşuyorum hala kendisiyle psikoloğa gidiyo şimdi inşallah düzelmesini umuyorum..
Hep hayırlısını istiyorum, Allah hepimizin hakkında en hayırlısı ne ise onu versin :)Herkesin nasibi kendine saklıdır. Ben 24 yaşında evlendim, 29 yaşında boşandım. Elbette zor süreçlerdi fakat Allah'tan hayırlısını dileyin. Gidenlere de üzülmeyin, sizin kismetiniz değilmiş.
Ciddî misin sen yaaa...Ben 27 yaşımda evlendim asıktim daha önce ne yasadiysam hepsi yalanmis.Yasim 40da olsa karşıma çıkan eşim gibi hissettiren biri olmasaydi gene evlenmezdim.Yasla alakası yok frekanslarin tutup kalbin öyle çarpar bu dersen ilerlersin yol arkadasim dersin yuvani kurarsin.Kimin ne dediği önemsiz kimse sizle beraber bir ömür geçirmeyecek ayrıca dost aci söyler saygisiz şekilde hayatınızı,sizi yargilamaz.Selam,
Şu an hayatımı tam oturtamadığım bir süreçteyim, sınavlara hazırlanıyorum o konuda kendimi başarısız hissettiğim yetmiyormuş gibi bir de arkadaşlarımla da işler pek yolunda gitmiyor, aşk hayatım zaten kötü. Flörtler ilişkiye dönmüyor, dönen yürümüyor ben kendimi sorguluyorum, bir yandan hayatımı toplamaya çalışıyorum.
Yaş oldu 27, arkadaşlarım birer birer evleniyor ya da ciddi ilişkileri var.
Evlenenler zaten hiç şaşmıyor, anında değişip özel hayatımı eleştirmeye başlıyorlar. Bazen arkadaşlarımı tanıyamıyorum ya bu mu benim kaç senelik arkadaşım, dostum diyorum. İnanamıyorum bazen hareketlerine
Mesela çok çok samimi kaç yıllık arkadaşım, bana birini önerdi. Önerirken de senden bi iş çıkmayacak ben el atayım dedi neyse ben bu cümlenin üstüne düşünmedim beni çok iyi tanıdığı için bir bildiği vardır dedim hiç önyargılı davranmadım tamam dedim tanıştım.
Sonrasında o elektriği yakalayamadım ve görüşmeyi kestim ama arkadaşım hep beni suçladı. Bu konudaki ısrarı da bitmedi ve o konu üzerinden beni kendi ilişkilerimle vurdu.
Sonra muhabbet birilerini önermeye gelince, istemiyorum artık kendim tanıyıp aşık olmak istiyorum dedim. Bana bu saatten sonra artık o işler zor ancak birisinin önerisiyle olur yaş ilerledi dedi. Ben sevgilimden ayrıldıktan çok üzgünüm yıkılmışım bana o haldeyken bile senin bulduklarını da gördük dedi.(?) Şey gibi davranıyor bana ben salağım doğru insanları bulamıyorum, o buluyor onu da beğenmiyorum.
Devamlı ne olacak bu halin, gerçekten evlenmeyi düşünüyor musun ya sen? Bırak hadi geceleri hala onu düşünüp ağlıyorsun tabi falan diyordu. Velev ki ağlıyorum dost insana bunu söyler mi ya? İş üzerine hayallerim konusunda da ayrı yaraladı orası bambaşka bir konu. Neyse artık görüşmüyorum ama ister istemez yaralandım,şimdi başka birisi bana birini önerdiğinde belki saçma gelecek ama onun sözleri aklıma geliyor ağlamaya başlıyorum. Yok bu yaştan sonra aşık olmak zormuş da bilmem ne.
Çok üzdü beni, söyledikleri. Hala mutsuzum, elimde değil hep onun dedikleri aklıma geliyor. Ben ona daima destek oldum onun bana bu yaptıklarını sindiremiyorum resmen.
Bir de sınırları keskin bir insanım. Şimdi kimse hayatıma müdahale edemesin diye içimi de açamıyorum.
Böyle densiz densiz konuşan bir kaç kişiyi de hayatımdan çıkardım. Lafımı esirgemem ama kimseye bir şey demeden şak diye kesiyorum iletişimi orası da doğru mu tartışılır. Kime neyi anlatıyorum ben diyorum.
Ve kendimi de sorguluyorum ya diyorum ne yapıyorum da bu insanlar kendilerinde bana bunları söyleyecek haddi buluyor.
İş, aşk, sorumluluklar, para, gençliğin boşa gidiyor hissi derken 27 yaş depresyonu gerçekmiş.
Dostlar da başkalaşıp gidiyor hayatımdan, ne diyeyim üzülüyorum.
Hayat öyle bir şey ki, bazen işlerimiz çok yolunda gider, bazen de herşey cok ters gider. Insanlık, işler ters gittiğinde birbirinin elinden tutmayı, birbiriyle dayanışmayı gerektirir, bunu yapamayan bir de köstek olan insan da hayatımızda yer almasın bi zahmet. Arkadaşınız olgunlaşmamış, ham, iyi kalpli olmayan buldumcuğun teki. Ben onun kocasıyla da çok mutlu olduğuna da inanmıyorum çünkü mutlu ve huzurlu insanlar böyle davranmazlar.İnanın kaç yıllık arkadaşım bu insan ya ben inanamıyorum bana yaptıklarına, söylediklerine, beni eleştirme şekline.
Bebeğini tebrik etmek için aradım bana dedi ki darısı başına derdim ama birini bile bulamadın neredeeee? Ben ne alaka ya dedim içimden, ben seni tebrik etmek için aramışım çok sevinmişim hala bana laf çarpıtıyor.
Hiçbir şey demeden hayatımdan çıkarttım. Bu sefer de arkadaşlıkların böyle bitmesi beni çok üzüyor.
En çok ben özlüyorum en cok bennnnn.Sabah suratımda popoyla uyanıyorum benAmin
Ben de en çok kendi rızamla uyandığım günleri özlüyorum, çok özlüyorum
Yaaa öncelikle maşallah diyeyim, mutluluğunuz daim olsunCiddî misin sen yaaa...Ben 27 yaşımda evlendim asıktim daha önce ne yasadiysam hepsi yalanmis.Yasim 40da olsa karşıma çıkan eşim gibi hissettiren biri olmasaydi gene evlenmezdim.Yasla alakası yok frekanslarin tutup kalbin öyle çarpar bu dersen ilerlersin yol arkadasim dersin yuvani kurarsin.Kimin ne dediği önemsiz kimse sizle beraber bir ömür geçirmeyecek ayrıca dost aci söyler saygisiz şekilde hayatınızı,sizi yargilamaz.
Beni anladığınız için teşekkür ederim.Hayat öyle bir şey ki, bazen işlerimiz çok yolunda gider, bazen de herşey cok ters gider. Insanlık, işler ters gittiğinde birbirinin elinden tutmayı, birbiriyle dayanışmayı gerektirir, bunu yapamayan bir de köstek olan insan da hayatımızda yer almasın bi zahmet. Arkadaşınız olgunlaşmamış, ham, iyi kalpli olmayan buldumcuğun teki. Ben onun kocasıyla da çok mutlu olduğuna da inanmıyorum çünkü mutlu ve huzurlu insanlar böyle davranmazlar.
Siz başarısız değilsiniz, birini beğenmemeniz çok normal zamanla oturur herşey. Ama eski arkadaşlar bazen eskide kalması gerekiyor, iyi yapmışsınız görüşmeyi kesmekle benim hayatımdaki sloganım "işe yaramayan, insanlar çıksın ki hayatımdan iyi insanlara yer açılsın" siz de hayatınızda sizin dostluğunuzu hak edecek düzgün insanlara yer açmışsınız. Ben de bıraktım bazı eski arkadaşlarımı, kafayı yediklerini düşündüğüm için. Ben 32 yaşındayım çok da mutluyum böyle. bakın yakın görüştüğüm arkadaşlarım evli ve çocuklu ben de bekarım biz birbirimizin hayatını yargılamayız.
Bazen evlilik sorunlarından çocukların sorumluluğundan kafayı yiyor arkadaslarım, o zamanlarda biraz sohbet muhabbet moralle destek oluyoruz birbirmize. Bazen de benim yardıma ihtiyacım oluyor yalnız olduğum için o zamanda onlar yardım etmeye çalışıyor. Evliliğin bütün gerçekliğini iyi ve kötü yanlarını konuşuyoruz. Ben, benimle evlilik hakkında, beni yargılayacak insanlarla konuşmuyorum, herkes iyi niyetli olmalı ve haddini hududunu bilmeli. Kendinizi yeni dostluklara açın, hayattan iyilikler bekleyin iyilikler olsun. Üzülmeyin. Yaşadıklarınız çok normal... sevgiyle...
Sizinle benzer şeyler yaşamışız. Sizin yaşlarınızdaydım arkadaşım biriyle tanışmam için ısrar etti olur dedim. Çocuk çok düzgün biriydi ama benim evleneceğim profil değildi. Buluşmadan sonra arkadaşım nasıl diye sordu 'istemiyorum" dedim. Çocuksa bana tekrar buluşalım diye ısrar ediyordu. Bende olmaz dedim. Arkadaşım olan kişi birden bana bağırmaya başladı, "nasıl reddedersin düzgün biri işte bunu reddemezsin" diye. O gün beni cok kırdı. Sonradan anladım ki tüm bunları egosu için yapmış, millete "ben onun istediği profili biliyorum bunu reddetmez" falan demiş, daha sonra bu arkadaşımın beni yönetmeye çalıştığını gerekli gereksiz eleştirdiğini fark ettim ki film orada koptu benim için. Bir daha görüşmedik.Beni anladığınız için teşekkür ederim.
Birbirimizi çok uzun süredir tanıdığımız için, hep yanlış anlıyorum o böyle bir şey demez diye düşündüm ama parçaları birleştirdikçe resmin bütününü gördüm. Beğenmemeniz normal demişsiniz ya, o kadar eleştirdi ki beni birebir konuştuğum insanla ilgili vardığım sonuçta, dedim galiba problem bende. Ama sonra baktım ki o istiyor ki doğrum onun doğrusu olsun. O evliliğini nasıl sürdürüyorsa, doğru olan o. Ya da hayata hangi pencereden bakıyorsa ben de öyle bakayım. Ama beni üzen gerçekten evlenmeden önce böyle biri değildi. Bambaşka bir insan oldu. Birbirimizi hiç eleştirmezdik, ben onun en en kötü zamanlarında yanında oldum ve süreci atlatınca bir kere bile konuyu açmadım.
Hatırlatmadım. Çünkü bana göre dostlar böyle yapar. Ama onun bana yaptığı tam tersi oldu.
Zaten benim hayatım ilgi çekici değil, gelip geçici şeyler ona göre, benim sınav sonuçlarım önemsiz, okuldaki başarım önemsiz, hayallerim saçma sapan sadece kendisi beni yanında istediği ya da mutlu olduğu zamanlar mesaj atardı son zamanlarda nasılsın diye bile sormuyordu. Evliliğiyle ilgili de pek bir şey anlatmazdı. Sadece eşiyle mutluluk pozları veriyordu bana. Zaten ayrıldığım için üzgün olduğum bir dönemden çıktım onu da atlatamadım kolay kolay o süreçte yanımda olmaması çok zoruma gitti. Ki bu ayda yılda bir başıma gelen bir şeydi. Hele o dönem dediği sözler.. Unutamıyorum bazen geceleri aklıma geliyor, sinirleniyorum.
Bu kadar senelik arkadaşlıklar böyle kolay yıkılıyorsa gerçekten dostluğa karşı da beklentim de azalıyor.
Umarım iyilikler, güzellikler bulur bundan sonra.
Yaşadıklarımız resmen aynı, çok düzgün bir profil, iyi bir iş vs. Ama bazen hesaplanılan gibi olmuyor işte, insan ilişkileri o kadar basit değil. Ben uyumu yakalayamadım onunla, kalbim güm güm atmadı. Heyecanlanmadım. Dünyaya bakış açımız aynı gelmedi özellikle mesela söylediği bir kaç şey itti beni. Ama ısrarla sen yanlış anlamışsın demek, iki kişinin arasına girmek falan aşırı saçma. Ben de onun bunları kendince evcilik oynamak için yaptığını düşünüyorum. Onun tanıdığı bir adamla evleneceğim, ailecek görüşeceğiz. Birbirimize gelip gideceğiz.Sizinle benzer şeyler yaşamışız. Sizin yaşlarınızdaydım arkadaşım biriyle tanışmam için ısrar etti olur dedim. Çocuk çok düzgün biriydi ama benim evleneceğim profil değildi. Buluşmadan sonra arkadaşım nasıl diye sordu 'istemiyorum" dedim. Çocuksa bana tekrar buluşalım diye ısrar ediyordu. Bende olmaz dedim. Arkadaşım olan kişi birden bana bağırmaya başladı, "nasıl reddedersin düzgün biri işte bunu reddemezsin" diye. O gün beni cok kırdı. Sonradan anladım ki tüm bunları egosu için yapmış, millete "ben onun istediği profili biliyorum bunu reddetmez" falan demiş, daha sonra bu arkadaşımın beni yönetmeye çalıştığını gerekli gereksiz eleştirdiğini fark ettim ki film orada koptu benim için. Bir daha görüşmedik.
Bakın bugün hala bekarım ama o adamla evlenseydim mutsuz olurdum, şimdiki mutluluğumu mumla arardım, hiç pişman olmadım. Ne başkasına yazık edin ne kendinize. Sevmediğiniz birine "hayır" diyerek en doğrusunu yapmışsınız. Ona da yazık, o adam da sizden aşk, ilgi bekleyecekti. Sevmediğiniz adama nasıl ilgi gösterecektiniz. Sizin arkadaşınız anlattığınız profile göre zaten sizin ona verdiğiniz değeri size vermiyormuş. Eksik olsun öyle insan. İnsan karşısındakine saygı duymayı onun düşüncelerini kabullenmeyi beceremiyorsa ya hamdır ya da siz birbiriniz için uygun değilsinizdir.
Boş verin, arkanızda bırakın. Burada hatalı birşey yapmamışsınız. "Hayır" diyebilmek reddedebilmek de bir güç. Arkadaşınızdan vazgeçmenizi de takdir ettim. Ama üzülmeyin dünyada güzel başka insanlar var. Açın kalbinizi sakince bakın etrafınıza kalbinize ruhunuza bir insan iyi geliyorsa yavaşca arkadaş olarak alırsınız hayatınıza. Enerjinizi ne yükseltiyorsa onu yapın bu aralar, mutlu sonla biten güzel bir film izleyin, güzel bir yemek yapın kendinize, bir kitap okuyun, kendinize o sefkati önce siz verin.
Ayni yaştayız evliyim ama bana kalsa 35 ime kadar evlenmezdim. Biraz meslegimin tadini çıkarırdım. Ya herkes kendi zamanini yasamiyor mu gecen sene evlendim cocuk cocuk diye tutturdular vajinusmus hastasiydim 1 yildir bununla mucadele ediyorum... insanlar bilmiyorki nasil yollardan geciyoruz. Sinavlarinizi kazanin, mesleginizi elinize gecirin o zaman kafaniza uygun birini bulursunuz. Boyle seyler aceleye gelmez. Hem aşkın yaşı mi olur aşk öyle surekli karsimiza cikabilende birsey değil 35 ine kadar hic asik olmayıp ilk aşkını bulan kuzenim var. Su an nişanlılar. Baskalarinin dusunceleri yüzünden kendinize eziyet etmeyi bırakın. Hicbir yaşın sendromu olmaz bence kendimizle barışık isek. Sacma sapan ulasilamaz hayallerim var bazilarina göre ama onlar benim ve onlara ulasmak icin yasiyorum çabalıyorum. Kime ne... Siz kendinize inanin, kendi isteklerinizi duyun. Hayatta en onemli şey sizin ne istediginiz. Kriterlerimi gormezden gelen, beni olumsuz yönde etkileyen insanlardan bal da olsalar uzak dururum elestiri yapabilirler ama kişisel hayatima bir noktaya kadar girebilirler. Rahat olun kendinizi üzmeyin. Hersey zamani gelince cok güzel olacaktirSelam,
Şu an hayatımı tam oturtamadığım bir süreçteyim, sınavlara hazırlanıyorum o konuda kendimi başarısız hissettiğim yetmiyormuş gibi bir de arkadaşlarımla da işler pek yolunda gitmiyor, aşk hayatım zaten kötü. Flörtler ilişkiye dönmüyor, dönen yürümüyor ben kendimi sorguluyorum, bir yandan hayatımı toplamaya çalışıyorum.
Yaş oldu 27, arkadaşlarım birer birer evleniyor ya da ciddi ilişkileri var.
Evlenenler zaten hiç şaşmıyor, anında değişip özel hayatımı eleştirmeye başlıyorlar. Bazen arkadaşlarımı tanıyamıyorum ya bu mu benim kaç senelik arkadaşım, dostum diyorum. İnanamıyorum bazen hareketlerine
Mesela çok çok samimi kaç yıllık arkadaşım, bana birini önerdi. Önerirken de senden bi iş çıkmayacak ben el atayım dedi neyse ben bu cümlenin üstüne düşünmedim beni çok iyi tanıdığı için bir bildiği vardır dedim hiç önyargılı davranmadım tamam dedim tanıştım.
Sonrasında o elektriği yakalayamadım ve görüşmeyi kestim ama arkadaşım hep beni suçladı. Bu konudaki ısrarı da bitmedi ve o konu üzerinden beni kendi ilişkilerimle vurdu.
Sonra muhabbet birilerini önermeye gelince, istemiyorum artık kendim tanıyıp aşık olmak istiyorum dedim. Bana bu saatten sonra artık o işler zor ancak birisinin önerisiyle olur yaş ilerledi dedi. Ben sevgilimden ayrıldıktan çok üzgünüm yıkılmışım bana o haldeyken bile senin bulduklarını da gördük dedi.(?) Şey gibi davranıyor bana ben salağım doğru insanları bulamıyorum, o buluyor onu da beğenmiyorum.
Devamlı ne olacak bu halin, gerçekten evlenmeyi düşünüyor musun ya sen? Bırak hadi geceleri hala onu düşünüp ağlıyorsun tabi falan diyordu. Velev ki ağlıyorum dost insana bunu söyler mi ya? İş üzerine hayallerim konusunda da ayrı yaraladı orası bambaşka bir konu. Neyse artık görüşmüyorum ama ister istemez yaralandım,şimdi başka birisi bana birini önerdiğinde belki saçma gelecek ama onun sözleri aklıma geliyor ağlamaya başlıyorum. Yok bu yaştan sonra aşık olmak zormuş da bilmem ne.
Çok üzdü beni, söyledikleri. Hala mutsuzum, elimde değil hep onun dedikleri aklıma geliyor. Ben ona daima destek oldum onun bana bu yaptıklarını sindiremiyorum resmen.
Bir de sınırları keskin bir insanım. Şimdi kimse hayatıma müdahale edemesin diye içimi de açamıyorum.
Böyle densiz densiz konuşan bir kaç kişiyi de hayatımdan çıkardım. Lafımı esirgemem ama kimseye bir şey demeden şak diye kesiyorum iletişimi orası da doğru mu tartışılır. Kime neyi anlatıyorum ben diyorum.
Ve kendimi de sorguluyorum ya diyorum ne yapıyorum da bu insanlar kendilerinde bana bunları söyleyecek haddi buluyor.
İş, aşk, sorumluluklar, para, gençliğin boşa gidiyor hissi derken 27 yaş depresyonu gerçekmiş.
Dostlar da başkalaşıp gidiyor hayatımdan, ne diyeyim üzülüyorum.
Hepsini hayatımdan çıkara çıkara 1 tane kaldıSadece bir tane olması ne güzel
Onlara yeni özellik daha nişanda ekleniyo hemşire. İlk gelen özellik de her cümleye eklenen “kuzum" kelimesiYa ben de zaten çocuk gibi hissediyorum kendimi, evlilik sorumluluğu falan alamam şu an gerçekten küçüğüm ahajsks
Hayatımı oturtmamışım daha
Haa hoş yakışıklı sevgilim olsun ona hayırrr demem
Ama aslında neye kızıyorum biliyor musunuz? Bu arkadaşımla böyle problemler yaşadık hadi onu çıkarttım hayatımdan. Ya bu evlenenlere acayip yeni özellikler ekleniyor yemin ederim. Oyunda levelı atlayınca yeni özellik açılıyor ya hah tam onun gibi. Ya ben yıllarca arkadaşlarımı tanıyamadım ya günümüz kadınlarında bir şey var
Dur daha bunun 30 yaş depresyonu varSelam,
Şu an hayatımı tam oturtamadığım bir süreçteyim, sınavlara hazırlanıyorum o konuda kendimi başarısız hissettiğim yetmiyormuş gibi bir de arkadaşlarımla da işler pek yolunda gitmiyor, aşk hayatım zaten kötü. Flörtler ilişkiye dönmüyor, dönen yürümüyor ben kendimi sorguluyorum, bir yandan hayatımı toplamaya çalışıyorum.
Yaş oldu 27, arkadaşlarım birer birer evleniyor ya da ciddi ilişkileri var.
Evlenenler zaten hiç şaşmıyor, anında değişip özel hayatımı eleştirmeye başlıyorlar. Bazen arkadaşlarımı tanıyamıyorum ya bu mu benim kaç senelik arkadaşım, dostum diyorum. İnanamıyorum bazen hareketlerine
Mesela çok çok samimi kaç yıllık arkadaşım, bana birini önerdi. Önerirken de senden bi iş çıkmayacak ben el atayım dedi neyse ben bu cümlenin üstüne düşünmedim beni çok iyi tanıdığı için bir bildiği vardır dedim hiç önyargılı davranmadım tamam dedim tanıştım.
Sonrasında o elektriği yakalayamadım ve görüşmeyi kestim ama arkadaşım hep beni suçladı. Bu konudaki ısrarı da bitmedi ve o konu üzerinden beni kendi ilişkilerimle vurdu.
Sonra muhabbet birilerini önermeye gelince, istemiyorum artık kendim tanıyıp aşık olmak istiyorum dedim. Bana bu saatten sonra artık o işler zor ancak birisinin önerisiyle olur yaş ilerledi dedi. Ben sevgilimden ayrıldıktan çok üzgünüm yıkılmışım bana o haldeyken bile senin bulduklarını da gördük dedi.(?) Şey gibi davranıyor bana ben salağım doğru insanları bulamıyorum, o buluyor onu da beğenmiyorum.
Devamlı ne olacak bu halin, gerçekten evlenmeyi düşünüyor musun ya sen? Bırak hadi geceleri hala onu düşünüp ağlıyorsun tabi falan diyordu. Velev ki ağlıyorum dost insana bunu söyler mi ya? İş üzerine hayallerim konusunda da ayrı yaraladı orası bambaşka bir konu. Neyse artık görüşmüyorum ama ister istemez yaralandım,şimdi başka birisi bana birini önerdiğinde belki saçma gelecek ama onun sözleri aklıma geliyor ağlamaya başlıyorum. Yok bu yaştan sonra aşık olmak zormuş da bilmem ne.
Çok üzdü beni, söyledikleri. Hala mutsuzum, elimde değil hep onun dedikleri aklıma geliyor. Ben ona daima destek oldum onun bana bu yaptıklarını sindiremiyorum resmen.
Bir de sınırları keskin bir insanım. Şimdi kimse hayatıma müdahale edemesin diye içimi de açamıyorum.
Böyle densiz densiz konuşan bir kaç kişiyi de hayatımdan çıkardım. Lafımı esirgemem ama kimseye bir şey demeden şak diye kesiyorum iletişimi orası da doğru mu tartışılır. Kime neyi anlatıyorum ben diyorum.
Ve kendimi de sorguluyorum ya diyorum ne yapıyorum da bu insanlar kendilerinde bana bunları söyleyecek haddi buluyor.
İş, aşk, sorumluluklar, para, gençliğin boşa gidiyor hissi derken 27 yaş depresyonu gerçekmiş.
Dostlar da başkalaşıp gidiyor hayatımdan, ne diyeyim üzülüyorum.
Sizi anlıyorum, ama ben arkadaşınız gibi davrandığımı sanmıyorum kendisi evlendikten sonra bana birini önerdi işte,sen bulamıyorsun ben el atayım diyerek ki asla böyle bir istediğim olmadı, ben de ona güvendiğim için kabul ettim. Beğenmemizlik yapmadım ancak görüştükten sonra ısınmadım olmayacağını söyledim. Ardından da sadece bir ilişkim oldu. Bir de ilişkiye dönemeyen flört. İlişkimden ayrılınca tabi ki çok üzüldüm, ağladım ki herkes üzülür. Sonrasında tekrardan aracı olduğu kişi üzerine diretti inanıyorum onunla olacak, çok iyi birisi diye ama yani elektrik almadım istemiyorum. Ki ben ondan hiçbir şey istemedim söyledim de, birisinin aracı olmasını istemediğimi, kendim bir ortamda tanıyıp tanışıp ilişki yaşamak istediğimi belirtti. Bu yaştan sonra ancak birinin önerisiyle olur, aşık olmak zor bence bu kriterlerini aş diyor. Sencesi bencesi yok ki istememişim işte açık ve net. E sen eşinle severek evlendin diyorum ama orası ayrı tabi beni yaşı geçiyor olarak görüyorBen birazcık farklı bir açıdan bakacağım. Şöyle ki mesela benim de bir arkadaşım var sürekli karşısına doğru insan çıkmadığından yakınır, kendi çok güzel kız ama kendisini beğenmez. Sürekli yükseltiriz ama gider olmayacak kişilere zaman harcardı. İyi Kişiler gösteriyoruz olmuyor. Kendi buluyor üzülüyor. Sonra sürekli ilişkim yok evlenemiyorum diyor. Artık bizde bunalmıştık. Çünkü karşıdaki kişinin yapacağı da bir yere kadar. Siz eğer sürekli toksik kişilerle görüşüp sürekli üzülüyorsanız bir yandan olabilecek insanları tanıstırınca istemiyorsanız e sonradan niye olmuyor diye de üzülüyorsanız bir yerde o da artık kızmış olabilir gibi geldi. Ama şu da bir gerçek ki bazıları kendi işi tam gidince sizi burdan vurmak isteyebilir. Öyle bir insansa sonuna kadar haklısınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?