Belediyenin psikologları oluyor onu araştır. Psikiyatriye gidince de seni hastanenin psikoloğuna yönlendirmesini talep et. Hastanede de psikologlar varMerhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Bence önce iş bulmaya çalışın. İlla okuduğunuz alanda olmayabilir. Asgari ücret de olabilir. Mutlaka iş bulun. Özel ders vermeye başlayabilirsiniz. Önce fiyatı düşük tutun. Bir iki yıl sonra çevre edinince piyasa fiyatına çekin. Akmasa da damlar sizi meşgul eder. Sertifikalı aşçılık kursları var mesela araştırıp bunlara katılın. Bir arkadaşım böyle yapmıştı. Bireysel pasta siparişleri alıyordu artık ve profesyonel pastalar hazırlıyordu. Dert edinip etrafa haber saldıktan sonra mutlaka bir iş bulursunuz. Herkesin temel gıda maddelerini enazıyla kaygı duymadan alması gerekiyor ki insanca yaşasın ve kaygı düzeyi minimum seviyede olabilsin. 500 TL gıda için hesaplarsanız işin içinden çıkamazsınız. Allah yardımcınız olsun. Başaracağınıza tüm kalbimle inanıyorumMerhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Arkadaşlar herkes atanamamaya takılmış. Benim konum hiçbir zaman atanamamak olmadı. Ben zaten yüksek puan alıp atanamadığımda anladım 2019 da. Uzun yazmak istemediğimden eksik yazmışım. Ben hiç atanmak istemedim. Konu atanamamak değil. İkinci olarakta ben zaten 5 yıl resepsiyonistlik 2 yıl garsonluk yaptım. 2 yaz iki ayrı bilinen marketlerde ve kuaförde çalıştım. Hiçbir zaman öğretmenlik yapmadım. Benim orada anlatmak istediğim şey yapmak istediğim hiçbir şeyin yolunda gitmemesiydi. Yolunda gitmeyeni zaten uzatmadan bıraktım. Merak etmeyin. Şu anda da öğretmenlik yapma gibi bir niyetim yok. Cümlelerimin devamında iş aradığımı bulamadığımı söyledim. İş beğenme gibi bir lüksüm yok. Firmalar öyle ha deyince almıyor ne yazık ki... her konuştuğum firma sen öğretmensin iki gün sonra iş bulursun bizi bırakırsın düşüncesiyle boşuna insan eğitmek istemiyorMerhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Hayır. Gidebileceğim bir yer, gitsem de asgari ücretle geçinebileceğim bir ortam yok ne yazık kiBoşanmayı düşünmüyor musun?
Yazık o kadar parayı boşa verme çık bana gel kahve içelim , hiçbir şey yapamazsam fikir
Çocuk yok. Hiç yapmayı da düşünmüyorum. Önce kendimi düzeltebilirsem 10 sene sonra falan düşünürüm.Buraya bunalıp konu açan kadınların %80 ni atanamamış oluyor
Arkadaşlar konumuz bu değil belki ama bu atanamama sorunu yıllardır var ve herkes ısrarla memur olmak için okuyup KPSS'de ömür tüketip mutsuz umutsuz oluyorlar
Çocuğunuz var mı acaba ?
Özel sektörde çalışsanız psikolojiniz düzelene kadar ?
Çocuk yok. Hiç yapmayı da düşünmüyorum. Önce kendimi düzeltebilirsem 10 sene sonra falan düşünürüm.
Devlet hastanesine gitsem devlet atamalarinda karşıma cikacak demişsiniz. Bunu size kim söyledi ?Merhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Ne yazık ki polislikte öyle olmuyor. Tedavinin üzerinden en az 5 yıl geçmiş olması gerekiyor. Şu anda kendi çabamla yapabileceğim bir tek o kaldı.Devlet hastanesine gitsem devlet atamalarinda karşıma cikacak demişsiniz. Bunu size kim söyledi ?
Benim anksiyete tedavisi gördüğüm tüm sistemde kayıtlı ve ben bu halde devlet memuruyum… duyduğunuz herseye inanmayın.
Belirli bir dozajı var polislikte onu aşmamak gerekiyorAntidepresan kullananın memur olamayacağını kim söyledi?
Eşin nasil kotu degil.evinin rizkini rakiya biraya veriyor. Anasinin eteginden ayrilmiyor. Market alisverisinin 500 tl tutmasına kiziyor. Genel olarak ulkenin ekonomisine bende kizginim ama oturupta gokten yagmasini veya atanmayi beklemedim. Herkes kamuda calisacak diye bir durum yok en kotu bime şoka girersin en kotu gekecek para parasizliktan iyidir. Bu kadar sacma bisey gormedim. Bu tarz kocalarinizi gordukten sonra evdeki adama sukreder oldum az sesiniz ciksin ya. Su zikkima verecegine eve iki makarna iki meyve iki sebze alirdin diyip burnundan neden getirmiyorsun? Adam iyi degil haberin olsunMerhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Ben sağlıkçıyım ilacı birakmamış olsam sorun olacaktı.doğru biliyorsunuz.ustünden 5 yıl geçmesi gerekmiyordu ama aktif kullanım sorun olacaktı.Ne yazık ki polislikte öyle olmuyor. Tedavinin üzerinden en az 5 yıl geçmiş olması gerekiyor. Şu anda kendi çabamla yapabileceğim bir tek o kaldı.