25 yıl sonra ortaya çıkan Anne-Baba..

Ygz2008

Guru
Kayıtlı Üye
9 Temmuz 2008
1.461
359
323
Söze nereden başlayacağımı nasıl anlatacağımı bilmeden yazıyorum dilim döndüğünce anlatmaya çalışacağım...

18-19 yaşlarındayken düşüncesiz kendini bilmez biri tarafından çok talihsiz bir şekilde besleme olduğumu öğrendim çok acıydı ama öyleydi biliyormusun annen sana yalan söylüyor sen evlatlıksın demişti ve olaylar üzüntüler ondan sonra başladı

evden kaçtım kötü arkadaşlara takıldım yalansız 6 ay boyunca hergün içtim her Allah ın günü günah olduğunu kendime zarar verdiğimi bile bile anne babama neler ettim neden aldınız neden nerden cevapsız sorular doğru olmayan şeyler benim bildiğim annemin beni doğururken öldüğü babamında hemen arkasından trafik kazasından öldüğüydü şimdiki annemgilinde bir aracı vasıtasıyla beni getirdiğiydi işte buydu 11 aylık bebeğin hayatı zayıf çelimsiz bakımsız hertartafı yara bere içinde olan bir bebekmişim annem öyle diyor annem öyle güzel bakmış gibi bana tosun olmuşum tosun:)))))))))))ne güzel güldüm çünkü bakılmışım birileri elimden tutmuş bırakmamış
ama bu hep içimi kemirdi durdu onlar öldüyse bir geçmişim kardeşim teyzem dayım yokmuydu benim adlarını bile bilmiyorum sadece burdur yeşilova-kayadibi köyünden
o yılların muhtarı olan kişinin kızı yani torunuydum tek başıma ne kadar araştırabilirdimki ama hep aklıma geldikçe beni buraya getiren aracıya gidiyor ağlıyor söyleniyor onlarda bizde tanımıyoruz deyip geçiyordu
çok şey yaşadım kollarım jilet izi içinde neyin hırsı neyin acısı öyle işte
ama annem babam hiç bırakmadı beni neler ettim neler yaşattım genede atmadı çünkü onlar doğurmasada annem babamdı
seneler geçti eşimle tanıştım en büyük yardımcım belkide tek dayanağım o oldu elimden tuttu çekti aldı beni o savaşın içinden nişanlandım evlendim felan derken bebeğim oldu ve o köprünün altından çok sular geçti ama hep içimdeya o köyün adınına bir site alınmış ocak ayında kısaca olanları yazdım belki tanıdık biri çıkar diye ama kimseden ses seda çıkmadı7 ay boyunca kimse bişi yazmadı

taki düne kadar nete bir msj gelmiş belki yardımcı olabilirim diye umutlanma ama demiş neyse öğleden sonra annemgilin evine gittim oraya bir telefon geldi misafir gelecekmiş gelen beni buraya getiren kadın neyse geldiler içeri tanımadığım birileri geldi annem halanla amcanlar dedi

tabi ben ağlamaya başladım yıllar sonra :çok üzgünüm:halam olcak almayadaymış ben verildiğimde annemle babam beraberken ben olmuşum anlaşamamış bişiler olmuş ayrılmışlar annenin babası eve gel ama çocuksuz demiş beni bırakıp gitmiş eşya gibi mal gibi 8 aylık bebeği oda 17 yaşındaymmış babamda bakamamış bana 11 yaşında amcam bakmış bana işte eve gelenlerden biri 11 yaşında bir çocuk 9 aylık bebeğe bakmış nasıl olduysa annemgil bulunmuş ve ben denizliye evlatlık verilmişim
baba olcak evliymiş2 çocuğu varmış yaşıyomuş ya yaşıyormuş ölmemeişler yalanmış hepsi
anne olcakta evlenmiş onunda 2 çocuğu varmış ara ara sormuş beni bulursanız banada söyleyin yerini diye
hangi akla hizmettir nasıl bir düşüncedir nedemektir anlamıyorum anlam veremiyorum aklım beynim hiçbişiye yetmiyor babanın resmini gösterdiler adamın biri hiç bişi ifade etmedi nasıl edebilirki zaten

adım arzu aslında nurtenmiş anne adı nalan baba adı mazlum heç ya anlam veremiyorum yıllar sonra ben evlenmiş barklanmışım bebeğim olmuş zaten kendime göre sıkıntılarım var ne bu şimdi ne olacam ben nasıl mutlu olacam çıkmadınız aramadınız sormadınız artık unutun ben öldü bildim sizi

gene önceden hak veriyodum yaşıyor olsalar dahi belki açıklasadı vardır diyodum ama anne olunca daha iyi anladım hiç bir açıklaması yok kuru ekmek yedir bırakma deme beni bırakma işte öylee çok uzun oldu
ama görmek hesap sormak istiyorum tükürmek belkide yılların acısını nasıl çıkarayım ben çekeceğimi çektim yaşayacağımı fazlasıyla yaşamışım artık varmı telafisi 25 yıl sonra ne anne babasıkötükedihüso
 
bune benzer olaylari ancak tvlerden izleriz sanirdim. ama gercekte de varmis.
simdi aslinda nedesek bos. cunku bosverilmis umursanmamis birakilip gidilmissin. bunun hesabini ne kadar sorsan da hirsini alamazsin.
ama istersen yine de konus, onlar sadece biyolojik anne ve baban.
ama dedigim gibi acina hicbiri merhem olmayacaktir. kendi hayatini kurmussun geride birakmalisin bence onlari.
seni yetistiren insanlar senin anne baban.. onlari unutma derim. gerci onlarin da soyledikleri yalanlar cok hos olmasa bile mezur gorulebilir bence.
 
Açıkcası sizin yerinize koymaya çalıştım kendimide,bende olsam 25 yıl sonra ortaya çıkan anne babayı kabullenmezdim.
Analık babalık demek emek vermek demek,25 yıl verilmemiş emeğin bu saatten sonra telafisi yok.
Allah rızası için,soyun,atan olduğu için saygıda kusur etmemeye çalış tatlım ama sanmıyorumki sıcacık ilişkiler olsun bundan sonra.
Size yapılan en büyük hatalardan biride,yanında büyüdüğünüz ailenizin bunu açıklamakta geç kalmış olması.
Bu size bir pedagog eşliğinde doğru ağızlardan,doğru zamanda anlatılmalıydı.
Bu kadar şok yaşamayabilirdiniz belki ozaman.
Allah yardımcınız,şansınız bol olsun.
Bundan sonraki hayatınızda,yaşam size gülücüklerle gelsin inşallah.
 
nasıl bir ana bana yüreği
nasıl bi vicdan
cidden yüzüne tükürülecek insanlar var böyle..
doğurmakla iş bitmiyorr
kolayını bulmuşlar bakamayız demişlerrr
 
[SIZE="2"]canım çok üzüldüm çok allah sabır versin...fakat ben şöyle düşünüyorum bir çok programlar yapıldı bununla ilgili oralardan gördük duyduklarıma dayanarak haddim olmadan yazıyorum.annen zor durumda kalmış madur kalmış bunun sebebide babanmış sanırım köy yeri küçük yer yıllar öncesi annen ne yapabilirdi birde böyle düşün mecbur kalmış ve eminimki bunun vijdan azabını o bu dünyadayken cehenlem gibi çekmiştir ana yüreği nede olsa...baban konusunda birşey diyemiycem çünkü erkek seni herşekilde herkese kabullendirip bakma imkanı var olmalıydı.annen 2. evliliğini yapmış evlendiği kişi kabul etmemiş yada bilmiyordr bile ne yapsınki kadıncağız..sen çok hatalar yapmış manevi aileni üzmüşsün bunun zararınıda ençok kendin görmüşsün içinde yıkıntılar dolu onları onarmak çok zordur onarılmış gibi görünsede hemen hemen her gece beyninin sağ tarafıyla düşünürsün..bir arkadaşım bana demiştiki[/SIZE]
[B]a.s.[/B] ( bazen hayatı kendi haline bırakmak lazım çokmak sokmamak lazım yoksa dengesi bozulur )[/COLOR]
 
Son düzenleme:
arzum ya neler yasamışsın neler görmüşsün ama ne mutlu biyolojik olmasada seni her koşulda seven ve koruyan bir ailen var, belki et tırnaktan ayrılmaz diye düşünenler olabilir ama ben öyle düşünmüyorum cnm emek olmayınca sevgide olmuyor
 
eski insanlar cahilmiş yaşamamış görmemiş belkide okumamışlar şmdiki bizler gibi olmalarını bekliyemezdikki.cahillik ve çaresizlik insana herşeyi yaptırıyor işte
 
içim yandı yazdıklarını okuyunca...sen nasıl dayanıyorsundur rabbim bilir.çok ozr gerçekten.ben başta sölemeliyim ki,yerinde olsam gerçekle kesinlikle yüzleşirdim.benden aldıkları 25yılın acısını sorardm onlardan.ama yine de doğurup karnında taşımasına istinaden yine de kırmazdm kalplerini fevri davranışlarda bulunmazdm...
yüreğindeki fırtınaları bence anlayamazlar,anlayan sadece anne dediğin hanım olur...
hayat neler getiriyor insana.ama güzel bakmak lazım ve bakınca da ne kadar nadide bi ailen varmış ki sana kol kanat germişler...çok zor gerçekten içinde olduğun durum.
hakkında herşeyin hayırlısı olsun canım...
sevgiler...a.s.
 
çok zor şeyler bir tanıdığımında başından buna benzer şeyler geçti...

kafanızda binbir çeşit soru acabalarla yaşamak..

tam düzene girdi derken çıkıp gelen haber yada kişiler..

hayat süprizlerle dolu işte... bazen istediğimiz gibi olmuyor hiçbirşey.. sizi büyüten anne babanıza sımsıkı sarılın derim ben..

ve bence bedeninde değil yüreğinde doğurmak asıl anneliktir ona bakıp büyütmek..

yeni evliyim evlat edinmeyi çok istiyorum. o yüzden bu tür konular çok ilgimi çekiyor.

http://www.kadinlarkulubu.com/aile-evlilik-cocuklar/295147-evlatlik-olanlar-sizleri-bekliyorum.html

bu konu ile ilgili bir arkadas konu açmıştı ama pek yazan olmadı henüz....

bu konuda insanlar bilinçli olmalı beslemesin üveysin evlatlıksın dememek lazım. hele ki haberi olmayan bir çocuğa haber vermek kimseye düşmez.
 
25 yıl çok uzun bir zaman.amcanlardamı seni hiç arayıp sormamışlar.şimdi nasıl bulularsa o zaman da bulabilirlerdi heralde.anne ve babanla görüşmen konusunda hiç yorum yapmıycam.bu tamamen sana kalmış.yaşadıkların kolay değil.bundan sonrasıda çok kolay olamayacak gibi.allah kolaylık versin
 
düşündüm de yerinde olsaydım bırak karşılaşmayı bi kenara "ne annesi ne babası anne babalık doğurmakla olmuyor,25 yıldır akılları nerdeydi" der "benim anne babam bana 25 yıldır gözü gibi bakan ailem" derdim..

bir taraftan da öfkeni içinde tutmanın kötü tarafları da olabilir,belki bunu eşine yansıtırsın.. bilemiyorum ama zor bir durum yaa...
 
Annenin ne şartlarda bıraktığını bilemem ama bildiğim bir tek şey var her doğuran anne olamıyor ne yazıkki, senin o ruh halinle herşeyini kabullenen insanlardır annen baban .
 
olayı o günün şartlarında, o günün insanlarıyla değerlendirmek lazım....
yaşları,köy yeri oluşu,cehalet,koşullar hepsi üst üste gelmiştir mutlaka...
tabiki bunlara rağmen böyle bir olay olmamalıydı,
bütün bunlar onları masum kılmaz...
ama kader var, yazgı var,hiç bir insan ne nerde doğacağına ,ne kimin çocuğu olacağına karar veremiyor ki....
yinede sizi büyüten ailenin iyi olmasının şansınız olduğunu bilin....zamanla durumu kabulleneceksinizdir...acınızda mutlaka hafifler...durumunuzun ne kadar ciddi olduğununda farkındayım...allah mutlaka yardımcınız olacaktır...
 
Anliyorum seni....cok büyük bir kirginlik, cok büyük bir üzüntü yasiyorsun mutlaka....:teselli:

Neden? Niye? Nicin? sürekli icini kemiren sorular....:çok üzgünüm:

Helede Anne olduktan sonra dahada bir baska bakiyor insan bu tür olaylara....Nasil olurda bir Anne evladindan vazgecebilir? Nasil olurda Evladini ardinda birakir?

Bilemiyorum canim, Benim icin senin icin belkide bu sorularin cevabi yoktur... biz bunu aklimizdan bile geciremeyiz cünkü.... bilincliyiz, egitimliyiz, meslek sahibiyiz, kendi basimizin caresine bakacak kapasitedeyiz, yasadigmiz devir ve ortam tek basina evladinla yasayan bir kadini yadirgamayacak kadar cagdas oldu cok sükür....:kahve:

Ben hic bir Annenin daha dogrusu normal bir Annenin evladini severek isteyerek ellere birakip gitmek istedigne inanmiyorum.....hayir buna inanmak cok güc....

Öz Anneni savunmak gibi bir niyetim yok lakin söyle bir düsündümde...

17 yasindayim, egitimim yok, mesleyim yok, köyde yasiyorum muhtemelen evlendirildim, kötü bir evlilik yaptim, bosanmak zorunda kaldim, maddi hicbir imkanim yok...mecburen ailemin yanina dönmek zorundayim, cünkü yasadigim toplumda yanliz cocugumla yasamam mümkün degil.....Baba evim gel ama cocugunu kabul edemeyiz diyor.....:çok üzgünüm:

Ne yaparim acaba? Belki bende bari Babasinda kalsin, hic olmazsa oda benimle beraber sürünmesin, baba evimde horlanmasin, yine öz babasi iyi kötü bakar büyütür mü derim acaba??

Bilmiyorum.....sadece tek bildigim birsey var....

Aff etmek iyilerin intikamidir güzelim....olani biteni degistiremezsin...belki gün gelecek öz anneni göreceksin, yüzünü tükürmek yerine otur ve birde onu dinle.....
Hayat cok kisa olmasina ragmen binbir türlü aci sigdiriyoruz icine, acilarina daha fazla aci katma....

Allah yardimcin olsun...:Saruboceq:
 
şimdi ne annesi ne babası diyorsun ya ileride pişman olmamak için bence en azından bir kere görüş nasıl insanlar bak..içindekileri dök onlara sonra istersen bir daha görüşmezsin..ama yıllar sonra birine birşey olursa keşke görüşseydim herşeye rağmen annemdi,babamdı dememek için kendine düşeni yap bence. affet, unut gitsin olanları demiyorum...yaşadıkların ve sana yaşattıkları kolay şeyler değil.ALLAH yardımcın olsun..
 
Annen o sırada 17 yasındaymıs. Cok buyuk bir yas degil ki o babanda erkek nihayetinde ama gene de ne bilim cocuk bu hic tanımadıgın kısılere emanet edilir mi? Nasıl bu guvence benim annem tek basımıza en yakın akrabaların evine bile bırakmaz kız çocuğu olduğumuz için. Heleki tamamen vermek ne demek. Hadi anne baba öyle yapmış amca hala teyze niye öyle baka kalmış. Yabancıya gitmesin şahsen 10 yiğen olsa gene bırakmam can kan verilmez öyle :a015:
 
Doğuran mı büyüten mi? bu ikilem çok zor işte Arzu...bir arkadaşım aynı şekilde 18 yaşında öğrenmiş...ama ana-babasıyla hiç görüşmedi...niye bakmayıp verdiniz madem, beni büyüten okutan bu ailem dedi...onlara karşı hiçbişey duymuyorum,şimdiye kadar yoklardı,bundan sonra da girmesinler hayatıma dedi...sadece ikiz bir kardeşi varmış onunla görüşüyor ki onu da evlatlık vermişler...işte böyle... zaten mutlu bir yuva da kurmuşsun...burada karar tamamen sana ait...yüreğindeki sesi dinle...seni doğru yola götürecektir...:delphin:
 
Son düzenleme:
Anliyorum seni....cok büyük bir kirginlik, cok büyük bir üzüntü yasiyorsun mutlaka....:teselli:

Neden? Niye? Nicin? sürekli icini kemiren sorular....:çok üzgünüm:

Helede Anne olduktan sonra dahada bir baska bakiyor insan bu tür olaylara....Nasil olurda bir Anne evladindan vazgecebilir? Nasil olurda Evladini ardinda birakir?

Bilemiyorum canim, Benim icin senin icin belkide bu sorularin cevabi yoktur... biz bunu aklimizdan bile geciremeyiz cünkü.... bilincliyiz, egitimliyiz, meslek sahibiyiz, kendi basimizin caresine bakacak kapasitedeyiz, yasadigmiz devir ve ortam tek basina evladinla yasayan bir kadini yadirgamayacak kadar cagdas oldu cok sükür....:kahve:

Ben hic bir Annenin daha dogrusu normal bir Annenin evladini severek isteyerek ellere birakip gitmek istedigne inanmiyorum.....hayir buna inanmak cok güc....

Öz Anneni savunmak gibi bir niyetim yok lakin söyle bir düsündümde...

17 yasindayim, egitimim yok, mesleyim yok, köyde yasiyorum muhtemelen evlendirildim, kötü bir evlilik yaptim, bosanmak zorunda kaldim, maddi hicbir imkanim yok...mecburen ailemin yanina dönmek zorundayim, cünkü yasadigim toplumda yanliz cocugumla yasamam mümkün degil.....Baba evim gel ama cocugunu kabul edemeyiz diyor.....:çok üzgünüm:

Ne yaparim acaba? Belki bende bari Babasinda kalsin, hic olmazsa oda benimle beraber sürünmesin, baba evimde horlanmasin, yine öz babasi iyi kötü bakar büyütür mü derim acaba??

Bilmiyorum.....sadece tek bildigim birsey var....

Aff etmek iyilerin intikamidir güzelim....olani biteni degistiremezsin...belki gün gelecek öz anneni göreceksin, yüzünü tükürmek yerine otur ve birde onu dinle.....
Hayat cok kisa olmasina ragmen binbir türlü aci sigdiriyoruz icine, acilarina daha fazla aci katma....

Allah yardimcin olsun...:Saruboceq:

zemuszemus
 
Öğrendiğin yaşlarda,Yaşadığın gerçektende ağırmış..
Sonradan ortaya çıkan anne ve baba..Yıllar sonra ne ifade edebilir ki sana..Sadece onlara kızgınlık..
Şu andaki ailenin yerini almaları hiçbir zaman mümkün değil tabiki..
Zaten sen de bunu belirtmişsin..
Onlar, sadece senin dünyaya gelemene vesile olan insanlar olarak yerlerini alacaklar senin hayatında..

Sen de anne olmuşsun;Ki annelik nasıl bir duygu biliyorsun..
Kesinlikle büyütüp emek veren kişilerdir senin ailen.

Ama tanımak istersen biyolojik anneni babanı..bırak onlar senin yanına gelsinler..
Onları aramaya gidersen,şöyle düşünüyorum..şu andaki annenin içi burkulacaktır sessiz ve derinden..
Acaba kalbi sevgisi onlara kayıp,bana yüz çevirir mi diye..Teşvik edecektir de tanıman için..(işte asıl anne o dur)

Ayrıca beslemeymişim.analığım falan gibi terimleri de hiç kullanma lütfen..
Aileni üzmüş olacaksın..

Ben de anneyim..kendi çocuğumu doğurdum ama..bazen düşünüyorum da..
Onu ben bir aileden almış olsaydım ,aynı sevgiyle yaklaşırdım..Çünkü emek verdim,gün gün gözümün önünde büyüdü..onu nakış gibi iğne iğne ben işledim..

ınan,seni büyüten annenin bizden farkı yoktur.sadece 9 ay+11 ay senden ayrı kalmış..hepsi bu!!!

Ailenle ve çocuğunla sevgiyle kal..
 
çok teşekkür ederim kızlar yorumlarınız için
sadece 2 gündür ağlıyorum:a015::a015: yıllara gömdüğüm ara sıra içimi acıtan yok sağdığım herşey apaçıklığı ile meydanda annem tanı görüş diyor ama ağlıyor bir taraftan da dediğin gibi içi acıyor eğer anne olacakla görüşürsem anneme söylemeyeciğim dahada üzülür yıpranır eşimle gideceğim yanına tabi onlar denizli ye gelirse ilk ve son defa ne olmuş ne bitmiş diye nasıl biri merak aslında boşver napacaksın görüpte diyorum birde neredeyse 8 yıl ben hep bu sonu bekledim dile getirmesemde hep bekledim öyle işte
 
Back
X