25 yaşındayım ve hiç dostum yok

sizi öyle iyi anlıyorum ki..
benim 2-3 tane dostum var ama onlar hep uzakta..
yaşadığım yerde tek başımayım. hadi bugün dışarı çıkayım da bir kafa dağıtayım diyebileceğim tek bir arkadaşım bile yok. aslında vardı. ve ben onlar için hakettiklerinden fazla fedakarlık yaptım, hep yanlarında oldum. Sonra benim onlara ihtiyacım olan günler geldi. bir baktım puff ortada ne dost var ne arkadaş.. Sonra oturdum epey düşündüm. Sanırım hata benim kaybetme korkumdu. Onları kaybetmemek için hep kendimden feragat etmişim. ne olursa olsun yanlarında olmuşum. Bu durum da onlarda amaan nasılsa ne kazık atarsak atalım baldan madam bizi bırakmaz döner gelir hissini uyandırmış ve kaybetme korkularını bitirmiş.
kardeşim gibi hayatımda olan arkadaşımla 1 ay kadar önce tartıştık. ben yine gittim. ama o mevcut uzaklığımızdan memnun olduğunu söyledi. ben yine açık kapı bıraktım. ama gelmedi bile. Neden biliyor musun? Çünkü hep alıştığı gibi benim tekrar ona gitmemi bekliyor. Evet çok üzülüyorum ama gitmiycem. O beni kaybetmeyi umursamıyorsa ben de birşey kaybetmem sonuçta değil mi?
Ben de çok dertliyim bu konuda :) çok yazdım o yüzden. Demek istediğim; hayatında öylesine insanlar olacağına bırak hiç olmasınlar. Hayatımızda insanları hep haketmedikleri yerlere koyduğumuz için üzülüyoruz bence..
 
Dost noktasında çok şanslı olduğumu düşünürdüm, ta ki zor günler geçirip dost sandiklarimla fikir ayrılığı yasayana kadar... Şimdi çoğu yalan oldu. Hiç biri umrumda değil... Görüşmüyorum. Ha dostlarım yine var çok şükür ama aramızda mesafeler kilometreler şehirler var istesekte telefon dışında görüşemiyoruz. Bende artık eşim ve çocuklarımla bir dünya kurdum.Kitabimi okuyup keyfime bakıyorum.
 
Aslında bu çağımızın sorunu.
Benim arayan soranım var ama ben de istemiyorum açıkçası. Zaten yeterince yoğun bir hayatım var , bir de arada samimiyet olduğuna inanmıyorum. Herkes birbirine hava atıyor gibi geliyor bana. Samimi bir dost kalmadı. He bir tane dostum var sanıyordum 15 yıldır birlikteydik ben boşanıp yeniden nişanlanınca sürekli bana bu seferde boşanırsın vs deyip durdu. Sildim attım hayatımdan. Ben şu an herkese çok mesafeliyim.
Bence en güzeli bu. Zaten sağ olsun annem ve nişanlım sürekli yanımdalar. Ufacık bir boş vaktim bile kalmıyor. Siz de bence umursamayın .
 
Size katılıyorum bence de dost kavramının içinin boşluğu ve insanların yalnizLasmasi çağımızın sorunu...
 
milas1625 .!.:
Size katılıyorum bence de dost kavramının içinin boşluğu ve insanların yalnizLasmasi çağımızın sorunu...
Genişletmek için tıkla...
Günde kaç tane konu açılıyor bu başlıklara benzer.
Valla annemin de hiç öyle kankası falan yok. Hiç arkadaşı da yok.
Babam ve çocukları var. Zaten çok geniş bir aileyiz çok şükür. Kadının vakti kalmıyor ki:)
Ben eskiden aşırı sosyaldim , şimdi hiç kimseyi arayıp sormuyorum.
En güzel şey kendi çekirdek ailenle olmak bence.
 
29 yaşındayım ve benimde dostum yok.
Derdimi dinliycek,beni özlüycek,çat kapı uğruycak,sırdaş,samimi kimse yok hayatımda.
Koca bir ailem var ama dostum yok.
Bu zamana kadar da hiç olmadı.
Olduğunu sandığım kişi arkamdan vurdu.
Ama sanırım dostsuz kalmakta hatalı olan benim.
Frekans tutturamıyorum kimseyle.
Fazla sahiciyim.
Gülüp geçemiyorum pembe yalanlara ve abartılı anlatımlara.
Anında içim buz gibi oluyor.

Amannnn napalım belki olmaması olmasından daha hayırlıdır hakkımızda.
 
Ben o konuda çok şanslı gruptanım nispet gibi olmasın ama Dostum 1 tane var 10 yıldır hayatımda ama cidden çok ciddi emek isteyen bir olay. Dost olmak lafta olmuyor bence, iyi günde kötü günde diyoruz ama kötü gün geldiğinde yanında olmak o kadar kolay değil. Birbirimiz için kardeşlerin yapamayacağı şeyler yaptık o derece. Herkesin yapacağı şeyler olduğunu düşünmüyorum. Herkes yalan bir o samimi geliyor bana :) 1 kere koptuk gibi oldu ama düzeldik, çok üzüldüm kolumu kaybetmiş gibi hissettim. Onun hakkını asla ödeyemem o olmasa şu an ki ben olmazdım biliyorum.
Belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar hiç kalıcı olmuyor ama onu gördüm.
Çocukluk, saflık döneminde tanışıp dost olduğumuz kişilerle genelde uzun süre sürer o arkadaşlık, yani ben öyle düşünüyorum.
Bu saatten sonra sizi üzmek gibi olmasın ama dostluk değil de sadece arkadaşlık kazanırsınız. Gelip geçici ilişkiler olur.
 
Ben otuzdokuz yaşındayım da hala aynı durumdayım. Sivri dilli, cimri ya da pasaklı değilim, aksine çok fazla düşünceli ve naziğim. Sert ve düşüncesiz olsaydım da öyle uzaklaşsalardı içim yanmazdı bari. Var bişey demek ki insanlara itici gelen. Yalnızlığa alışkınım ve seviyorum da ama insan bazen istiyor şöyle bi dostum olsun, beraber pek çok şey yapalım falan. Aslında bu konuyla ilgili bir uzmana gitmelisiniz. O da işe yaramazsa takmayacak, en güvenilir ve ağzı sıkı dostunuzun yine kendiniz olduğu gerçeğiyle yaşamaya devam...
 
Yani konu çok özet ama kimse kimseyle tipi için dost olmaz onu bi kafadan at derim Başka sebepler olabilir oralara yoğunlaş.
 
Ben de senelerdir dost dediklerimden kazik yedigimden insanlardan uzaklastim. Kizlarim buyudu onlarla takiliyorum şimdi . Bu yuzden kimseye ihtiyacim olmuyor. Sen kendini suclama . Şimdi menfaat nerdeyse insanlar orada . Ya yedirceksin devamli ya da insanlari guldurceksin eglendirceksin . yoksa zor dost bulmak
 
Bende öyleyim hiç arkadaşım dostum yok sevgilim var birtek onuda kaybedersem yapayalnızım
 
Benimde hic arkadaşım yok. Ama suc bende birininbana karşı olmasa dahi baska birine ihanet ettiğini veya insani duyguları benimle uyuşmadığını görünce direk arkadaşlığımı kesip atıyorum. Nabayım huyum böyle.
 
Ben böyle konuları okuyunca şaşırıyorum. Ben arkadaş konusunda çok seçiciyim. 26 yıllık bir dostum var hala dostluğumuz devam ediyor. Onun kadar yakın olmasa da iki adet dostum daha var. Son on yıldır dost diyeceğim kimseyi almadım hayatıma.

Öte yandan sizin gibi olan iki tanıdığım var. Biri kuzenim benimle yaşıt. Tek arkadaşı benim. 31 yılık hayatında ne okulda ne iş hayatında arkadaş edinmedi. Sebebi belli, çok fazla takılır insanların hayatı yaşama şekillerine. Herkes kendi gibi olsun ister. Öyle olmayınca da yalnız kalır. Öteki arkadaşım mümkünse hiç görüşmek istemediğim bir arkadaş. Sürekli arar, saatlerce konuşmak ister. Gereksiz bir ilgiye boğar insanları. Bunaltır. O da yalnız.

Yani ben belli bir yaşa gelmiş hiç dostu olmayan insanlarda bir sorun olduğunu düşünüyorum. Hiç öyle herkes nankör, herkes kalbinin ekmeğini yiyor işte, ben iyi niyetimden kaybediyorum arabeskliğine sığınma halini kabul etmiyorum.

Belki fazla özgüvensiz ve zayıf olabilirsiniz. Bu durum beni iter mesela. Güçlü ve özgüven sahibi insanları severim dost olarak. Belki, fazla ilgilisiniz. Bu da beni boğar ve geri çekilirim. Belki de bu konuyu o kadar büyüttünüz ki zihninizde, doğal olarak hareketleriniz yapmacık geliyordur.
 
Bu devirde dost mu kaldı ya? Yediğim kazıklardan burdan memlekete yol olur. Artık yeni biriyle tanıştığım zaman ‘dur bakalım bu nerden vuracak’ diye tetikte bekliyorum, birine derdimi anlatmaya korkuyorum acaba aleyhimde koz olarak kullanır mı diye, biri bana iyilik yaptığında bile ‘acaba ne çıkarı var da iyilik yapıyor’ diye düşünüyorum. En büyük hayalim dağ başında bi evde mandıra filozofu gibi yaşamak.. Psikolojim bozulmuşya la benim
 
ichbinelise .!.:
sürekli davet ediyorum, yazıyorum hal ve hatırlarını soruyorum. Ancak aynı davranışı göremiyorum.
Genişletmek için tıkla...

Allah Allah neden o zaman acaba?
Gerçi dost dediğin çok olmaz öyle
Birkaç tane olur
Yani "arkadaş" ım çoktur mesela
Ama dostum dediğim iki insan var
İkisine güvenirim tamamen öyle
Ki bence bu normal
Herkesle öyle kardeş gibi olunmaz ki
Bir de ben de 11 yıllık dostum dediğim insan 10 Euro yüzünden bitirmişti tövbeler olsun:)
 
Günde 4-5 misafir ağırladığımı bilirim.Aile dostları,akrabalar,arkadaşlar... Değişiklik olsun diye bir kaç sefer çocuğumla çocuklu evlere oturmaya gitmek istemiştim.Maksat çocuklar oynasın iki Hoşbeş ederiz bizde diye.aynı gün 2 kişi cevap vermedi geleceğim mesajıma.1 i reddetti diğer 1 si de 'ya kusura bakma canım 1 gün önceden haber ver bana olur mu'dedi.Bahane çok .. sanki kraliyet ailesini ağırlayacak alt tarafı anne çocuk bi kahve içmeye geliyor .ama yok Bu zamanda kimse misafir istemiyor canım maalesef eskisi gibi değil insanlar ...
 
ichbinelise .!.:
En azından ailen, kızın ve bir kocan var. Ben ise bekarım ve sevgili bile bulabileceğimi sanmıyorum. Sanki bir karabüyü yapılmış gibi, bu kız hep yalnız kalsın diye.
Genişletmek için tıkla...
Eş başka dost başka. Eşinle olan bir sikintini bile kimseyle paylaşamiyorsun. Yada başka bir sikintini eşinle..
 
En iyi dostum Annem ... ne büyük şans değil mi yalansız çıkarsız dolansız beraber gülüp beraber ağlayabiliyorsun Allah başımdan eksik etmesin.kimsenin de etmesin.
Şuan arkadaşlıklar bile anlamsız herkes çıkarı peşinde o yüzden ailen varsa iyi anlaştığın yeter artar daha ne.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
hayatın her anında yaşadığım eziklik ve yalnızlık
14 15 16
Yorumlar
302
Görüntüleme
41K
olympiass
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…