Aynı şehirdeysek çıkmasına gerek yok. Ama işinden dolayı bir şehire gitmek gerekiyorsa mecburen. Ayrıca ne bu sorgu sual bu benim düşüncem çocuğum için onun güvenliği için endişe etmem kadar doğal bişey olamaz. Müge anlida çok tane olay izliyoruz farkında mısınız ortam güvenli değil siz hâlâ neyin derdindesiniz.???Peki kaç yaşında kendi ayrı eve çıkabilir ?
Ne alaka bende odam olsun isterdim ozamanlarda ama ailemin imkanı okadarina yetmiş ne var bunda. Salonda uyurduk en çok o odayı kullanirdik. Oturma odasında giyinir soyunurdum kimsede çat kapı dalmazdı. Şuan ki benim imkanım el veriyor çocuklarımın odası var. Odam yok diye kötü bir çocukluk gençlik geçirmiş olmuyoruz. Çocukluğumu da gençliğimi de en güzel şekilde yaşadım. Ayrı odam yoktu ama çok rahat günlükler tuttum kimsede alıp okumadı sevgililerim oldu kimsede karışmadı babam sadece "erkek arkadaşın olabilir ama kimsenin duygularıyla oynama ahını alma" derdi. Böyle bir baba bana ayrı oda veremedi diye ondan nefret mi edeyim evi mi terk edeyim. Gayet mutluydum yeniden dünyaya gelecek olsam aynı ev aynı mahallede aynı aileye gelmek isterdim. Kötü bişey demedik...Bu normal mi simdi, kocaman 18 yasindaki bir insanin odasi yok, nerde giyinip soyunuyorsun her seyden once tuvalette falan mi??? Hicbir ozel alan olmamasi korkunc bir durum, eziyet resmen, bu sekilde cocuk buyuten aileler de kor cahil aileler olluyor zaten burda hic normal bir durummus gibi gostermeye calismayin.
Kendinize ait özel alanınız yok ve bu çok büyük bir sorun. Ben de aile evinde yaşıyorum. Ama kendi isteğimle ve sadece anne baba var kardeş yok. Bunun yanında istediğim zaman kendimi izole edebileceğim kimsenin düzenine karışmadığı gayet ferah bir odam var. Tüm bunlara rağmen bile zaman zaman bunalmış hissedebiliyorum ve bazen kimseyle iletişim içinde olmak istemiyorum. Akşamları genelde yalnız takılırım mesela bir de ben yalnızlığı ekstra seven bir insanım. Sizin yerinizde hayal edemedim kendimi çıldırırdım herhalde.Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık.
Neden bu kadar uyaroğlusun? Yani para diyolar dökülüyosun, oda diyo veriyosun. Çantan karıştırılabiliyo. Şu çanta hareketi bana yapılsa yapıştırırım ağzına bir tane kimse kusura bakmasın. Kapının kilidine online satış platformlarından bir çözüm bul. Bul şehir dışında bir iş çek git izin bekleme.inanın söyledim ama eskiden biz de evde kalabalık yaşıyorduk sonra çok ararsın bu zamanları diyor annem.
Arada bir sigara içtiğim oluyor, erkek kardeşim 12 yaşında çantamı karıştırmış paketi annemlerin yanına götürmüş sigara içiyor diye. Cidden ergen çocuk gibi takip edilmekten de bıktım
Merak ettim görüşünüzu , çocuğunuzu kneri duygu ve düşünceleri olabilme ihtimali var mı diye ? Müge anlida evli kadınların da başına bir şeyler gelebiliyor, yasli amcalarinda , genç güçlü erkeklerin deAynı şehirdeysek çıkmasına gerek yok. Ama işinden dolayı bir şehire gitmek gerekiyorsa mecburen. Ayrıca ne bu sorgu sual bu benim düşüncem çocuğum için onun güvenliği için endişe etmem kadar doğal bişey olamaz. Müge anlida çok tane olay izliyoruz farkında mısınız ortam güvenli değil siz hâlâ neyin derdindesiniz.???
katılıyorum maalesefaileyle yaşamak bedava gözüküyor ama bedelini mental sağlığınız ile ödüyorsunuz…
Uyaroğlu olmakla alakası yok kavga gürültü çekecek halde değilim kimseye de saygısızlık yapmak istemiyorum aldım karşıma konuştumNeden bu kadar uyaroğlusun? Yani para diyolar dökülüyosun, oda diyo veriyosun. Çantan karıştırılabiliyo. Şu çanta hareketi bana yapılsa yapıştırırım ağzına bir tane kimse kusura bakmasın. Kapının kilidine online satış platformlarından bir çözüm bul. Bul şehir dışında bir iş çek git izin bekleme.
Ben de o yaşta ailemle yaşıyordum ailemi çok seviyorum ama yetişkin olarak onlarla yaşarken yetişkin gibi hissedemiyordumMerhabalar,
Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.
23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.
Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.
Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki
Ayrıca şunu da eklemek istiyorum, eve geliyorum üzerimi değiştirip duş alacağım zamanlar oluyor odaya çat kapı giriyorlar sürekli cidden sorun bende mi anlamıyorum
Uyaroğlu olmakla alakası yok kavga gürültü çekecek halde değilim kimseye de saygısızlık yapmak istemiyorum aldım karşıma konuştum
Anlamıyorlar yapacak bir şeyim yok, evden çıkacağım
Kpss deneyebilirsin veya şehir dışında, taşınmanı gerektirecek bir yerde işe girmeyi falan dene. Sakın evden kurtulmak için evliliğin kucağına atlayıp yanlış kararlar verme.Merhabalar,
Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.
23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.
Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.
Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki
Ayrıca şunu da eklemek istiyorum, eve geliyorum üzerimi değiştirip duş alacağım zamanlar oluyor odaya çat kapı giriyorlar sürekli cidden sorun bende mi anlamıyorum