Beraber çıkıyoruz yemek yemeye gidiyoruz alışverişe gidiyoruz bı şeyler içmeye gidiyoruz.Eve geliyoruz saat olmuş on,on bir.hic önemli değil güvenlik korkusuysa eğer ,o saatte yaşadığımız yerin nasıl kalabalık olduğunu ve bana bı şey yapmak isteyen biri çıksa etrafta ne kadar çok mudahele edecek insan olduğunu o da biliyor ve görüyor.fakat bu saat mevzusunu asamiyorum.sakince soruyorum neden bu saatte gelemiyorum diye gelmemelisin bı daha olmasin diyip geçiyor endiseleniyorum ya da korkuyorum bile demiyor.mesela öyle dese oturup anlaşmaya çalışırım ya da güvende olduğumu kanıtlamaya çalışırım ama bana onu bile demeden sadece hava karardı ne işin var hala ,saat kaç oldu bu saatte gelinmez ,bı daha böyle bı şey tekrarlanmayacak cümlelerinden başka bı şey kurmuyor ki.
Yetişkinliğinizi kabul etmiyor, sıkıntı bu.
Bütün bu eylemleri ikiniz yapabildiğinizde sıkıntı, dışarıda tehlike yok ama sizin tek başınıza dışarda olmanızı istemiyorsa, tek seçenek bu.
Annenizi siz tanırsınız, ya huyuna gidip güzellikle alıştıra alıştıra yetişkin bir kadın olduğunuzu ve artık böyle kısıtlamaların can sıkıcı ve baskılayıcı olduğunu anlatacaksınız.
Ya da (benim tercihim hep budur çünkü kestirmedir, uğraşamam insanla) direkt olarak sen bana karışamazsınla girip, ne zaman ne yapacağınıza kendinizin karar vereceğini ve bu sürede gerekirse onunla iletişim kurmayacağınızı söyleyeceksiniz.
Bir delirme her sorunu çözer çünkü tokat etkisi yapıp insana ne oluyor dedirtir.
Güzellikten anlamayanın da hakkı gerçeklerin haykırılmasıdır.
Genç arkadaşım, iyi bir evlat, düzgün bir kadınsın.
Kendine güvenin hiç azalmasın ama hakkını yeri gelir annene yeri gelir kocana ya da patronuna da korumak zorundasın.
Hiçbir devrim kolaylıkla olmadı, sizin evdeki de kolay olmayacak ama elbet olacak, ha gayret