Az buçuk konuştuklarımızdan bilirsin ya, benim anne tam bir paranoyak. Bir gün artık canıma yetip önüme alıp bağırıp çağırıp konuşana, beni hasta edene kadar bir türlü anlamadı... Her şeyim kısıtlandı dışarı çıkma konusunda.
Başıma bir hal gelecek diye o kadar çok korkardı ki, evden okula giderken dahi zilyon kere tembihlenirdim sabah çıkmadan, hatta gücenirdim de "Ülen ben salak mıyım da sürekli böyle anlatıp duruyor bu kadın" diye
Neyse, gece çıkmalar yasak, kesinlikle kadın deli oluyor başıma bir hal gelir diye... Noldu?
Nolduğunu söyleyeyim, annemleri bir güzel uyuttum ve gece 12-1den sabah ezanına kadar gezdim kaç sene. :)
Başıma da bi hal gelmedi, bilirdim ortamları, nerede ne yapacağımı, nereye bulaşmayacağımı vs. Ee? Ölmedik.
Sonradan anneme anlattım, sıktılar sıktılar akşam 9-10da çıkamazsın dışarı dediler, işte bize de gecenin 2leri kaldı. eheheh.
Olduk yalan makinesi.
Yapmasınlar vallahi gençlere, hiç gerek yok.
Başıma bir hal gelse, annemler bulamazdı bak, daha mı iyi oldu habersiz gittiğim?
Bunu da düşünsünler.