22 yaşında 9 Aylık evliyim boşanmak doğru bir karar mı?

Umaysglm

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
30 Mayıs 2020
25
69
27
Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
 
Son düzenleme:
22 yaşında evlenmeniz yanlış. Daha ergenlikten bile yeni çıkmış genç bir kadınsınız. Hayata dair deneyimleriniz çok az, o yaşta insanlar ne istediğine bile karar veremezken evlenmek doğru değil. Çocuk yapmayın, çocuk sorunları düzeltmez, onun yerine bir evlilik terapistine danışın. Sağlıklı bir genç birey olarak sağlıklı bir cinsel hayata, saygı görmeye ve geleceğinizi planlamaya ihtiyacınız var. Tekrar ve tekrar yazıyorum bir terapiste danışın.
 
Ayrilirsan pisman olmak bir tarafa sukredersin. Allah kurtarsin.
Abla seviyorum ama onu ya da evlendiğim için sevmek zorunda olduğumu düşünüyorum bilmiyorum..
22 yaşında evlenmeniz yanlış. Daha ergenlikten bile yeni çıkmış genç bir kadınsınız. Hayata dair deneyimleriniz çok az, o yaşta insanlar ne istediğine bile karar veremezken evlenmek doğru değil. Çocuk yapmayın, çocuk sorunları düzeltmez, onun yerine bir evlilik terapistine danışın. Sağlıklı bir genç birey olarak sağlıklı bir cinsel hayata, saygı görmeye ve geleceğinizi planlamaya ihtiyacınız var. Tekrar ve tekrar yazıyorum bir terapiste danışın.
Asla kabul etmez evlilik böyle olur daha ne bekliyorsun ki benden diyor😔
 
Hepsini okumadım sadece şuraya takıldım "yaşıma göre bakımlı bir insanım" 🤣🤣🤣 22 yaşındasın ya hani bakımlı olunan yaşlar bu yaşlar değil mi? Ben mi yanlış biliyorum anlamadım aydınlatsın biri beni 🤣🤣 konuma gelirsekte hepsini okumadım ama çocuk yapmamış olmanız allahın bir lütfu.. Sana boşan veya boşanma demem ama şunu söyleyebilirim boşanmak da evlenmek gibi doğal ve olağan birşey boşanmayı çok büyütüyoruz biz toplum olarak kendine bunu aşıla lütfen..
 
Klasik memeden ayrılamamış fazla şımartılmış birey olamamış kişi. Ayağının altına kurban olayım nedir ya ne bicim sevgi sekilleri. Allah kurtarsın. Düzelir mi dersen zannetmiyorum ama boşan demekte dile kolay. İnsanın özgüvenini yaşam amacını sömürür böylesi. Daha çok gençsin.
 
Ayrıl.

Bu devirde öyle dul mu derler diye bişi kalmadı.Ayrıca evlenmek de hak boşanmak da.Böyle saçma şeyler düşünme.

Kocan o kadar duygusuz ve ilgisiz geldi ki önce dedim seninle paravan evlilik mi yapmış acaba..Ama 4 ay da peşimden koştu diyorsun ..Evlenince tuhaf bi rehavete kapılmış anlaşılan.Hala kendisini bekar sanıyor..Üstüne bir de cinsel problemleri var.

Eğer cinsel sorunları da dahil tedaviyi kabul eder ve aile terapisi almak istediğini söylerse belki bi şans daha verirsin (ama kendinde hata bulacak birine benzemiyor burdan bakınca) Böyle bir şans da istemezse zaten ayrıl çocuk da yokken (lütfen çocuk yapma bu adamdan)

Kız kardeşimle çarşıya gitcez ya izin vermezse korkusu yaşıosun?? Yazdıklarını bir daha oku.Böyle saçma korku mu olur. Böyle evlilik olmaz ,sen onun kölesi değilsin.Annen de arkanda, lütfen kendini kurtar ve boşan.
 
Şok oldum bence yaşadıkların normal değil. Dengesizmiş sanırım kimse evlendikten sonra bu kadar degişmez hele bide 1 sene içinde. Evliliğin en tatlı zamanları. Bence karşına alıp ciddi ciddi konuş uyar. Devam ederse boşanmayi düşün
Ben de bunu söylüyorum ama benim yapım bu diyor. O zaman nişanlıyken yalan mıydı herşey diyorum kavga çıkıyor. Beş dakika yüzü gülsün benden mutlusu yok herşeyi unutuyorum olan biten ama geri aynı emirlere devam😔
 
22 yasinda olup yasina gore bakimli olmak ne demek? yasina gore bakimli olmak yasimdan genc gosteriyorum anlamina gelir sekerim. 22 yasindan daha genc ne gostereceksin zaten genceciksin :)

esinle ilgili yorum yapmayacagim cunku senin de daha zamana ihtiyacin varmis evlenmek icin. henuz hayalperest hareket ediyorsun. allah gonlunuze gore versin.
 
Abla seviyorum ama onu ya da evlendiğim için sevmek zorunda olduğumu düşünüyorum bilmiyorum..

Asla kabul etmez evlilik böyle olur daha ne bekliyorsun ki benden diyor😔
Evlilik böyle olmaz. Evlilik bir takım işi, çocuk büyütmek de. Sizin uyumlu olmanız gerek ki mutlu olun. Hatasını kabul etmek ve o terapiste gelmek zorunda. Siz yine de söyleyin, ya gelirsin ya da yolun sonu görünüyor diyin. Ona bağımlı olmadığınızı anlaması ve kendine çeki düzen vermesi gerek. Kararlı durun, ciddiyetinizi anlasın.
 
Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben yaşıma göre çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
22 yaş ve mutsuzluk kelimeleri yan yana hiç olmuyor. Umarım en doğru kadarı alır, hep mutlu olursunuz. Üzgünüm ama eşiniz sanki evlenmiş olmak için evlenmiş. Ayrıca koca bulunur ama aile bulunmaz. Eğer sizin ailenizle alakalı kısıtlamalar getiriyorsa bırakın o adamı
 
Sevgili kardeşim öncelikle senin mutluluğun önemli yok el alem dul der mi şunu der mi diye düsünmeyin o el alem önce kendine baksın. Evlilik bu değil gençsiniz eğer içinizde bu evliliğe dair hiçbir inanç kalmamışsa bakin anneniz bizim kapımızsana açık demiş bu çok önemli ailesi tarafından sahip çıkılmayan var şanslısınız. Yapacağınız şey belli konuşacaksınız açık açık hala mi devam ediyor herkes kendi yoluna hem gençsin Allah belki daha iyilerini çıkarır karşına kendini böyle harap etme iyiki şu durumda çocuk yok
 
Ben de bunu söylüyorum ama benim yapım bu diyor. O zaman nişanlıyken yalan mıydı herşey diyorum kavga çıkıyor. Beş dakika yüzü gülsün benden mutlusu yok herşeyi unutuyorum olan biten ama geri aynı emirlere devam😔
Öyle birşey yok maalesef nişanlıyken yüzünü göstercekti o zaman. Bak ne güzel ailen de arkanda sen sağlıklı karar vermeye bak. Dulmuş bilmem neymiş onlari düşünme çocuğun da yok daha 1 sene bile olmamış. Biri ne der diye düşünme mutlu olacağın şeyi yap
 
22 yasinda olup yasina gore bakimli olmak ne demek? yasina gore bakimli olmak yasimdan genc gosteriyorum anlamina gelir sekerim. 22 yasindan daha genc ne gostereceksin zaten genceciksin :)

esinle ilgili yorum yapmayacagim cunku senin de daha zamana ihtiyacin varmis evlenmek icin. henuz hayalperest hareket ediyorsun. allah gonlunuze gore versin.
Abla demek istediğim aslında bu yaşta bile evliliğin sorumluluklarını kaldırabiliyorum aynı zamanda kendime de bakıyorum demek istedim fakat yanlış kelime kullanmışım ağlayarak yazdım konuyu affola..
 
Yani anlattığınız duruma bakılınca ayrıldığınızda şu anki durumunuzdan daha kötü ne olabilir ki pişman olacaksınız? Yemek yapmayı, azarlanmayı, değer görmemeyi özlemeyeceksiniz herhalde. Gerçekten evliliğinizde bir gelecek göremiyorsanız boşanın tabi ki. İnsan bir kere yaşayabildiği bir hayatı kendine neden zehir etsin?
 
X