Kızlar okudum mesajlarınızı, misafir konusunda bence de çok haklısınız. Benim de kuzenimin eşi doğum yaptı geçen hafta. Eşimle ve kayınvalidemle hastaneye gittik hemen gördük çıktık. ( çok yakın mesafede oturduğumuz için gitmek istedim) bence hastane ziyaretleri kısa olduktan sonra sıkıntı değil ama aksini düşünen de olabilir tabii. Kv sürekli evine de gidin ziyaret edin, kuzenin yoktu hem onu da görün diyip durdu ( eksik eşyalar varmış onları almaya eve gitmiş bu yüzden karşılaşmadık) ben yorum yapmadım peki falan dedim sustum. Benim anlamadığım şey; bunu neden bize söylüyorsun (onu ilgilendirmeyen her konuda tavsiye veriyor), biz de düşünebiliriz?? İkincisi evine gitmek istemiyorum zaten kız daha yeni doğurdu. Neyse sonra başka zaman yine konusu açıldı, evine gidin vs dedi. Ben de dedim artık bence kırk gün olmadan (anne bebeğe, bebek dünyaya alışmadan) gitmeye gerek yok. Ben olsam istemezdim…. (Küçük bir yerde yaşıyoruz) burada gitmezsen ayıp olur gitmek gerekiyor vs vs bir şeyler dedi. Ben başka şeyler dedim neyse özetle kalp kırmadan anlatmaya da çalıştım ama bilmiyorum tabii durum neyi gösterecek… Bunu kendi anneme de söyledim çünkü o başka şehirde yaşıyor ve bize geldiğinde zaten normalde birçok kişiyle görüşmeye çalışıyor. Eminim bir çok kişi ona, sen dönmeden gelelim biz sonra gelemeyiz falan diyecek ve annem de tamam diyecek. Annem şimdiden mevlüt yapalım hem herkes aradan çıkar demeye de başladı. Tamam iyi güzel de mevlüt yapacak hava olacak mı bende acaba? Bir de bence cidden sırf insanları tek tek ağırlamakla uğraşmamak için komple büyük bir dua organizasyonu yapıp kaç günlük yorgunlukla biiir sürü insanı çağırmak da kolay bir şey değil. Bunca şeyi düşünmek bile beni strese sokuyor ya. Neden insanları rahat bırakmıyoruz gerçekten? Benim çevremden tek duymak istediğim şey; sen rahat ol, her şeyi hallederiz biz. Fakat bunun yerine; şunu şöyle mi yapsak, böyle mi yapsak, şöyle mi olsa, buzluğa şunu mu koysak. Yahu kasmayın bu kadar diyorum çünkü bunları duydukça ben de kasılıyorum. Geçenlerde abimin eşi, en az senin kadar heyecanla bekliyoruz, seninle bir biz de doğuracağız dedi. Benim sakin olmam gerekiyor bunun için sizin de sakin olmanız gerekiyor dedim ve sustu… Ay bir de diyor ki, bayrama denk getir de biz hepimiz gelmiş olacağız zaten
(onların memleketinde bizim ev, kendi annesi falan benim olduğum yerde)Fazla ve boş konuşmak gibi geliyor bu bana. Çok canımı sıkıyor gerçekten.
Herkesin kendi aklı, fikri ve düşüncesi varken, herkesin farklı bir yaşantısı varken, ve ben sana karışmıyorken sen niye bana karışıyorsun oluyorum gerçekten…. Acaba hamilelikten (hormonlardan) dolayı mı bu kadar hoşnutsuz oluyorum, emin değilim
Umarım hepimiz için bebeğe alışma süreci sakin ve huzurlu geçer. Bize anlayışla yaklaşan, empati yapabilen insanlarla beraber bu süreci yaşarız. Zorluklarla değil kolaylıklarla karşılaşırız