Bende anlatmıyorum kimseye çünkü anlattığım en büyük aile fertlerinin bile sadece kendilerini düşündüğümü gördüğüm an vazgeçtim hepsinden, o bencillikleri gözüme çarptığı gün. O yüzden burada dertleşiyoruz ya kimseye anlatma ihtiyacım kalmıyor, burayı çok sevdim kalbimi rahatlatıyorsunuz hepiniz
bence sen de takılma insanlara çünkü özünde insan çok bencil bir varlık ve anladımki en yakın arkadaşım bile dediğin insan senin en çok ihtiyacın olduğu gün aramıyor sormuyor bile seni önemsemiyor. Bu da demek ki her yolda yalnızız bilelim ona göre yaşayalım kimseye de çok fazla anlam yüklemeyelim. Sonra üzülüyoruz boş yere.
Ne güzel yazmışsınız, işin aslı bu yola çıkarken ve evlendiğimizde hiç çocuğumuzun olmayacağını biliyordum ve bile isteye evlendim eşim ciddi anlamda azosperm hastası ve en zor hasta gurubu. Ama biliyormusun sanki kalbimde bir güç bana inanç verdi ve olacak dedi sadece mücadele edin. Eşim sırf benim hatrıma yok demedi her tedaviye tamma dedi ve hiç inanmıyordu. Şimdi aslında öyke imkansız bir noktadan geldikki bu güne benim vazgeçmek yada orta kalitede embriyoya hayıflanmak gibi bir lüksüm yok aksine deli gibi sevinmem gerekiyor. Ama ne olduysa oldu benim o çok inanan kalbim vazgeçti bu dönem artık içimde anlayamadığım bi sakinlik var. Belkide çok yıprandık bu aşamaya gelene kadar bi durulmaya ihtiyacım da olabilir. İnşallah bizler için en güzeli hayırlısı neyse o olsun