Kızlar hali hazırda cesaretim gelmişken size yazayım bir daha bende bu cesareti görürmüsünüz emin değilim
biliyorsunuz doğum konusunda aşırı panik atağım var. Bazen geceleri tansiyonumu ölçüyoruz , nabzım yüksek çıkıyordu… vajinal doğummus sezeryan doğummuş farketmeksizin ikiside beni korkutuyor. Ama kendimi rahatlatma yöntemi buldum. Geçici bir cesaret olabilir ama
bundan 50 sene önce insanlar köylerde ebe arayıp bulamıyorlardı. güveneceği kimse olmadan doğum yapan milyarlarca kadın vardı…Hiç acımayacak dememiz inandırıcı değil ama sonunda bir bebek gelecek kucağımıza. Yüzünü gözünü gördüğümüz ilk anı.. kucağımıza alışımızı ve kokusunu düşünelim. Onu büyürken izlemek gibisi olabilir mi? 9 ay kapalı bir kutuda tipi kime benziyor saçı ne renk, sağlığı nasıl, kalbi attı mı diye diye bu zamanlara geldik… en önemlisi sağlıklı olmaları. Eğer bu bebekler bize nasip olmasaydı belki bedenen değil ruhen bir acı yaşıyor olacaktık ki ben daha önceki kayıplarda kürtaj masalarına yatmak zorunda kaldığımda bunu çok derinden hissettim. O zaman yaşadığım üzüntü tarif edilemezdi. Kürtaj olmadan önce yan oda da bir bebeğin doğduğunda ilk ağlama sesini duyduğumda eşimle sarılıp ağlayıp dua etmiştik. Hatta bir ara ben tekrar hamile kalır mıyım bebeğim olur mu diye gece yarılarına kadar bu kulüpte gezdim bir sürü şey okudum. Acı ile travma ile korku ile yaşamayalım bugünleri. Hamileliğim son günleri makyaj yapıp fotoğraf çekip bebeğimizle konuşup bekleyerek geçirelim. Duamız sağlıklı olmaları olsun. Geri kalan yaralar acılar sancılar gelir geçer. Uçaktan korkanlara hiç bir uçak havada kalmaz derler :) bu bebeklerde içimizde kalmayacak. Öyle ya da böyle gelecekler. Sağlıkla mutluluklar bereketiyle gelsinler. Uykusuz geceleri konuşmamız yakın… inşallah
yavru kokusu ne güzel şey ya, ne büyük hediye 
Tırnak makası da koydum , kâğıt törpü de attım çantaya 
mutlu musun
bir sikinti olmazsa 14 aralikta kizimla kavusuucaz. 
