Şu cümlene harfiyen katılıyorum canım, iç sesim olmuşsun adeta.
"Pilatese giden arkadaşlarıyla çaya kahveye gezmeye giden alışveriş yapan sabah kahvaltılara giden evinde huzurla oturup kendine vakit ayırabilen o zengin ev hanımı olmak istiyorum
"
Ben de üni 3'te yani 22 yaşta başladım çalışmaya yarı zamanlı olarak proje ofislerinde falan. Mezuniyetten sonra da 7 yıldı bitti full-time çalışıyorum. Başlarda iş beni tatmin ediyordu ama artık asla mesleki açıdan tatmin olamıyorum. Patinaja düşmüşüm de yerimde debeleniyormuşum gibi hissediyorum. Maaş da tatmin etmiyor en başından beri etmiyordu ama tecrübe için başlarda çok önemsemiyordum. Yürümüyor yani artık.
Doğum izni itibariyle inşallah kafamı toparlayıp ileride ne yapmak istediğim konusunda da bir karara varmaya çalışacağım. Buraya yeniden dönmek istemiyorum. Ama hayat boyu ev hanımı olmak da bana göre değil bunun da farkındayım. Sadece biraz dinlenmeye, sağlıklı düşünmeye ve en doğru kararı vermeye ihtiyacım var...