Emzirmeyi sonlandırmadan 2 3 ay önce güle güle meme diye bir kitap var onu okuduk ama hiç etkilenmedi ve okumamı dahi istemedi. Biri oma büyüdüğünü söyleyince de kızgın bakıp küsüyordu
Benim kızım da en büyük şansım günlük yaşam becerilerinde gördüğü olayları hikayeleştirince kavrayıp anlamadı oldu. Mesela daha önce oto koltuğunda oturup araba sürmemi istemiyordu hep ağlıyordu al al diye kendini yırtıyordu hatta uykusu varsa çığlık kıyamet gidiyorduk emerek uyuyacak ya. Bir gün küçük bir kazaya şahit olduk motoru düşmüştü bi kadın da ağlıyordu. Bende işte anlattım arabada sessiz olmamız gerekiyor yoksa dikkatimiz dağılır ve yanlışlıkla başkasına zarar verebiliriz gibi. Ablanın da sanırım bebeği var ve senin gibi sürekli anne beni al vs bağırdığı için dikkati dağılmış ama kimsenin canı yanmamış dedim. O günden sonra hiç ağlamadı hatta anne dikkat et demeye başladı
Memeyi bıraktığımız günde hiç öyle bir kararım yoktu aslında ama tansiyonum düşüyordu. Kahvaltıya gittik yan masada bir kadın iki tane ünsilin iğnesi yaptı. Anne abla uf dedi bende evet abla uf dedim. Sonra baktım evde de tekrar ediyor yanında da iki çocuğu vardı. Bende burdan hikaye çıkararak anlattım. İşte kızım bak ben artık çok yorgun oluyorum, üzerimde uyuyup emdiğin için her sabah belim ağrıyor. Göğüs uçlarım çok acıyor. Sanırım abla da abileri çok emzirmiş büyüdüklerinde bile emmişler o yüzden uf olmuş dedim. Artık emmesek olur mu dedim durdu ve tamam dedi. İlk kez tamam dedi normalde kendini ordan oraya atardı. Sonra inanmadım ben tabi iki dakika sonra yine ister sandım o sırada düştü normalde meme diye gelir gelmedi. Artık sana süt vericez marketten baba alsın mı dedim ona da tamam dedi. Yara bandı aldık sonra sütle beraber, pazartesi de işe gittiğim için kolay oldu. Sadece bir kere ilk gece yatarken ağladı gösterdim yara bandını iyice baktı içli içli ağladı sarıldı yatıştı. Şimdi her gün soruyor bantı hiç çıkarmıyorum evdeyken hiç istemiyor. Yani özet olarak uf oldu şeklinde bıraktık
umarım hormonlardandır yaa. Belli düzeyde stres de iyidir aslında ne çok rahat ne çok kaygılı olmalı
yani kafama göre hareket ediyorum işte bugün yemek yapmayıp peynir ekmek de yiyebilen biriydim ama alışcaz artık. İlk duyduğumda dedim ben ne yapcam şimdi ömür boyu çocuk bizle olacak falan diye saçma sapan şeyler düşündüm sonra öyle düşündüm diye kendime kızdım 
canım demek ki bu kaygılar normalmiş. İçgüdüsel olarak hem bebeği düşünüyoruz, hem de bazen egomuza yenik düşüp bencil düşüncelere kapılabiliyoruz. Ancak annem demişti ki normal doğum çok zor ama bebeğini aldığın an öyle güzel ki anında sana acısını unutturuyor. Ve keşke daha önceden yapsaymışım diyorsun öyle güzel bir his demişti 
belki de zor olduğu için güzel zaten
size de hayırlı olsun geç gitmek en iyisi zaten ama sıkıntılı olunca öğrenir öğrenmez mecbur gidiyorsun beta takibi keseyi görebilecek miyim kalp atışı diye telaş ediyor insan günler geçmek bilmiyor
Kızım 5 yıl sonra geldi ikinci bebek te 5 buçuk yıl sonra geldı 
Tatıllerde o uyur bız gece gezerdık asla yük olarak görmedik onu hep yanımızda kimseye de bırakmadık. Bebek arabasında ,kanguruda uyurken bızımle gezerdi.
7.haftadan itibaren cinsiyet tahmini yapan biri vardı keseye göre beni bulsunnnnn 
