Merhaba arkadaşlar bende 1 Kasım 2022 tarihinde 5. Gün 3AB dondurulmuş embriyo transferi oldum.
7. Gün Beta Hcg 47
9. Gün Beta Hcg 127
11. Gün Beta Hcg 360 çıktı.
Doktorumuz önümüzdeki cuma günü ultrason için randevu verdi. Bu sürece gelinceye kadar çok zorlu zamanlar geçirdik. İlk tüp bebek denememizdi sonucun pozitif olduğunu bilsek bile hala durumu tam olarak idrak edebilmiş değiliz.
Burada sonucunuz ne olursa olsun bebeğinizin hayaline sarılmanız için size bizim yolculuğumuzun meşakkatli sokaklarından bahsedeceğim.
2 yıl önce çocuk kararı verdiğimizde doktorumuz bana PCOS tanısı koydu ve yaşım 30 olduğu için ilaç tedavisi ile bebek sahibi olmamızın sonuca bizi daha hızlı götüreceğini söyledi. 3 ay kullanacağımız Letrol diye bir ilaç başladık, ilaca başladığımız ilk ay covit pozitif çıktım ve o ay bebek deneme şansımızı kaybettik. 2. Ay sorunsuz ilacımızi kullandık ancak gebelik olmadi. 3. Ay ilacimizi kullanırken ben tekrar 60 gün ara ile covit pozitif çıktım. İki covitide kolay atlatmadım. Doktor tekrar ilaç deneyemeceğimizi söyledi ve aşılama önerdi. Aşılama tedavisine başladığımızda mememde bir kitle farkettim. Doktorumuza danıştık, ilaçların etkisiyle oluşabileceğini ancak içimizin rahat etmesi için ultrason çekilmemiz gerektiğini söyledi ve ilaçlarımın dozunu düşürdü. Aşılama günü geldiğinde Aşılama saatine yarım saat kala kanamam oldu ve aşılamayı iptal ettik. Bu sırada meme ultrasonu çekildim, sonucum braids 4 ve insizyonel biyopsi gerektiği yönündeydi. Hemen apar topar biyopsi oldum ve doktorumuz önce meme, önce sen sonra çocuk diyerek bizi teselli etti. Biz bambaşka bir yoldan bambaşka bir yola sapmış halde bulduk kendimizi. Biyopsi sonucumuz geldi. Metabolizması aşırı hızlı şüpheli kitle bulmuşlardı. Tam kitle patolojisi istedi genel cerrah ancak tedavi ihtimalini aklımızda bulundurmamizi ve hazır olmamızı söyledi. Kitlem biyopsi ile ameliyat günü arasındaki süreçte 1 cm daha büyümüştü. Entübe edilerek 1 saat süren bir ameliyata alındım. Ameliyattan çıktığımda mememden 3,5 cm bir kitle çıkarıldığını ve doku kaybım olduğunu öğrendim. Ameliyattan sonra tam kitle pataloji sonucunu beklerken eşime "Sonuç kötü gelirse sakın neden biz deme, neden biz olmayalım bizim bunu yaşayanlardan neyimiz fazla de. Bizim yükümüz biz kaldırabiliriz." Dedim. Sonuç günü geldiğinde yüreğimizde çiçekler açtıran bir kağıt tutuşturdular elimize. Sonuç NEGATİF. Daha önce gebelik testlerimde görüp üzüldüğüm Sonuç bu kez bana bayram olmuştu. 6 ay bebek düşünmememiz gerektiği söylendi ve biz bekledik. 6 ayın sonunda tedavisiz bebek denedik ve bu kez pozitif gördük. Ancak bebeğimizi kaybettik. Düşükten sonra yapılan kontrollerimde endometriyozis tanısı kondu ve ameliyat olmam gerektiği söylendi. Tükendiğimizi biliyorduk ama ikimizde birbirimize bişey söyleyemiyorduk. Neyseki eşim sessizliğimizi bozdu ve demekki nasip değil dedi. Ne zaman Bebek sahibi olmak için bir çaba içine girsek başımıza türlü olumsuzluklar geliyor vazgeçelim dedi. Rahim ameliyatımı oldum ve ilerde keşke deneseydim dememek için 1 kez tüp bebek denemek istediğimi söyledim eşime. Ve tüp bebek sürecine girdik. Opu sırasında 15 yumurta toplandı, 13ü döllenme yeteneğine sahipti, 12si döllendi. Her şey mükemmel gidiyordu. 3. Gün aradılar ve 10 adet emriyomuzun 3. Güne ulaştığını ve bunun harika bir sayı olduğunu söylediler. 5. Gün aradıklarında sadece 3 embriyomuzun kaldığını ve gradelerinin 3Ab 3BB ve 3CB olduğunu söylediler. Hiç emriyolarimizin gradelerine takılmadık. Doktorumuz herşeyin yolunda gitmesi için elinden geleni yapacağını öncesine ve sonrasına müdahale edebildiğini ancak bebeğin bana tutunmasinin canı verecek olan Allahın nasibine bağlı olduğunu söyledi. Öyle içten bir keşke vardı ki dilinde "keşke burasıda elimde olsa keşke size %100 çocuk sahibi olacaksınız diyebilsem." Dedi ve biz o keşkenin içtenliğine sarılıp tam motive bir şekilde transfere gittik. Transferden önce histeroskopi ile rahimime çizik (scracth) işlemi yaptı doktorumuz.
Anlattığım bu süreçte Bende eşimde hiç gözyaşı dökmedik, gözyaşlarımızı mutluluğumuza sakladık. Hep hayırlısını istedik. Şimdi hamileyim ama bebegimizin kalbi benim bedenimde atmadıkça ona sahip olmadığımı biliyorum. Bu ay transfer olanlarımızın bazıları güzel bazıları olumsuz sonuçlar alabilir, ne olursa olsun nasipse nasiptir diyip yolumuza devam edelim. Biz vazgeçmiştik, şimdi bebeğimiz yaşasada yaşamasada yola henüz yeni çıktığımızı anladık. Umarım hepimizin yüzünün güldüğü bir ay olur.