Ben de bugün akşama eve misafirlerim gelecek diye insan içine çıkılmayacak kaşlarımı aldırmak için evden 1 sokak arkadaki yeni açılan kuaföre gittim, uyuyan bebişi kocamın yanına bırakıp. Öncesinde de bıyığımı kendim jiletle temizledim yine. Azıcık da yürüdüm, dönüşte markete uğradım. Allahım bu bile öyle iyi geldi ki bana. Her taraf kar, buz, hava da buz ve çatılardan pata pat kar düşüyor olmasına rağmen bir de.
Hakikaten bütün gün evde olmak bana kafayı yedirtiyor artık ya. Hiç olmayacak şeyleri unutuyorum falan. Spora başlamam lazım. Ramazan ayı geliyor, hele bitsin yüzmeye başlayacağım. O zamana kadar da akşamları kocam gelince yürüyüşe çıksam böyle kısa süreli, ı da yetecek.
Eylüle kadar raporla izne devam edeceğim de eşim eylülde 1 sene de ücretsiz izne ayrılabilirsin diyor ama ben fıttırırım diye istemiyorum. Daha doğum yapalı 3 ay olmuş ama ben 24 haftalık hamiellikten beri zaten evdeyim. Yani bu senenin en başından beri. Bir sene komple evde olacağım, bir 1 sene daha katlanamam. Şimdi bile işe dönsem yok demem ama bebiş küçük. Seneye işte olmalıyım. İşe giderken bakıcı bulacağım için yüzmeye de daha rahat gidebilirim hem. Hadi inşallah.