Kızlar bugün benim için büyük gün geldi çattı.
İçim çok buruk bahsetmiştim bilmeyenleriniz varsa babam bizi küçükken terk etti. Annem ben 3 yaşından beri çalıştı 55 yaşına geldi hala çalışıyor. Hiç erkek peşinden gitmedi , evlenmedi tekrar, keşke evlenseydi hep ev-iş-çocuklarıydı hayat onun için. Ablam evlendi şimdi ben evleniyorum. Aynı şehirdeyiz ama kocaman evde yalnız bırakıcam onu bi erkek uğruna. Vicdan azabı çekmeye başladım. Sizce yanlış mı yapıyorum ? Beklemeli miydim bilmiyorum bu saatte bunu düşünüyorum. Ve benim için çok mutlu sen sadece mutlu olursan ben mutlu olurum diyor. Çok kötü bi evlilik geçirdi o ve hayatta yüzü hiç gülmedi. Hep çalıştı sabah akşam