Canım hemen aklına kötü şeyler getirme sen nasılsa tüm gün ve tüm hafta çalışmıyorsundur bir süre sen evdeyken de gelsin sena alışsın iyice. Biz 3 hafta öyle yapmıştık. Bi de biraz daha büyük sena senin gidip geldiğini anlıyor bu zamana kadar hiç ayrı kalmamışsınız çok normal. Ben çok küçükken bırakmama rağmen. 9,5 aylık bırakmıştım. 14 aylıkken bir ayrılık kaygısı başladı çoğu sabah ağlayarak kalıyordu arkamdan daha yeni yeni sabahları ağlamamaya başladı. Ayrıca onunla yiyip seninle yememesi uykusunun bozulmasın falan çok normal. Şöyle söyliyim ben yaklaşık 5-6 aydır hafta sonları tek uyku uyutuyorum bazen 1 bazen 1,5 saat uyuyor. Bazen de yarım saat. Bakıcısıyla 2 uyku toplamda 3 saat uyuyor. Yani istese uyuyor ama bizimle vakit geçirmek için uyumak istemiyor. Sen çok kaygı endişe yapma o senden hisseder. Senden güven alması lazım. Bakıcıdan emin olsan bu belirtileri hiç takma diyeceğim ama biraz sorup soruşturamıyor musun? Ya da bir ders erken gel kapıdan dinle ya da erken git kapıda bekle falan. Bizim kamera var ama önü kapalı ben sadece ses duyuyorum. Kadın çok seviyor çok düzgün davranıyor ona rağmen bu senin yaşadıklarının hepsini ben de yaşıyorum. Hemen bakıcıyla ilgili kötü şeyler getirme aklına.
Bu çocuklar kreşe gittiklerinde de bunlar olacak. Sanki orda canını alıyorlarmış gibi arkamızdan ağlayacaklar gitmek istemeyecekler. Bunların hepsini çok yakınımda arkadaşlarım yaşadığı için biliyorum. Bu orda onlara kötü davrandıklarını göstermez. Çocuklar düzeni çok sever en ufak bir değişiklikte bile kaygı seviyeleri çok artıyor. Senin o güveni ona hissettirmen lazım. Konuş anlat çok iyi anlıyorlar. Ben işe gideceğim sen de nasıl sesleniyorsanız o ablayla teyzeyle kalacaksın de ben akşam veya sen uyuyup uyanınca geleceğim de. Yani neyse doğrusu onu söyle. Sana şöyle söyliyim ilk günden beri kadın ipeğe annem diye sesleniyordu ama ben bu kim diye soruyorum anne demiyordu. Çocuk anlıyor bir karışıklık olduğunu sonra ayşeanne gitti ayşeanne geldi vs dedim durdum. Hemen benimsedi aççanne gitti aççanne geldi diyor şimdi. Resmen anlamlandıramıyormuş annem demesini çocukta ışık yandı biz bunu söyleyince. Bu arada bakıcıyla 3 hafta baktık ama babanne ve anneannesine ansızın bırakmak zorunda kaldık onlarla alıştırma yapamadık ama çocuk adapte oldu hemen. Sena da alışacaktır.
Yemek konusu da benzer bazen benle yediğini onla yemiyor bazen onla yediğini benle yemiyor ama genel olarak benimle daha kötü daha huysuz. Bize naz yapabiliyorlar. Onların sanki dediklerini yapmak zorunsa hissediyorlar. Biraz otorite gibi geliyor sanırım. Çekiniyorlar. İpek öyle en azından. Tüm sınırları bende denemek istiyor. Sen beceremediğin için değil o yemese de sen ona bişey demeyeceğin için koşulsuz sevdiğini bildiği için sana öyle yapıyor.
Ağlama kendini yıpratma lütfen güçlü olman lazım. Eğer çalışmamayı düşünürsen o ayrı bir konu ama şu durumdayken yaşadıklarınız normal. Sena zaten yeme konusunda zor bir çocuktu. O konu dışında değerlendirsen daha doğru olur sanki.
annem kanser tedavisi gördü , risk grubunda . Ateşi varmış , kafasını kaldıramıyormuş.iki sinovac olmuştu aşı olarak da . Şu sıra çok gergin çok mutsuzken sanırım tamamen tükendim .
ben de uzatacam başlıycam sanırım hiç kestirmeye gönlü yok beyefendinin saçlarını keselim mi diyorum kokkuuu diyor yüzünü kapatıp. 
8 aylık falandı sanırım makinayla 3 e vurmuştuk çook ağlamıştı berberde oturtamamıştık bile bakalım olmadı bağlarız biz de 
bende öyle inanıyorum
