ben arkadaşlarımdan çok darbe görmüş bir insanım şuan da da en yakın arkadaşım şudur diyebileceğim kimsem yok, iki erkek kardeşim var kızkardeşimde yok.. annemle de pek anlaşamazdık evlenene kadar ama evlendikten sonra toparladık. en küçük kardeşimle aramda 10,5 yaş var altınıda alıyordum, mamasınıda yapıyordum, banyosunuda yaptırıyordum ikinci annesiydim ama yıllar geçince farkettim ki sevgi anlamında onunla aramda bir bağ kuramadım.. bu kardeşim okula başladıktan çok sonra oldu.. farkettiğim zamanlar çok ağlardım.. birde bu arkadaşlık konusunda yaşadıklarımdan, Allahım bana hayırlı sağlıklı VE BENİ KARŞILIKSIZ SEVECEK bir evlat ver diye dua eder hep ağlardım yalnızlıktan...
şimdilerde bende korkuyorum beni sevebilecek mi, herşeyine yetişebilecek miyim, ya ben onu karşılıksız sevebilecek miyim, sonra diyorum ki sen onu çok bekledin. sen onu daha var olduğunu bilmeden sevdin, yapabilirsin...
2 3 gündür bende acaba ben anne olabilecek miyim? nasıl bir anne olucam, ne hissedicem, ya yapamazsam diye bir panik hali başladı. sürekli anneliğe dair yazılar kitaplar araştırıyorum. ben annesi ile ilişkisi iyi olan paylaşımı olan biri olamadım annem babam ayrı olduğu için annem hep soğuktu bana, anne nasıl olur bilmiyorum diye çok üzüyorum kendimi, hamilelik duygusallığı mı anlamadım ama karmaşık duygular içindeyim. korkularım her gün artıyor
ya bu iştahsızlık benı mahvediyor tam anlamıyla bulantım yok ama bısey yıyesım de yok yersem bulanacak gıbı hissediyorum..bu saat olmuş yedıgım uc tane galete azcık beyaz peynır :S bebek gelısemıcek dıye korkuyorum
